Hotel Zenit Murcia
Murcia Region / Murcia
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Severo Ochoa
Severo Ochoa de Albornoz
„To związek fizyczny i chemiczny” – tak charakterystycznie Severo Ochoa de Albornoz, światowej sławy dwudziestowieczny hiszpański biochemik, biolog molekularny i genetyk, naukowo określił miłość. Dzięki pracom nad kwasami RNA w 1959 roku otrzymał Nagrodę Nobla w dziedzinie medycyny i fizjologii. Poprzez jego odkrycia świat wie o wiele więcej o genetyce, metabolizmie, a nawet witaminie B1.
Życiorys
Severo Ochoa de Albornoz urodziła się w hiszpańskiej miejscowości Luarca, we wspólnocie autonomicznej Asturia, zatem północno – zachodni skraj Hiszpanii. Było to 24 września 1905 roku. Jego rodzicami byli: prawnik Severo Ochoa Manuel i Carmen de Abornoz. Matka był siostrą polityka i premiera Hiszpanii na emigracji (podczas hiszpańskiej wojny domowej), Alvaro de Albornoza. Po śmierci ojca siedmioletni Severo wraz z matką przeprowadził się do Malagi. Tam przyszły naukowiec uczęszczał do szkoły podstawowej i średniej. Ukończył Malaga College w 1921 roku.
Bardzo wcześnie rozwinęły się u niego zainteresowania biologią. Koncentrował się na badaniu metabolizmu, ze szczególnym uwzględnieniem fosforylacji cząsteczek. Na studia udał się do stolicy kraju, Madrytu, gdzie został przyjęty na tamtejszy Medical School of the University of Madrid. Ukończył go w 1929 roku.
Lato 1927 roku Ochoa spędził w Glasgow. Współpracował tam z dr Noelem Patonem. Badali metabolizm kreatyniny. Po powrocie do Hiszpanii, wraz z Valdecasasaem napisał pierwszą pracę naukową. Swoje badania opublikował w Journal of Biological Chemistry. Wyniki szybko zostały zaakceptowane. De Abornoz rozpoczął karierę badawczą w dziedzinie biochemii.
Po otrzymaniu dyplomu lekarza, w lecie 1928 roku, Ochoa zdecydował się rzeczywiście kontynuować karierę naukową, zostać teoretykiem i badaczem. Dzięki swojej publikacji na temat kreatyniny w 1929 roku dostał zaproszenie do przyłączenia się do laboratorium Otto Meyrhofa w Kaiser Wilhelm Institut für Medizinische Forschung w Heidelbergu. W tamtym czasie placówka była ważnym ośrodkiem badań biochemicznych - można nawet powiedzieć, że kolebką tej gałęzi nauki.
Dzięki temu Ochoa miał okazję spotkać się i pracować z wybitnymi naukowcami epoki, takimi jak: Otto Heinrich Warburg, Carl Neuberg, Einar Lundsgaard i Fritz Lipmann. Uzupełnieniem, a może bardziej - centralnym ogniwem tego łańcucha sław - był sam Otto Meyrhof. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie medycyny w 1922 roku. Już wtedy zatem był sławą europejskiego świata badawczego.
Severo Ochoa powrócił do Madrytu w 1930 roku. Jednym z celów takiego kroku było ukończenie pracy doktorskiej, którą w tym samym roku obronił.
Następny rok – 1931 – naukowiec zapamiętał jako istotny na niwie nie tylko naukowej, ale i osobistej. Ożenił się wówczas z Carmen Garcia Cobian. A zawodowo? Został mianowany asystentem profesora Juana Negrina, dzięki czemu mógł też przygotowywać się do następnego szczebla działalności naukowej, jakim jest habilitacja. Późniejszy premier kraju, Juan Negrin Lopez utworzył w Madrycie światowej renomy katedrę fizjologii. Zaprosił do współpracy Jose Marię Garcia-Valdecasasa, Francisco Grande Coviana i właśnie Ochoę. Pracowali nad sposobem wyizolowania kreatyniny w moczu. Osiągnęli swój cel. Opracowali też metodę pomiaru mikrocząteczek kreatyniny w mięśniach.
Niedługo potem Severo Ochoa wyjechał do Londynu. W National Institute for Medical Research współpracował między innymi z Sir Henrym Dale. Przeprowadzali badania nad witaminą B1, enzymami i cyklem glioksalowym. Warto w tym miejscu podkreślić, że Ochoa najwyraźniej miał szczęście do pracy pod kierunkiem renomowanych nazwisk w dziedzinie fizjologii. Sir Henry Dale bowiem również był laureatem Nagrody Nobla. Otrzymał ją w 1936 roku za odkrycie przenoszenia impulsów nerwowych. Daje to obraz i j świadectwo wysokich kwalifikacji hiszpańskiego badacza.
