0034 966 444 615 | |
wynajem@ibermaxx.pl | |
12080525 ibermaxx |
Pablo Picasso - życie i twórczość hiszpańskiej ikony ... Zwiedzając Hiszpanię, doceniając jej atrakcje, oraz zabytki, nie możecie zapominać o rzeźbach i obrazach, których wiele jest zgromadzonych w muzeach i galeriach jak również często na świeżym powietrzu. Mówiąc o dziełach sztuki nie sposób nie wspomnieć o najbardziej uznanych hiszpańskich artystach i malarzach. Jednym z takich artystów jest bez dwóch zdań Pablo Ruiz Picasso. Mało kto tak naprawdę zna prawdziwą historię geniusza, który stał się legendą już za życia. Wielokrotnie słysząc „Picasso” kojarzymy to z ironicznym podkreśleniem amatorskich zapędów artystycznych początkującego malarza, ze względu na niezrozumienie sztuki Pabla, niż z wielką legendą, spod ręki którego wyszło ponad 217 tysięcy dzieł, w tym obrazów, szkiców, rzeźb i pięknej, oryginalnej ceramiki.
Pablo Ruiz Picasso, a właściwie Pablo Diego José Francisco de Paula Juan Nepomuceno María de los Remedios Cipriano de la Santísima Trinidad Ruiz y Picasso urodził się w Maladze 25 października 1881 roku a zmarł w Mougins 8 kwietnia 1973 roku. Ten hiszpański malarz, grafik, rzeźbiarz i ceramik w jednej osobie, uznawany jest za najwybitniejszego artystę XX wieku. Razem z Georges Braque Picasso dał początek nurtowi malarstwa zwanego kubizmem.
Picasso posiadał bardzo cenną wśród artystów umiejętność. Miał zdolność tworzenia dzieł sztuki z niemal wszystkiego. W jego pracowni powstawały rzeźby z kamienia, gipsu, metalu, tworzył obrazy malowane farbami olejnymi i akwarelami a także grafiki rysowane ołówkiem. Można by wręcz powiedzieć, że Picasso tworzył w zasadzie ze wszystkiego co w momencie nadejścia weny miał pod ręką. Ta umiejętność to coś czym Picasso przewyższał niejednego artystę. Pablo Picasso umiał tworzyć piękną ceramikę, rzeźbić, jednak to właśnie malowanie miał we krwi.
Talent młodego Picasso odkrył jego ojciec, który również był znakomitym rysownikiem, a zarazem nauczycielem rysunku. Kiedy tylko ujrzał prace swojego syna, nie mógł wyjść z podziwu i postanowił przerwać swoją pasję, oddając Pablowi zestaw swoich farb i pędzli. Ojciec był jego pierwszym nauczycielem, następnie Picasso kształcił się w szkołach artystycznych w Hiszpanii i we Francji w Paryżu i to właśnie w tych dwóch krajach Pablo spędził większość swojego życia.
Pierwszy powszechnie znany obraz Picassa „La Picador” powstał w 1889 roku, kiedy to Picasso był częstym gościem organizowanych walk byków. Kiedy w 1895 roku umiera siostra Pabla – Conchita, Picasso maluje wiele nostalgicznych obrazów, powstaje wówczas między innymi „Autoportret z Ojcem” i „Nauka i miłosierdzie”, która otrzymuje wyróżnienie na Krajowej Wystawie Sztuk Pięknych w Madrycie. Prace Picassa zostały docenione i były szeroko komentowane gdy 1 lutego 1900 roku otworzono wystawę około 150 rysunków Picassa w Els Quatre Gats.
W wieku 19 lat Picasso zaczął jeździć do Paryża. To właśnie tutaj, nad Sekwaną począwszy od 1901 roku zaczął się pierwszy nazwany okres jego twórczości - „okres błękitny”, który nosił silne znamię inspiracji postimpresjonizmem i symbolizmem. To wtedy właśnie prace, które wychodziły spod jego ręki były odzwierciedleniem przygnębienia i przepełniającego go poczucia nieszczęścia.
Przesiąknięte melancholią i przygnębieniem pierwsze prace wielkiego artysty były skutkiem miedzy innymi kiepskiej sytuacji finansowej, bo wówczas Picasso często nie miał wtedy pieniędzy na rachunki i niestety zdarzało się, że aby się ogrzać pokój palił swoje prace. Do Paryża Picasso udał się z dwójką przyjaciół, malarzem Carlosem Casagemasem i Pallaresem, jednak kiedy ten pierwszy w lutym 1901 roku popełnił samobójstwo, Picasso przeżył szok. Wydarzenie to na długo odcisnęło swoje piętno w twórczości artysty.
