0034 966 444 615 | |
wynajem@ibermaxx.pl | |
12080525 ibermaxx |
Jeżeli będziesz miał w swoich wakacyjnych planach odwiedzenie Barcelony lub Palma de Mallorca, wcześniej czy później natkniesz się na tak charakterystyczne dzieła Joan Miro (1893 - 1983), wspaniałego hiszpańskiego artystę i malarza, którego warto poznać bliżej, jeżeli Twoją pasją jest sztuka współczesna i malarstwo hiszpańskie.
Joan Miró to kataloński malarz i ceramik. Urodził się w Barcelonie w dzielnicy gotyckiej tego miasta. Był on jednak nie tylko malarzem, ale i drukarzem, pracował nad akwafortami, litografiami; zajmował się poezją i rzeźbą. Obecnie Miro zaliczany jest do grupy wielkich artystów XX wieku, takich jak Picasso, Chagal, Klee czy Salvador Dali. Jego dzieła klasyfikuje się jako surrealistyczne i często określa mianem symbolu powrotu do dzieciństwa lub po prostu „piaskownicami dla podświadomości”. Żywe kolory i uproszczone formy jego dzieł kojarzą się z rysunkami małego dziecka, jednak są one tworami jednego z bardziej znanych artystów hiszpańskich.
Joan Miró był synem jubilera – złotnika, rodzice widzieli jego dorosłą przyszłość jako poważnego, dobrze zarabiającego biznesmena, nawet kształcił się kilka lat w tym kierunku, jednocześnie studiując sztukę. Przyszłość związana z biznesem nie była mu jednak osobiście bliska. Mimo to po zakończeniu nauki pracował jako księgowy przez dwa lata. Kiedy jednak przeszedł poważne załamanie nerwowe definitywnie rozstał się z wyuczonym zawodem. Rodzice wówczas zrozumieli, że Miró na poważnie chce być artystą i chce kontynuować swoją karierę właśnie w tym kierunku, jednak nigdy nie udzielili mu w związku z tym wsparcia.
Pierwsze dzieła Miró powstawały w modnych wówczas stylach, fowistycznym i kubistycznym. W 1920 roku artysta jeździł nad Sekwanę, chłonął atmosferę Paryża i właśnie tutaj w 1921 roku osiedlił się na stałe. Obracał się w kręgach bohemy artystycznej gdzie poznał Pabla Picassa, Wasilija Kandinskiego, André Bretona i wielu innych. W 1924 roku dołączył do grupy artystycznej związanej z Bretonem. Był to ruch surrealistów, Miró tworzył wtedy pod ich wpływem, jednak zachowując pozycję outsidera pozostał na obrzeżach nurtu surrealistycznego. Można by powiedzieć że jednocześnie był członkiem grupy i nie był.
W 1926 roku Miró współpracował z Maksem Ernstem, tworząc dekoracje do sztuki Siergieja Diagilewa. Opracowali wówczas nowatorską w świecie sztuki technikę gratażu. Nazwa pochodzi od francuskiego słowa grattage, czyli drapanie. Była i jest to technika malarska polegająca na nakładaniu kilku warstw farby, a następnie jej zdrapywaniu z płótna.
Joan Miró czerpał swoje inspiracje z surrealizmu i dadaizmu, ale nie specjalnie utożsamiał się z nimi i nie przyznawał otwarcie do żadnego z ruchów artystycznych. Rozwijał swój własny styl, który określał jako mapę kolorowych znaków, umieszczonych nieważko, oraz poetyckich form, które mogą kojarzyć się zarówno z pozornie naiwną świeżością inwencji, jak i z wybujałym, barokowym duchem katalońskim. Organiczne formy i spłaszczony rysunek o ostrych liniach to elementy przyjętej przez niego stylistyki. Nie należąc oficjalnie do żadnej z grup artystycznych, mógł swobodnie eksperymentować ze swoją sztuką i z dowolnymi formami ekspresji, stylami artystycznymi bez konieczności zawierania kompromisów. Ta jego artystyczna autonomiczność jest wyraźnie zauważalna w wielu jego dziełach.
Joan Miró przed śmercią
Mimo wszystko Miró był uznawany za surrealistę. W swoich obrazach często odwoływał się symboliki kojarzącej się ze sferą erotyki. Fakt ten w połączeniu z zainteresowaniem rysunkiem „automatycznym” spowodował, że zakwalifikowano jego twórczość do nurtu surrealistycznego. Miró wykorzystywał rysunek automatyczny do tworzenia sztuki, jako wyrazu wolnego umysłu i nieskrępowanej wyobraźni. Zapisywał w ten sposób swoje sny, wyobrażenia, oraz ulotne kształty, pojawiające się gdy zamykał oczy. Jedno z jego najbardziej znanych dzieł - „Karnawał arlekina” z lat 1924 - 1925, jak on sam mawiał powstało gdy późnym wieczorem, położył się spać, bez kolacji i zobaczył kształty, będące cieniami na suficie, które zaczął następnie szkicować w notatniku.
Inne słynne obrazy z tego okresu to „Wnętrze holenderskie” namalowane w 1928 roku, oraz obraz „Macierzyństwo”, który powstał w 1929 roku.