Okres londyński mocno zaważył na przyszłości naukowej omawianego noblisty. Przeprowadzane w Anglii badania stanowiły początek wielkiego zainteresowania, jakie Ochoa poświęcał potem przez całe życie enzymom. Był to też okres istotnych światowych postępów w badaniu metabolizmu.
Czas wojen
Druga połowa lat 30-stych ubiegłego wieku była okresem szczególnym w Hiszpanii i dla Hiszpanów. Zaciążyło nad niej bowiem widmo i zaistnienie wojny domowej. Taka sytuacja miała wpływ na to, że Severo Ochoa de Albornoz karierę zawodową kontynuował w innych krajach.
W 1936 roku znalazł się znów w Heidelbergu. Otrzymał tam stanowisko asystenta. Badał reakcje enzymatycznej glikozy i fermentacji. W przedziale lat 1938 – 1941 działał na renomowanym Uniwersytecie Oksfordzkim pod kierunkiem kolejnej sławy biochemicznej, Rudolpha Petersa. Zajmowali się funkcjami biologicznymi witaminy B1. Po pobytach w Niemczech i Wielkiej Brytanii udał się do Stanów Zjednoczonych, który to kraj stał się miejscem jego zamieszkania. W 1941 roku otrzymał stanowisko na Uniwersytecie Waszyngtońskim, w jego oddziale w Saint Louis.
Cztery lata później przeniósł się na Uniwersytet w Nowym Jorku. Tam poświęcił się badaniom farmakologii i biochemii, za które w 1951 roku otrzymał Medal Bewberg. Kontynuując swoją pracę nad fosforylacją oksydacyjną w 1954 roku odkrył enzym fosforylazy polinukleotydowej, zdolnej do syntezy kwasu RNA in vitro. Rok później Ochoa wraz z Franco Marianne Grunbergiem opublikował w Jurnal of American Chemical Society wyniki swoich prac. Odkrycie polinukleotydowej fosforylazy doprowadziło do możliwości wytwarzania syntetycznych polinukleotydów o różnej kompozycji podstawowej, dzięki czemu zespół Ochoy, równolegle z zespołem Marshalla Nirenberga, doprowadził do rozszyfrowania klucza genetycznego.
Nie będąc specjalistą tematu łatwo stwierdzić, że to podwaliny obecnej genetyki. W 1956 roku Amerykanin i uczeń Ochoy, Artur Kornberg wykazał, że kwasy DNA są również syntetyzowane przez polimerazę. Dzięki temu, wespół z Hiszpanem otrzymał Nagrodę Nobla w 1959 roku. Rok 1956 był też istotny w życiu osobistym biochemika. Przyjął bowiem wtedy wraz z żoną obywatelstwo amerykańskie, choć nie pozbył się hiszpańskiego, zachowując aż do śmierci podwójne.
Severo Ochoa de Albornoz, pomimo zamieszkiwania w USA, odgrywał kluczową rolę w tworzeniu i funkcjonowaniu hiszpańskiej biochemii i jej ośrodków. Był współtwórcą Hiszpańskiego Towarzystwa Biochemii i Biologii Molekularnej, które powstało w 1963 roku. Do ostatnich lat pracy zawodowej aktywnie uczestniczył w pracach i kongresach tego towarzystwa.
W roku 1964 biochemik opublikował kolejne odkrycia, tym razem chodziło o mechanizmy replikacji wirusów RNA i mechanizmy syntezy protein. Stał się pionierem wielu poddziedzin swojej nauki.
W 1967 roku otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu w Oviedo.
Ochoa został na wiele lat prezesem stworzonej w 1955 roku Międzynarodowej Unii Biochemii i Biologii Molekularnej. Upomniała się o swoją naukową sławę też ojczyzna. W 1971 roku stworzono specjalnie dla niego w Madrycie Centrum Biologii Molekularnej. Cztery lata później de Albornoz opuścił nowojorską uczelnię i przeniósł się do Instytutu Biologii Molekularnej w New Jersey.
Ostatnie lata
Od 1977 roku Severo Ochoa oprócz pracy w New Jersey poświęcił się działalności w założonej dla niego placówce w Madrycie. W roku 1985 na stałe powrócił do Hiszpanii, by pracować w Centrum Biologii Molekularnej swego imienia, gdzie zresztą był honorowym dyrektorem. Rok później opublikował swoją ostatnią pracę naukową, mając 81 lat.
