0034 966 444 615 | |
wynajem@ibermaxx.pl | |
12080525 ibermaxx |
Miguel de Cervantes y Saavedra to barokowy pisarz hiszpański, który zyskał sławę dzięki powieści Przemyślny szlachcic Don Kichote z Manczy. Książka została przełożona na wiele języków i wielokrotnie zekranizowana. Pozostałe powieści autora nie są dobrze znane europejskim czytelnikom, choć również warte są uwagi.
Miquel de Cervantes urodził się 29 września 1547 roku w Alcalá de Henares. Data jego urodzin nie jest wprawdzie pewna, niemniej znamy datę chrzcin (9 października 1547), która pozwala nam ustalić czas przyjścia na świat Cervantesa. Jako, że dzieci chrzczono zazwyczaj kilka dni po urodzeniu, zaś na koniec września przypadał dzień św. Michała Archanioła, możemy sądzić, że Cervantes urodził się właśnie w tym dniu.
Pisarz pochodził ze zubożałej rodziny szlacheckiej, która posiadała dość dobrą reputację. Dziadek pisarza, kordobański prawnik don Juan de Cervantes, doszedł do wysokiego stanowiska państwowego – corregidora. Corregidor to dawny urzędnik administracyjno-sądowy w Hiszpanii oraz jej posiadłościach kolonialnych, który był odpowiedzialny za ściąganie podatków, egzekucję obowiązkowych prac i sprawowanie urzędu wojskowego. Juan Cervantes po otrzymaniu nominacji opuścił swoją rodzinę, skazując ją na życie w ubóstwie.
Ojcem Miguela był Rodrigo de Cervantes – z wykształcenia medyk, a matką - dona Leonor de Cortinas. Ojciec pracował jako miejski cyrulik. Miguel wychowywał się w licznej rodzinie, był czwartym synem z siedmiorga rodzeństwa. W dawnej Hiszpanii większość rodzin była wielodzietnych. Wynikało to z kilku faktów, m.in. dużej śmiertelności wśród dzieci i przyjętej tradycji, że rodzina powinna mieć jak najwięcej osób do pracy. Na terenach wiejskich dzieci traktowane były jako darmowe ręce do pracy, tańsze w utrzymaniu od służby.
Miguel Cervantes przez pierwsze cztery lata życia przebywał w Alcalá de Henares. Jego rodzina przeniosła się później do Valladolid. W tym też czasie ojciec pisarza trafił do więzienia za niespłacone długi i przebywał w nim przez kilka lat. Po opuszczeniu więzienia, rodzina przeniosła się do Kordoby. Kiedy Miguel osiągnął lata szkolne został posłany przez rodziców do szkoły prowadzonej przez Alonso de Vieras. Po ukończeniu nauk i opuszczeniu domu rodzinnego, Cervantes początkowo kształcił się w kolegium jezuickim.
W wieku 17 lat przeprowadził się do Sewilli, a kilka lat później do Madrytu. Tam też zapisał się na nauki do Juana Lopeza de Hoyos, który wykładał literaturę. Nie trwało jednak długo, gdyż już trzy lata później – z powodu uczestnictwa w pojedynku z użyciem białej broni – musiał zbiec z Hiszpanii do Rzymu. Życie pisarza stanowi materiał na osobną opowieść o charakterze sensacyjno - przygodowym, jeśli przyjrzeć się mu dokładniej.
Pobyt w Rzymie otworzył nowy etap w życiu pisarzy. Cervantes przebywał początkowo na dworze Acqavivy, gdzie pełnił funkcje szambelana, a później zdecydował się do wstąpić do regimentu hiszpańskiego stacjonujące w Neapolu. Decyzja o zaciągnięciu się do wojska okazała się bardzo nietrafionym wyborem. W czasie bitwy pod Lepanto, Cervantes doznał licznych obrażeń.
Jedno z nich okazało się na tyle poważne, że zaważyło na dalszym życiu pisarza. Chodzi oczywiście o uszkodzenie lewej ręki, która pozostała bezwładna przez resztę życia pisarza. Bitwa pod Lepanto – mimo tak tragicznych skutków – nie powstrzymała Cervantesa przed dalszą służba wojskową. W trakcie pobytu w Neapolu nie tylko spełniał się w roli żołnierza, ale także literata, a właściwie miłośnika włoskiej literatury.
Po odbyciu czteroletniej służby w regimencie, Cervantes zdecydował się wrócić do kraju. Jego plany spełzły jednak na niczym, gdyż w czasie powrotu został napadnięty przez berberyjskich korsarzy, a następnie sprzedany bejowi Algieru (bej to tytuł wyższych urzędników w krajach północnego wybrzeża basenu Morza Śródziemnego). Niewola algierska trwała pełne pięć lat, a do jej długości przyczyniła się pozycja Cervantesa oraz listy polecające. Rodzina pisarza długo zbierała na jego wykupienie, aż w końcu w 1580 roku wpłaciła wymagane 500 eskudów.