Do tego wydarzenia wraca Picasso również w swoich pracach - kolorowej „Śmierć Casagemasa” i błękitnej „Śmierć Casagemasa” oraz „Pogrzeb Casagemasa”. Głównie przez przygnębiającą tonację szaro - niebieską, okres ten zyskał swoją nazwę. Był to okres utrzymania w kolorystyce kojarzonej z melancholią i przygnębieniem. Artysta tworzył obrazy nawiązujące i ukazujące tematykę biedy i osoby ubogie, powstały wówczas takie prace jak „Życie”, „Stary gitarzysta”, „Prasowaczka”, „Dwie siostry”, „Śniadanie ślepca” i wiele innych utrzymanych w podobnym klimacie.
Obrazy Picassa
Obraz „Życie” jest kwintesencją okresu niebieskiego w twórczości Picassa. Jego błękitna kolorystyka, oraz wydłużone proporcje ciała postaci były charakterystyczne dla całego okresu błękitnego. Picasso utrwalił na tym płótnie swojego przyjaciela, wspomnianego wcześniej zmarłego Casagemasa. Aktualnie płótno należy do eksponatów i jest wystawiane w Cleveland Museum of Art.
Los i sytuacja finansowa Picassa zaczęły się odmieniać, kiedy malując trochę mniej pesymistyczne obrazy zaczął sprzedawać swoje prace, co bardzo dobrze wpłynęło na dalszy rozwój i twórczość artysty. W 1905 roku po „okresie błękitnym” nastąpił „okres różowy”, kiedy to Picasso zaczął malować bardziej optymistycznie. Ten okres w twórczości Picassa był bardziej delikatny i poetycki.
W pewnym momencie nastąpiło również zerwanie z realizmem w twórczości Pabla. Zrobił to aby malować bardziej abstrakcyjnie. Jednak pomimo tej zmiany, Picasso nie pozwalał sobie na całkowite oddanie się abstrakcji, jego twórczość opierała się na rzeczywistych elementach, ludziach bądź przedmiotach.
W 1907 roku powstało kontrowersyjne i szeroko komentowane płótno mistrza - „Panny z Avignon”, które łączy w sobie inspiracje tradycyjną sztuką afrykańską z modernistyczną deformacją bryły i przestrzeni. Uproszczone postacie natomiast były zapowiedzią pojawiającego się okresu kubizmu. „Panny z Avignon” jest to olej na płótnie. Przedstawia pięć pań lekkich obyczajów z Barcelony z ulicy d`Avinyo. Aktualnie dzieło znajduje się w kolekcji nowojorskiego muzeum Museum of Modern Art i należy do jego najcenniejszych zbiorów.
Po 1909 roku, kiedy właśnie powstawał kubizm, Picasso tworzył płótna w dwóch kolejnych fazach - analitycznej i syntetycznej. Na początku lat dwudziestych Picasso uległ dużym wpływom podróży do Włoch i stworzył kompozycje o cechach klasycznych. Następnie po okresie klasycznym zaczął zbliżać się do surrealizmu. Powstał wówczas między innymi obraz „Trzech muzyków”. „Trzech muzyków”, stanowi idealny przykład kubizmu z odmiany syntetycznej w twórczości Picassa. Obraz przedstawia arlekina, pierrota i mnicha. Aktualnie znajduje się w Museum od Modern Art w Nowym Jorku.
Lata trzydzieste i podróże do Hiszpanii zaowocowały motywami z corridy w twórczości Pabla. Od 1905 roku Picasso zajmował się również rzeźbą, której najbardziej liczące się przykłady powstały po roku 1929. Były to głównie ażurowe metalowe konstrukcje, oraz monumentalne rzeźby surrealistyczne.
Tuż przed II Wojną Światową twórczość Pabla Picassa ponownie wraca na ponure tory jednak nie bez przyczyny. W tym czasie Picasso nie potrafił uporać się z przytłaczającymi go życiowymi problemami, przestało mu się układać z żoną, z którą po kilku latach się rozwiódł, Hiszpania była pogrążona w kryzysie i ogarnięta wyniszczającą wojną domową. W 1937 roku namalował jeden z najbardziej znanych obrazów, zatytułowany „Guernica”.
Obraz ten był hołdem złożonym ofiarom bombardowania miasta o tej samej nazwie. Również wtedy namalował serię płócien przedstawiających zrozpaczone kobiety, najsłynniejszym z nich jest „Płacząca kobieta”. Obraz ten powstał w 1937 roku, a modelką Picassa była jego ówczesna kochanka - Dora Maar. Obraz aktualnie znajduje się w kolekcji Tate Galery w Londynie.
