HOME PRZEWODNIK PO HISZPANII WSZYSTKIE NOCLEGI JAK REZERWOWAć FAQ O NAS KONTAKT

Wyszukaj na stronie

Zarezerwuj nocleg:

Miejscowość:
Przyjazd:
Wyjazd:
Ilość osób:

	0034 966 444 615
	wynajem@ibermaxx.pl
12080525 ibermaxx

Oferty sprzedaży:

499.000 €

COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf

149.500 €

COSTA BLANCA PŁD. / Playa Flamenca

370.000 €

COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde

Reklama

Salvador Dali

Salvador Dali - fakty i życie hiszpańskiego artysty i ekscentryka. Wybierając się na wakacje i czytając o Hiszpanii, jej zabytkach, obrazach, rzeźbach, na pewno na myśl przychodzą Wam hiszpańscy artyści. Jednym z najbardziej cenionych i znanych na całym świecie, twórców hiszpańskiego pochodzenia był Salvador Dali, określany jako jeden z najbardziej skandalizujących artystów.

Właściwie powinno powiedzieć się Salvador Domènec Felip Jacint Dali i Domènech, Marquès de Dali de Púbol, kataloński malarz i grafik, urodzony 11 maja 1904 roku w Figueres w Hiszpanii. Przez całe swoje życie mieszkał w wielu miejscach, w przeważającej jego części w Hiszpanii i Francji, ale także we Włoszech i w Stanach Zjednoczonych. Zmarł 23 stycznia 1989 roku w Hiszpanii.

Młody talent ...

Talent młodego Salvadora był widoczny już w dzieciństwie. Już w wieku dziesięciu lat pobierał lekcje rysunku, natomiast jako czternastolatek, co warte jest wspomnienia, wystawiał z sukcesem swoje obrazy. Pierwsze zetknięcie ze sztuką wiązało się z zauroczeniem impresjonizmem. Impresjonizm Dali zgłębiał dzięki katalońskiemu artyście, tworzącemu w nurcie impresjonizmu - Ramonowi Pichot, przyjacielowi swojego ojca, który jednocześnie był przyjacielem Pabla Picassa, tak więc można powiedzieć że chłonął sztukę bezpośrednio ze źródła.

Od 1921 roku Salvador Dali studiował na Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych Św. Ferdynanda znanej również jako Akademia San Fernando w Madrycie, w trakcie edukacji dwa razy był wyrzucany z uczelni. Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych Salvador jednak nie ukończył egzaminem końcowym ponieważ uważał, że jego talent i dorobek artystyczny są większe, lepsze i ważniejsze niż osób, które miałyby go egzaminować.

Od 1924 roku zaczął ulegać wpływom malarstwa metafizycznego. Równie duży wpływ na twórczość Salvadora, często zauważany, miały takie nurty w malarstwie jak kubizm i futuryzm. Właśnie w tym okresie Salvador Dali pasjonował się poglądami Zygmunta Freuda. Co spowodowało, że jego obrazy, nasycone wcześniejszymi fascynacjami kubizmem i futuryzmem, a także akademickie podejście do obrazowania, były idealnym wstępem do surrealizmu, z którego Dali jest najbardziej znany.

SALVADOR-DALI

W 1925 roku zorganizowano pierwszą dużą wystawę w Barcelonie, która pokazywała właśnie takie obrazy, co miało duży wpływ na dalsze artystyczne losy Salvadora Dalego. W 1927 roku Dali podczas swojego pierwszego wyjazdu do Paryża osobiście spotykał się z Picassem, którego prace zrobiły na nim kolosalne wrażenie. W późniejszym okresie ekscentryczny Salvador, twierdził jednak że jeden jego obraz jest więcej wart niż wszystkie dokonania Picassa.

Okres paryski w twórczości Salvadora Dali

Z początkiem 1928 roku Dali wyjeżdża nas Sekwanę, do Paryża, gdzie wiąże się, za sprawą wstawiennictwa Joana Miró, z grupą surrealistów A. Bretonem, M. Ernestem i G. De Chirico, z którymi współpracował również przy wydawaniu ich pisma, „Minotaure”. Stał on się wówczas jednym z najbardziej aktywnych przedstawicieli surrealizmu. W tym samym roku powstał pierwszy obraz Dalego uznawany za w pełni surrealistyczny, noszący tytuł „Miód jest słodszy od krwi”.

Ciekawostką jest fakt, że pod silnym wpływem Freuda, opierając się na psychoanalizie, stworzył swoją koncepcję twórczą, która miała na celu obiektywizację stanów podświadomości. To właśnie wtedy powstają jego najbardziej znane, sztandarowe dzieła surrealizmu, „Ponure zabawy” z 1929 roku, „Trwałość pamięci” z 1931 – często znany jako „Miękkie zegary” „Narodziny płynnych pragnień” z 1932, „Płonąca żyrafa” z 1935 roku, oraz z 1936 roku „Przeczucie wojny” i „Kanibalizm jesieni”. Bardzo naturalistycznie przedstawiał w nich wizje tworzone w swojej wyobraźni, wyglądały wręcz jak niesamowite halucynacje czerpane z podświadomości, którą Dali usilnie zgłębiał.