Portret Miguel Cervantes - największy hiszpański pisarz
Po powrocie na półwysep Iberyjski jeszcze na chwilę zaciągnął się do armii, jednak wkrótce zrezygnował z kariery wojskowej. Niedługo potem wdał się w przelotny romans z mężatką, która później wydała na świat jego dziecko. Mimo tych wydarzeń pisarz ożenił się z młodszą o 18 lat Cataliną de Salazar y Palacios. Jego małżeństwo zostało bardzo dobrze przyjęte, a sam Cervantes nigdy nie żałował swojego wyboru. Szczególnie, że małżonka była właścicielką niewielkiego majątku ziemskiego w Esquivias, wiosce w La Manchy.
Małżeństwo otworzyło kolejny etap w życiu Cervantesa, który od tego czasu zdecydował się żyć wyłącznie z pisarstwa. Pisarz nie miał w tej kwestii za dużego wyboru. Ciągłe odwoływanie się do wojennych zasług nie miało najzwyczajniej w świecie sensu, a i nikt już o tym specjalnie nie pamiętał. Czas zweryfikował jednak zapędy Cervantesa, który był początkowo przekonany, że powieściopisarstwo przyniesie mu sławę. Zarabianie piórem okazało się bardzo trudne. Pierwsza powieść, a w zasadzie romans pasterski, Galatea (1585) nie przyniósł pisarzowi wielkiej chwały.
Kiedy powieściopisarstwo okazało się zajęciem niezbyt dochodowym, Cervantes poszedł w stronę sztuki i teatru. Napisał El Trato de Argel (Życie w Algierze) i tragedię La Numancia (Numancja), które także nie spotkały się ze zbytnim uznaniem publiczności. Co ciekawe, pisarz miał być autorem kilkudziesięciu sztuk, niemniej tylko dwie zachowały się do czasów współczesnych.
Podwójna porażka odbiła się na kondycji Cervantesa. W ramach wewnętrznego protestu zdecydował się porzucić pisarstwo i znaleźć bardziej dochodowe zajęcie. Okazja pojawiła się dość szybko i nosiła nazwę „Wielka Armada”. Niedoszły poeta otrzymał urząd komisarza do spraw zaopatrzenia Wielkiej Armady. Niestety, ta praca również nie okazała się spełnieniem marzeń. Przełożeni zarzucali mu złą wolę, brak kompetencji i działanie na szkodę Armady. W efekcie pisarz trafił do więzienia na kilka dni i oczywiście stracił swoją posadę. W 1594 roku Cervantes wyjechał do Madrytu, gdzie otrzymał pracę poborcy podatkowego. Tym razem sam zdecydował się z niej zrezygnować i po dwóch latach wrócił do Sewilli.
Ośrodki egzaminacyjne Instytutu Cervantesa na Europę Wschodnią
W końcu ponownie spróbował swoich sił jako poeta – tym razem skutecznie! Nie powieść ani nie dramat sprawiły, że stał się znany i ceniony wśród publiczności. Popularność osiągnął dzięki satyrze i prześmiewczości. Niestety, satyry w większości dotyczyły osób wysoko postawionych, którzy mieli realny wpływ na kształt państwa. Nie dziwi zatem fakt, że niedługo trwała kariera satyryczna Cervantesa. Po raz kolejny trafił do więzienia, w którym spędził kilka lat. Prawdopodobnie wtedy wpadł na pomysł napisania powieści o Don Kichocie.
Dzieło El ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazało się w 1605 roku, niemniej jego fragmenty były znane już wcześniej. Pomimo wielkiego sukcesu powieść nie przyniosła Cervantesowi realnych zysków, choć przyniosła mu upragnioną sławę.
Część druga Segunda parte del ingenioso hidalgo Don Quixote de la Mancha ukazała się w 1615 roku, jednak była ironiczną odpowiedzią na twórczość Carvantersa. Wkrótce pisarz wydał drukiem prawdziwą kontynuację przygód rycerza z La Manchy. Od tego czasu wydał jeszcze kilka książek: Nowele przykładne (Novelas ejemplares), Podróż na Parnas (Viaje del Parnaso) czy
Niezwyczajne przygody Persilesa i Sigismundy (Los trabajos de Persiles y Segismunda). Sukces przyszedł jednak zbyt późno, pisarz zmarł 22 kwietnia 1616 w Madrycie.
Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.