Po II Wojnie Światowej w twórczości Picassa następuje nurt twórczości wielotematycznej. Przeplatają się sceny mitologiczne, pejzaże, kompozycje figuralne czy też sceny fantastyczne.
Do samego końca Picasso utrzymał temperament południowy, zarówno w śmiały sposób traktując swoją sztukę, jak również w życiu prywatnym, wiążąc się z kolejnymi, młodymi kobietami. Z burzliwego okresu powojennego pochodzą dzieła „Akt na krześle”, „Portret siedzącej kobiety”, „Pocałunek” i „Śniadanie na trawie”.
Barcelona Muzeum Picassa
Po wojnie Picasso wstąpił do Komunistycznej Partii Francji, jednak jego aktywność polityczna była znikoma. W ramach swojej partyjnej działalności Pablo Picasso odwiedził Polskę w 1948 roku z okazji Międzynarodowego Kongresu Pokoju organizowanego we Wrocławiu. Pablo był również twórcą symbolu – dzisiaj byśmy powiedzieli logo, Komunistycznego Ruchu na Rzecz Pokoju, gołąbka pokoju.
Gołąbek ten został też przez Picassa własnoręcznie namalowany na jednej z ścian nowo oddawanych budynków mieszkalnych w Warszawie. W czasie tej wizyty Picasso podarował również serię własnoręcznie przez niego malowanej ceramiki. Talerze były darem dla Muzeum Narodowego w Warszawie.
Obecnie ceny najbardziej znanych i pożądanych prac Picassa często sięgają ponad 100 milionów dolarów, co automatycznie czyni go jednym z najdroższych malarzy świata, niestety już nieżyjących. W 2004 roku obraz pod tytułem „Garcon a la pipe” czyli Chłopiec z fajką osiągnął zawrotną cenę 104 milionów dolarów i ustanowił tym samym rekord w swojej dziedzinie a został zlicytowany przez dom aukcyjny Sotheby`s. Ten sam dom aukcyjny w 2010 roku pobił ten rekord i sprzedał kolejny obraz mistrza - „Akt, zielone liście i popiersie” z 1932 roku za 106 milionów dolarów.
Największa kolekcja dzieł Picasso znajduje się w Muzeum Picasso w Barcelonie, stolicy hiszpańskiej Katalonii. Jeśli więc zwiedzacie to miasto koniecznie musicie znaleźć czas, aby spędzić w muzeum przynajmniej kilka godzin. Muzeum to mieści się w pięciu średniowiecznych pałacach, do których przynależą piękne zielone dziedzińce. Przejdź do Muzeum Picasso w Barcelonie. Sprawdź ceny biletów i godziny otwarcia
Stała ekspozycja mieści się w pierwszych trzech pałacach, Berenguer d’ Aguilar, Baro de Castellet i Meca. Najbardziej interesującą część kolekcji stanowi główny zbiór, ponad 3000 tysiące prac zawierający wczesne prace Picassa, takie jak „Pierwsza Komunia”, wspomniana „Nauka i Miłosierdzie” oraz cykl 44 obrazów „Las Menianas” inspirowanych arcydziełem Velazqueza. Dwa pozostałe pałace to Mauri i Finestres, goszczą wystawy i imprezy czasowe.
W 2010 odnaleziono niespodziewanie 2171 nieznanych dotychczas dzieł Pabla Picassa. Były wśród nich piękne kolaże, akwarele, litografie, gwasze oraz zeszyty i rysunki.
Z Pablem Picassem wiąże się również wiele ciekawych, zabawnych anegdotek. Jedną z nich jest historia z listonoszem. Według niej do pracowni Picassa przyszedł kiedyś listonosz, nowy w swoim rewirze, i oddał malarzowi list rozejrzał się po pracowni, a potem powiedział „Zdolnego ma Pan synka”, zdziwiony artysta zapytał go czemu tak uważa, listonosz niezrażony odpowiedział „Przecież widać, tyle tu dziecinnych obrazków”. Inną anegdotką jest historia z portretem przyjaciela.
Picasso zaproponował swojemu przyjacielowi, że namaluje jego portret. Przyjaciel zgodził się, zaczął ugładzać fryzurę, poprawiać ubranie i nie zdążył usiąść na fotelu kiedy Picasso powiedział „Gotowe!”, „Tak szybko?” - zdziwił się przyjaciel, że artysta nie zdążył się mu przecież nawet przyjrzeć. Artysta odpowiedział „Przecież znam Cię prawie czterdzieści lat”.
Zainteresuje Cię również:
Malaga miejsce urodzenia Pablo Picasso | Barcelona i Muzeum Picassa | sławni Hiszpanie |
Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.