SALWADOR-DALI-EROTYKA
Salvador Dali mniej znany ....

Z „Miękkimi zegarami”, symbolem surrealizmu, wiąże się ciekawa anegdota. Kiedy Salvador Dali po zakończonej kolacji myślał o miękkości sera żółtego, który spoczywał na jego talerzu, a w jego pracowni znajdował się niedokończony jeszcze obraz przedstawiający hiszpańskie skały, morze i uschłe drzewo wówczas Salvador Dali wyobrażając sobie dokończone jeszcze dzieło, uznał że sam pierwotny obraz będzie dopiero tłem dla właściwego obrazu.

I kiedy tak rozmyślał, w pewnym momencie ujrzał dwa miękkie zegarki wiszące, niczym ten miękki, roztapiający się ser, na gałęziach drzewa, w ten sposób powstało jedno z najbardziej znanych dzieł na świecie i chyba najbardziej znane dzieło Salvadora Dalego.

Związek Dalego z Galą i twórczość tego okresu

W 1929 roku Dali poznał Galę, czyli rosyjska imigrantkę Helenę Diakonovą, która dla niego porzuciła męża. Gala stała się muzą, towarzyszką, miłością, modelką a następnie żoną Dalego wywierając ogromny wpływ na jego życie i twórczość. Wprowadziła stabilizację w życie artysty, oraz zajmowała się jego finansami.

W 1933 została zorganizowana pierwsza indywidualna wystawa Salvadora Dalego w Nowym Jorku. Rok później Dali odwiedził jeszcze raz Stany Zjednoczone, dzięki pożyczce w wysokości 500 dolarów od Pabla Picassa, którego tak wyśmiewał. W latach okresie II wojny światowej Dali z Galą osiedli w Stanach Zjednoczonych.

Odbył się tam szereg głośnych wystaw, między innymi retrospektywa surrealistów w Nowojorskim Muzeum Sztuki Nowoczesnej. Poza oczywiście tworzeniem wielu wywierających silne wrażenie obrazów, Dali pozyskał uwagę mediów dzięki odgrywaniu roli surrealistycznego błazna i charakterystycznym wąsikom, można by rzec, że był ówczesnym celebrytą. Okres ten to również dobre dochody Dalego, co Andre Breton skwitował pogardliwie, tworząc anagram od imienia i nazwiska malarza - Avida Dollars, czyli chciwy na dolary.

W 1934 roku Dali został wykluczony z grona surrealistów, których stał się niemal wizytówką. Jednak członkowie grupy nie chcieli być wiązani z popieraniem faszyzmu, a właśnie to i chciwość zarzucali Dalemu. W 1937 roku Dali wyjechał do Włoch, gdzie uległ wpływom włoskiego renesansu.

Pobyt Dalego w Stanach Zjednoczonych

Dali stał się modnym wśród amerykańskich wyższych sfer portrecistą. Sławy takie jak Jack Warner czy Helena Rubinstein zamawiały u niego portrety. Dali wziął również udział w kręceniu filmu razem z Alfredem Hitchcockiem, wracając niejako do korzeni, gdyż jego przygoda z kinem zaczęła się w 1928 od współpracy z Luisem Buñuelem nad filmem pod tytułem „Pies andaluzyjski”. W tym miejscu należy wspomnieć, że Salvador Dali to nie tylko malarz i grafik. Razem z Luisem Buñuelem zrealizował dwa surrealistyczne filmy, „Pies andaluzyjski” w 1928 roku i „Złoty wiek” w 1931 roku.

Pierwszy, niespełna dwudziestominutowy film, debiut reżyserski Buñuela, do którego scenariusz pisał Salvador Dali, stał się początkiem kina surrealistycznego. Przedstawia on kilka niepowiązanych ze sobą scen, zestawionych ze sobą montażowo różnych ujęć. Będąc w Stanach Zjednoczonych wziął również udział w kręceniu filmu razem z Alfredem Hitchcockiem.

W czasie pobytu w Stanach Zjednoczonych Dali zajmował się również projektowaniem biżuterii, oraz odzieży dla Coco Chanel. Pomimo, że na co dzień mieszkał w Stanach Zjednoczonych nie ominęły go wpływy wojny domowej w Hiszpanii, a także Drugiej Wojny Światowej, w jego sztuce pojawiły się wtedy aluzje do tych wydarzeń. Wtedy oprócz dzieł w starym stylu, np. „Dziecko geopolityczne obserwujące narodziny nowego człowieka” z 1943 roku, malował także obrazy bardziej realistyczne.

