Hotel Santamaria Tudela
Nawarra / Tudela
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Cabeza de Vaca
Cabeza de Vaca - hiszpański odkrywca. Jeżdżąc po całym świecie natkniecie się na kilka krajów, w których mówi się po hiszpańsku lub w jakiejś odmianie języka hiszpańskiego. A to wszystko dlatego, że za czasów świetności królestwa Hiszpanii, liczni odkrywcy pływali na drugą stronę Oceanu Atlantyckiego, w celu pozyskiwania i poznawania nowych lądów.
Wiele lądów zostało odkrytych i przyłączonych do państw europejskich między XIII a XVI wiekiem. Wynikało to z przypadającego na ten okres największego rozwoju kartografii, czy technik nawigacyjnych i innych działań związanych z żeglarstwem. Największa ilość odkrytych lądów obu Ameryk datowana jest na XVI wiek. Konkwistę wówczas przeprowadzali odkrywcy, którzy mieli możliwość zorganizować nie zawsze dużą, ale zawsze dobrze zorganizowaną wyprawę za ocean.
Na statki zaciągali żołnierzy i ochotników, którzy często mieli przeszłość przestępczą lub takich, którzy dostali obietnicę zwolnienia z więzienia, jeśli wezmą udział w ekspedycji, ponieważ brakowało innych chętnych. Wielu z nich zapewniając sobie wolność, pewnego rodzaju sławę i całkiem niezły zarobek, chętnie zaciągało się na statki i wyruszało w poszukiwaniu nowych, nieznanych lądów.
Słynni odkrywcy z Hiszpanii
Dwóch najbardziej sławnych hiszpańskich odkrywców to Hernan Cortes, który podbił państwo Azteków i Francisco Pizarro, który podbił kraj Inków. Są jednak również mniej znani hiszpańscy żeglarze, odkrywcy, tacy jak Vasco Nunez de Balboa czy Alvar Nunez Cabeza de Vaca, którzy na swoim koncie też mają nie tylko odkrycia, ale mogą się pochwalić niezapomnianymi przygodami podczas swoich ekspedycji.
Alvar Nunez Cabeza de Vaca urodził się około 1490 w Jerez da la Frontera. Był on żeglarzem, odkrywcą i konkwistadorem hiszpańskim, który badał wybrzeża Ameryki Północnej, od Florydy poprzez Alabamę po Luizjanę, Teksas, Nowy Meksyk i Arizonę. Ziemie La Florida czyli dzisiejsza Florida w okolicy Zatoki Tampa okrzyknął hiszpańskimi, wcielając je do Wicekrólestwa Nowej Hiszpanii.
Był on pierwszym Europejczykiem, którego oczom ukazał się przepiękny wodospad Iguazu, który leży na dzisiejszej granicy brazylijsko argentyńskiej, na rzece Iguacu. To także on jako pierwszy Europejczyk zbadał dorzecze rzeki Paragwaj. Spisał wszystkie swoje podróże, a na podstawie jego zapisków w 1991 roku powstał film fabularny, a jego przygody możemy przeżywać sami do dzisiejszego dnia.
Historia odkrywcy
Cabez de Vaca urodził się około 1490 roku w rodzinie szlacheckiej. Był synem Francisco de Vera i Cabez de Vaca Teresa y de Zurita, jednak mimo szlacheckiego pochodzenia, rodzina nie opływała w luksusach. O jego pochodzeniu i dzieciństwie, nie wiadomo wiele więcej. Około 1512 roku wstąpił do wojska Liga Santa 1511, utworzonego przez kilka krajów, w tym przez Hiszpanię, aby walczyć przeciwko Francji.
Brał udział w wielu walkach u boku Bartolome de Sierra czy Don Alonso de Carvajala, brał również udział w bitwie pod Rawenną w 1512 roku, zakończonej klęską wojsk Świętej Ligi, a także wielu innych zbrojnych walkach na terytorium Hiszpanii. W 1522 roku walczył w bitwie pod Puente de la Reina w Nawarze. Tak burzliwa młodość spędzona w armii miała prawo zaowocować w przyszłości jeszcze większą chęcią do przeżywania dalszych przygód.