Severo Ochoa de Albornoz zmarł 1 listopada 1993 roku, mając 88 lat. Pochowany został na cmentarzu w swojej rodzinnej miejscowości Luarca, obok żony Carmen. W testamencie zapisał stworzenie Fundacji Carmen i Severo Ochoa. Powiernikami zapisu byli jego uczniowie i naukowi spadkobiercy, mający dbać o zachowanie spuścizny po profesorze oraz kontynuację zapoczątkowanej przez niego działalności badawczej w wielu dziedzinach.
Życie naukowca zobrazowane zostało w wyemitowanym na małym ekranie w 2001 roku miniserialu hiszpańskim „Severo Ochoa. Droga do Nobla”.
Podstawowe pojęcia w pracach Ochoy
Biochemia – nauka zajmująca się chemią organizmów żywych. W szczególności biosyntezą i przemianami substancji chemicznych w organizmach.
Biologia molekularna – nauka, która zajmuje się biologią na jej poziomie molekularnym. Bada uwarunkowanie organizmów żywych przez właściwości składających się na nie cząsteczek, w szczególności biopolimerów. Pokrewna z genetyką i biochemią.
Enzymy – wielocząsteczkowe, głównie białkowe katalizatory, przyspieszające reakcje chemiczne w organizmie.
Metabolizm – ogół reakcji chemicznych i wynikających z nich przemian energii, jakie zachodzą w komórkach żywych. Podstawa wszystkich zjawisk biologicznych. Pozwala komórkom na wzrost i rozmnażanie.
Witamina B1 – związek chemiczny, odgrywający główną rolę w procesach oddychania tkankowego. Przyspiesza gojenie ran, uśmierza ból.
Kwasy rybonukleinowe (RNA) – organiczne związki chemiczne, występujące w jądrach komórkowych i cytoplazmie.
Cykl glioksalowy – cykl przemian metabolicznych. Przebiega w komórkach roślin i wybranych mikroorganizmów.
Badania
Zakres działalności naukowej Severo Ochoy, który laikowi może wydawać się wąski, specjaliści określają jako zróżnicowany. Dokonał on wielu ważnych odkryć w licznych dziedzinach biochemii i biologii molekularnej. Jego wkład naukowy w rozwój swoich dyscyplin zaznaczył się na trzech głównych poziomach:
- Praca nad enzymami i metabolizmem. Odkrycie dwóch enzymów: cytrynianu i syntazy dehydrogenazy pirogronianowej. Doprowadziło to do wniosków o cyklu Krebsa i stanowi wiedzę o fundamentach procesów biologicznych i metabolizmu organizmów żywych. Ochoa Zajmował się też fotosyntezą i metabolizmem kwasów tłuszczowych.
- Szereg prac, które doprowadziły do zbadania syntezy kwasu rybonukleinowego RNA. Był to główny powód przyznania uczonemu Nagrody Nobla w 1959 roku.
- Wkład Severo Ochoy w serię prac przyczyniających się do rozszyfrowania kodu genetycznego, wewnątrzkomórkowej biosyntezy białek i podstawowych aspektów działania wirusów.
Główne publikacje
„Dehydrogenaza kwasu jabłkowego” - 1955
„Biosynteza kwasów dikarbiksylowych przez dwutlenek węgla” - 1948
„Synteza enzymatyczna polinukleotydów. Fosforylaza polinukleotydowa” - 1956
Główne nagrody i wyróżnienia
Tytuły honorowe uniwersytetów: St. Louis, Glasgow, Oxford, Salamanca, Brazylia, Wesleyan, Oviedo.
Honorowa profesura Narodowego Uniwersytetu San Marcos w Limie.
Doktor Honoris Causa: Universidad Iberoamericana Dominikana; Uniwersytet Kraju Basków.
Medal Neuberg w dziedzinie biochemii – 1951.
Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny (wspólnie z asystentem Arthurem Kornbergiem) – 1959
Medal Société de Chimie Biologique – 1959
Medal Miasta i uniwersytetu Nowy Jork – 1959
Nagroda Pamięci Jimeneza Diaza – 1969
National Medal of Science USA – 1979
Członek wielu instytutów i firm badawczych na wielu kontynentach (Niemcy, USA, Japonia, Argentyna, Urugwaj, Chile).
Prezes Międzynarodowej Unii Biochemicznej
„Nobel”
Uzasadnienie:
„… Za odkrycie mechanizmu syntezy biologicznej kwasu rybonukleinowego i kwasu dezoksyrybonukleinowego….”
Temat wykładu wygłoszonego przez Severo Ochoę de Albornoza podczas uroczystości wręczenia Nagrody Nobla: „Enzymatyczna synteza kwasu rybonukleinowego”