W latach 1940 – 1948 Miró przebywał ponownie w Hiszpanii, gdzie oprócz malarstwa, zajął się także rzeźbą, ceramiką i malarstwem ściennym – muralami. Jego znanymi rzeźbami są „Konstrukcje” z 1930 roku, „Ptak” powstały w latach 1944 – 1946, oraz ceramiczne dekoracje przed gmachem UNESCO w Paryżu powstałe w latach 1951-1958, a także ceramiczna dekoracja stworzona dla Uniwersytetu Harwarda powstała w tych samych latach. Namalował wówczas „Kobieta, ptak, gwiazda” w 1942 roku, „Snobistyczny wieczór u księżniczki” w 1944, „Kobieta w nocy” w 1945 roku. Na przestrzeni lat 1938 – 1960 namalował „Trzy ptaki w przestrzeni”.
W 1947 roku Miró pierwszy raz wyjechał do Stanów Zjednoczonych, gdzie miał kilka swoich wystaw monograficznych, spośród których najważniejszą była ta w Museum of Modern Art w Nowym Jorku w 1951 roku, oraz kolejna zorganizowana w 1959 roku. W 1954 roku artysta zdobył nagrodę na Biennale w Wenecji.
W ostatnim okresie swojego życia Miró korzystał z różnych środków ekspresji, stworzył wówczas setki ceramik, wyrażał również swoje nieznane dotąd idee, dotyczące między innymi możliwości tworzenia rzeźb gazowych i malarstwa czterowymiarowego.
Jednym z znanych dzieł, niebędących obrazem, ani rzeźbą, był gobelin stworzony w 1974 roku dla Word Trade Center, które zdobiło wnętrze budynku do samego końca, gdy uległ on zniszczeniu razem z obiema wieżami w wyniku ataku terrorystycznego 11 września 2001 roku.
W 1957 roku Miró został Satrapą Kolegium Patafizyki, jest to tytuł przyznawany wybitnym członkom kolegium. W 1968 roku uzyskał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Harvarda, a w 1979 roku Uniwersytetu Barcelońskiego. W 1980 roku Miró dostał od króla Hiszpanii, Juana Carlosa, Złoty Medal Sztuk Pięknych.
Pośmiertnie zdobył amerykańską nagrodę o nazwie Miró Memorial Award, za prace umieszczone w Fundacji Joana Miró. Idea założenia fundacji urodziła się w głowie Joana Miró i jego przyjaciela Joana Pratsa w 1968 roku, obiekt ten miał na celu głównie zachęcać młodych artystów do eksperymentowania ze sztuką współczesną. Kolekcja muzeum, składa się obecnie z ponad 14 tysięcy dzieł sztuki Miró, w tym 217 obrazów, 178 rzeźb, 9 tkanin, 4 ceramik, oraz kompletnego zbioru grafik i ponad 8 tysięcy rysunków.
Fundację w 1986 roku rozbudowano o audytorium i bibliotekę z 10 tysiącami woluminów. Wiele dzieł Joan Miró można oprócz we wspomnianej fundacji w Barcelona Montjuïc znajdującej się w Barcelonie można zobaczyć w National Gallery of Art w Waszyngtonie, galerii sztuki założonej przez Kongres Stanów Zjednoczonych w 1937 roku, której zbiory opierają się o dzieła przekazane przez prywatnych kolekcjonerów.
Twórczość Miró w Barcelonie
Joan Miró był człowiekiem skromnym, zdyscyplinowanych i ciężko pracującym, był zorganizowany, solidny i punktualny, co często było zaprzeczeniem cech przedstawicieli artystycznej cyganerii. 12 października 1929 Miró wziął ślub w Palma de Mallorca z Pilar Juncosą, a 17 czerwca 1931 urodziła się ich córka Dolores.
Mimo wielkiej międzynarodowej sławy, jego sytuacja materialna była prawie cały czas napięta, często, jak wielu twórców tamtego okresu, udostępniał swoje dzieła szerszej publiczności, poprzez odbijanie ich w dużych seriach, w czym pomogły mu techniki kwasorytnicze i litograficzne.
Dopiero po podróży do Stanów Zjednoczonych zaczął negocjować swoje stawki z handlarzami dzieł sztuki i w 1956 roku mógł sobie pozwolić na przeprowadzkę do willi marzeń, ultramodernistycznej budowli zlokalizowanej w Palma De Mallorca. Obecnie od 1992 roku mieści się tam Muzeum Miró. Mimo wielu znajdujących się na rynku egzemplarzy, ceny jego dzieł wahają się od 250 tysięcy do 8 milionów dolarów.
Artysta wywarł ogromny wpływ na innych twórców tego okresu i poźniejszego. Między innymi pod wpływem jego twórczości byli: Motherwell, Calder, Gorky, Pollock, Matta, oraz Rothko. Także Helen Frankenthaler i Olitski. Także współcześni projektanci wnętrz korzystają z wzorców zapoczątkowanych przez Joan Miro. Wśród nich Paul Rand, oraz Lucienne Day.
Zainteresuje Cię również:
Barcelona miasto z dziełami Joan Miró | Palma de Mallorca miejsce związane z Miró | sławni Hiszpanie |
Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.