Tak też więc się stało. Dnia 17 czerwca 1527 roku Cabeza de Vaca wypłynął z Sanlucar de la Frontera, w kierunku Ameryki, jako skarbnik i główny oficer wyprawy dowodzonej przez Panfilo de Narvaeza. Celem wyprawy było skolonizować ląd i wybrzeża Zatoki Meksykańskiej, a także opanować ziemie nazywane przez Hiszpanów jako La Florida. Wyprawa składała się z pięciu statków, na której służyło ponad 600 mężczyzn. Na skutek dużych huraganów, na które napotkali podróżnicy w okolicy Kuby, armada została zdziesiątkowana armada i w tej formie dopłynęła do wybrzeży Florydy, do dzisiejszej Zatoki Tampa. Docierając do zatoki w 1528 roku przybysze obwieścili, że są to ziemie należące do królestwa Hiszpanii.
Pierwsze kroki w Ameryce
Wkrótce po osiedleniu się kolonistów na ziemi La Florida, wyprawa była wielokrotnie atakowana przez Indian, walki były bardzo wyczerpujące i wielokrotnie zdziesiątkowały siły przybyszów. Ci którzy przeżyli postanowili wybudować tratwy i na pięciu takich tratwach ewakuować się w kierunku Meksyku, gdzie spodziewali się uzyskać pomoc w koloniach hiszpańskich. Podróż nie okazała się sielanką, dobijając na chwilę do lądu w okolicy ujścia rzeki Mississippi a następnie docierają koniec końców do Galveston, terytorium, które dzisiaj jest stanem Teksas, napotkali wiele problemów, w postaci nieprzewidzianych sztormów i burz.
W ten sposób z pięciu prowizorycznych tratw tylko dwie dotarły do lądu. Niestety dla większości szczęśliwców, którzy do tej pory przeżyli, podróż była tą ostatnią. Spośród niewielkiej garstki rozbitków, tylko czterech mężczyzn przeżyło dotychczasową wyprawę. Wśród nich byli odkrywca Alvar Nunez Cabeza de Vaca, Alonso del Castillo Meldonaldo, Andres Dorantes de Carranza i niewolnik Berber Estebanico, który prawdopodobnie był pierwszym Afrykaninem, który przybył na dzisiejsze terytorium Stanów Zjednoczonych.
Nagrodzony dotychczas wieloma honorami przez króla Karola V i licznymi nadaniami na Florydzie za podbój Kuby i północnych terytorium Ameryki, organizator wyprawy, Panfilo de Narvaez nie przeżył. Rozbitkowie postanowili kierować się na południe, ponieważ spodziewali się tam pomocy od zasiedlonych już hiszpańskich kolonii.
Cabez de Vaca wraz z towarzyszami podróżowali w małej grupie, wielokrotnie byli więzieni przez Indian. Odkrywca zbadał tereny, które dzisiaj zajmuje stan Teksas, a także stany na północy Meksyku, takie jak Tamulipas, Nuevo León i Cohuila. Udał się na pieszą wyprawę wzdłuż wybrzeża. Na terenach dzisiejszego Meksyku zamieszkali, gdzie żyli w ubogich warunkach. Po kontakcie z Indianami Karankawa praktycznie czuli się niewolnikami, nie mieli jak wrócić, a nie byli tutaj traktowani uprzejmie.
Fatalne relacje z Indianami ...
Takie zachowanie Indian wcale ich nie dziwiło, Hiszpanie nie dali się poznać z lepszej strony, jeśli chodziło o wzajemne stosunki. Dopiero po około dwóch latach Cabez de Vaca wraz z towarzyszami zostali uznani za przyjaciół, stając się specjalistami w dziedzinach życia, z którymi do tej pory Indianie nie mieli styczności. Mogli nauczyć tubylców między innymi podstaw medycyny, dzięki czemu można powiedzieć, wywalczyli dla siebie wolność i mogli udać się w podróż dalej.
Wzdłuż rzeki Kolorado dotarli do hiszpańskiej kolonii Culiacán. W 1536 roku napotkali hiszpańskich łowców niewolników, dzięki czemu dość szybko dotarli na południe. Kiedy po ośmiu latach od burzy na Kubie dotarli do miasta Meksyk, Cabeza de Vaca popłynął z powrotem do Europy w 1537 roku.