Powrót do Hiszpanii

Wróciwszy do Hiszpanii w 1948 roku, tym razem uległ wpływom lokalnego baroku. Malował eklektyczne obrazy religijne. Powstały wtedy „Kuszenie świętego Antoniego” w 1946 roku, a także „Ostatnia wieczerza” w 1955 roku, a także w latach 1958 – 1959, „Odkrycie Ameryki przez Krzysztofa Kolumba”. Widoczne są w nich odwołania do wielkich mistrzów takich jak Rafael, Velázquez, czy Ingres. Weną i zarazem tematem wielu obrazów z tamtego okresu była jego żona Gala.

W 1974 roku Dali otworzył zaprojektowane przez siebie samego Teatro Museo Dali w rodzinnym mieście Figures. Jest to muzeum w którym znajdują się jego dzieła, a także dzieła jego przyjaciół Ernsta Fuchsa, Arno Brekera, Antoniego Pitxota i innych. Muzeum jest ekscentryczne, jak sam artysta.

Zlokalizowane na starych umocnieniach, fasadę muzeum wieńczy attyka w kształcie wielkich jaj, a ściany pokryte są ulepionymi z gipsu, małymi katalońskimi chlebkami, figury rycerzy na dachu, mają zaś na głowach bagietki. Wszystko to dlatego, że Dali jajko i chleb uznawał za symbol życia. Wiele dzieł artysty można obejrzeć w Museum of Moden Art w Nowym Jorku, a także w Muzeum Salvadora Dalego w St. Petersburgu na Florydzie, będącym placówką, która zgromadziła największą ilość prac artysty, poza Hiszpanią.

W 1982 roku zmarła żona malarza Gala, a w 1983 roku Dali namalował on swój ostatni obraz „Jaskółczy Ogon”.

DZIELA-DALI-SALVADOR
Najsławniejsze dzieła Salvadora Dali

Salvador Dali zajmował się również architekturą wnętrz, rzeźbą, ilustracją książkową, stworzył między innymi ilustracje do „Don Kichota” Cervantesa w 1946 roku. Salvador Dali zajmował się również pisaniem, co prawda o samym sobie, jak na egocentryka przystało. Napisał autobiografię „La vie secrète de Salvador Dali” w 1942, oraz „Dziennik geniusza” w 1964.

W 1930 roku natomiast w książce „La femme visible”, Dali opisał swoją „paranoiczno – krytyczną” metodę tworzenia sztuki, która bazowała, jak on sam to opisał, na „systematycznej obiektywizacji delirycznych skojarzeń i interpretacji”

Od strony prywatnej, Salvador Dali uznawany był za chciwego bufona i ekscentryka. Potrafił się promować z wykorzystaniem skandali dotyczących jego osoby, które przyciągały uwagę społeczeństwa, a także mediów.

Już w latach młodości w Królewskiej Akademii Sztuki w Madrycie uważał się za bardziej wykwalifikowanego niż wykładowcy. Już w latach młodości, wyrażał się pogardliwie zarówno o twórczości przyjaciół jak i innych uznanych już twórców, choćby wspomniana wcześniej anegdota związana z Picassem.

Salvador Dali a dyktator Franco

Nigdy nie ukrywał się ze swoimi politycznymi sympatiami, kierowanymi ku faszyzmowi i generałowi Franco, było to głównym powodem wydalenia z ruchu surrealistów. Dali był zwolennikiem konserwatyzmu, elitaryzmu i monarchii, krytykował zaś pacyfizm i anarchię.

Kontrowersje wokół jego osoby budziła też przyjaźń z Federikiem Garcia Lorcą, któremu pozwalał adorować się namiętnymi wierszami pisanymi w przypływie uczuć, zakończyła się nagle po ukazaniu się wspomnianego „Psa andaluzyjskiego”, którego poeta odebrał jako osobisty przytyk.

Artysta posługując się swoją techniką w sposób niemal iluzjonistyczny, łączył namalowane przedmioty w sposób niespotykany w realnym świecie, uzyskiwał efekt dziwności i tajemniczości, istny surrealizm.

Dzięki swoim doświadczeniom życiowym, studiom w Królewskiej Akademii, zainteresowaniem Zygmuntem Freudem, momentami zahaczając swoimi obsesjami erotycznymi nawet o sadyzm, stworzył dzieła, które łączyły akademicka technika, fotograficzna dokładność w obudowie nastroju, wizji i halucynacji, często z erotycznymi podtekstami. Salvador Dali stał się częścią współczesnej kultury masowej, jego wystawy nieustannie odnoszą sukcesy i to na całym świecie.

Zainteresuje cię również:
inni sławni Hiszpanie | Joan Miro | generał Franco hiszpański dyktator | Figueres muzemu Dali koło Barcelony |