Po powrocie do Hiszpanii, Cabeza de Vaca zdał sprawozdanie ze swoich podróży. Zwrócił uwagę na przede wszystkim na nieodpowiednie traktowanie ludności tubylczej przez Hiszpanów, sam odkrywca znany był natomiast z bardzo życzliwego stosunku wobec Indian. Zaczął pisać o swoich podróżach, zachęcając w ten sposób innych do organizowania wypraw do Ameryki, zachęceni zostali między innymi sławny Hernando de Soto czy Francisco Vasquez de Coronado. Dzisiaj, wielu historyków sprawdza zapiski odkrywcy i stara się prześledzić jego podróż i wywnioskowano, że Cabez de Vaca musiał polegać na swoich wspomnieniach i często występowały błędy chronologiczne lub geograficzne, mimo to, do dzisiaj jego zapiski uważa się za bardzo wartościowe.
W Ameryce Południowej
W 1540 roku został mianowany gubernatorem Rio de la Plata, czyli dzisiejszego Paragwaju. Odkrywca ponownie wyruszył w podróż, w 1541 roku na czele 400 osobowego oddziału. Wyruszył on z wyspy Santa Catarina i zmierzał w kierunku Brazylii. W 1542 roku był pierwszym Europejczykiem, który zobaczył zapierający dech w piersiach widok wodospadu Iguazu. Marszem przez dziewicze tereny Brazylii do osady Asunción dotarł jako nowy, mianowany przez królestwo Hiszpanii gubernator, jako swojego zastępcę wyznaczył Domingo Martinez de Irala.
Podczas podróży zastępcy w osadzie nastąpiły niepokoje społeczne, w 1545 roku Cabeza de Vaca został aresztowany przez samozwańczego gubernatora Paragwaju, wcześniej jego zastępcę, Domingo Martinez de Irala. Niepokoje społeczne pozwoliły na to, aby Cabeza de Vaca został odesłany do Hiszpanii, gdzie został ostatecznie uniewinniony na rozprawie w 1545 roku. Mimo uniewinnienia, nigdy nie powrócił już do zamorskich kolonii. Jego raport dotyczący Ameryki Południowej był bardzo krytyczny dla Domingo Martinez de Irala. Odkrywca zajął się spisywaniem swoich relacji z dotychczasowych podróży. Jego opowieść nazwana została „Naufragios” oraz „Comentarios”, w wolnym tłumaczeniu oznacza to „Rozbitkowie” i „Komentarze”. Odkrywca zmarł ubogi w 1559 roku w Sewilli.
Cabez de Vaca dzisiaj
W 1991 roku w Meksyku nakręcono film „Cabez de Vaca” w reżyserii Nicolasa Echevarria, według scenariusza również Nicolasa Echevarria, Xavier Robles i Guillermo Sheridan na podstawie opowieści odkrywcy spisanych w „Naufragios” oraz „Comentarios”. Jest to dramat historyczny produkcji Hiszpanii, Meksyku, USA i Wielkiej Brytanii. W rolę tytułowego odkrywcy wcielił się Juan Diego. Film został wybrany przez meksykańską Akademię Sztuki Filmowej i Nauk, aby reprezentować Meksyk w gali Oskarowej.
Film Zdobył też Złotą Makila w Festiwalu Filmowym w Biarritz we Francji, film został też nominowany do Złotego Niedźwiedzia w Berlinale w 1991 roku.
Jego zapiski „Naufragios" na podstawie których powstał film, w Polsce ukazały się w 1988 roku, we fragmentach, jako część antologii w przekładzie Marii Sten, „Kronikarze kultur prekolumbijskich”. Zapiski z podróży Cabez de Vaca okazały się bardzo dobrym źródłem wiedzy dla przyszłych pokoleń.
Jeśli szukamy śladów Cabez de Vaca w dzisiejszych czasach, to w miasteczku Jerez de la Frontera do dzisiaj możecie zobaczyć pomnik Alvar Nunez Cabeza de Vaca. Miasteczko jest miejscem narodzin i wychowania odkrywcy, warto odwiedzić Jerez de la Frontera, choćby na chwilę, jeśli tu będziecie.
Jeśli zastanowić się, jaki wpływ miał Alvar Nunez Cabeza de Vaca na historię Hiszpanii, na pewno odpowiedź nie będzie jednoznaczna. Nie jest to odkrywca wymieniany jako jeden z najważniejszych hiszpańskich żeglarzy, jednak, jako jeden z niewielu odkrywców, miał szanse dożyć końca swoich dni i spisać swoje wspomnienia, dzięki czemu dziś je wszystkie możemy poznać. Nie miał on okazji podbić wielkich terytoriów i przywieźć wielkich ilości złota i innych kosztowności królowi Hiszpanii, jednak jego relacje z wyprawy dla wielu były bezcenne.
