Apartament Calas de Campoamor en Aguamarina Campoamor
Costa Blanca płd. / Campoamor
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Gwinea Równikowa
Gwinea to surowy i trudny do egzystencji, ale równocześnie fascynujący kraj. Ludzie żyją tam krótko, ale niezwykle intensywnie. Nie są niewolnikami zegarków i przypadłości, które spędzają sen z powiek ludziom tzw. cywilizacji zachodu. Jednak to właśnie tam możemy poznać prawdziwą, egzotyczną i dziewiczą Afrykę.
Podstawowe informacje
Gwinea Równikowa jest państwem leżącym w centralnej części Czarnego Kontynentu – Afryki. Od północnej strony graniczy z Kamerunem, a we wschodniej oraz południowej z Gabonem. Co ciekawe granice z tymi państwami są wyznaczone po prostych liniach. Gwinea Równikowa ma także szeroki dostęp do Oceanu Atlantyckiego. Poza częścią kontynentalną, do Gwinei należy także wyspa Pagalu.
Powierzchnia kraju wynosi 28 051,46 kilometrów kwadratowych, a jego ludność szacuje się na ok. ponad milion osób. Mieszkańcy Gwinei Równikowej posługują się językami: hiszpańskim, francuskim oraz portugalskim.
Miasta i administracja
Kraj podzielony jest na 7 prowincji: Annobón/Pagalu, Bioko Południowe, Bioko Północne, Kié-Ntem, Prowincja Nadmorska, Prowincja Środkowo-Południowa oraz Wele-Nzas.
Prowincja Bioko Południowe liczy około 30 tys. mieszkańców i dzieli się na dwa dystrykty: Luba i Riaba. Stolica tej prowincji jest miasto Luba. Prowincja Bioko Północne podzielona jest z kolei na trzy dystrykty: Baney, Malabo i Rebola, a jej stolica jest miasto Malabo. Prowincja Kié-Ntem to jedna z większych w Gwinei Równikowej; podzielone jest na sześć dystryktów: Bidjabidjan, Ebebiyín, Micomeseng, Nkue, Nasng i Nsok-Nsomo.
Jest także prowincją, która graniczy z dwoma państwami: Kamerunem od północy i Gabonem na wschodzie. Stolicą prowincji jest Ebebiyín. Prowincja Nadmorska także graniczy z Kamerunem od północy i z Gabonem od południa. Podzielona jest natomiast na siedem dystryktów: Bitica, Bata, Corisco, Cogo, Machinda, Mbini i Rio Campo, a jej stolica jest miasto Bata.
Prowincja Środkowo-Południowa jest największą z siedmiu prowincji, na jakie jest podzielona Gwinea Równikowa. Podzielona jest na pięć dystryktów: Acurenam, Bicurga, Evinayong, Nkimi i Niefang, które zamieszkuje ok. 130 tys. osób. Stolicą Prowincji Środkowo – Południowej jest miasto Evinayong. Prowincja Wele-Nzas podzielona jest na sześć dystryktów: Ayene, Aconibe, Añisok, Mongomeyen, Mongomo i Nsork, a stolicą prowincji jest Mongomo.
Stolica Gwinei Równikowej – Malabo
Stolicą Gwinei Równikowej jest miasto Malabo. Nie jest to może największe miasto tego afrykańskiego kraju, ale o jego pozycji zadecydowało głównie to, że jest to miasto portowe. Miasto zostało założone w 1827 roku przez przybyszów z Wielkiej Brytanii, którzy uczynili z niego jeden z większych ośrodków handlu niewolnikami.
Miasto mieści się na wyspie Bioko w Zatoce Gwinejskiej. Zamieszkuje je około 180 tysięcy mieszkańców, którzy zatrudnieni są w ośrodkach polityczno-gospodarczych państwa oraz licznych przedsiębiorstwach.
Historia stolicy – tak jak całej Gwinei Równikowej – jest bardzo trudna i bolesna dla rodzimych mieszkańców tej części świata. Jak wspomnieliśmy, miasto zostało założone przez Brytyjczyków, którzy z tego miejsca wywozili statkami niewolników, na które wcześniej, w głębi kontynentu, były urządzane polowania.
W 1843 roku miasto zajęli Hiszpanie i zmienili jego pierwszą nazwę (Clarencetown lub Port Clarence) na Santa Isabel. Od 1973roku natomiast, po uzyskaniu niepodległości, miasto zostało przemianowane na Malabo. Nazwę taką zaproponował prezydent Francisco Macias Nguema.
Symbole i barwy narodowe
Herb Gwinei Równikowej to wizerunek białej tarczy, na której umieszczono piękne drzewo o zielonej i rozłożystej koronie i brązowym pniu. Drzewo to odmiana wspaniałego baobabu, pod którym król Bonkoro w 1843 roku podpisał traktat z Hiszpanią (tym samym herb Gwinei Równikowej nawiązuje do byłej hiszpańskiej kolonii). Pod herbem wije się biała wstęga z napisem: „Unidad Paz Justicia” co w języku polskim oznacza "Jedność Pokój Sprawiedliwość." Nad herbem widnieją natomiast złote gwiazdy, w ilości sześciu sztuk. Są one symbolami poszczególnych części państwa Mbini - część kontynentalną i wyspy: Bioko, Pagalu, Elobey Grande, Elobey Chico i Corisco.
Flaga Gwinei Równikowej to poziome pasy w kolorach: zielonym, białym i czerwonym, a po ich lewej stronie znajduje się niebieski trójkąt. Bary te nie są przypadkowe; niebieski kolor to morze, zieleń to bujna przyroda i rolnictwo kraju, a czerwień to krew Gwinejczyków przelana w obronie ojczyzny. Ponadto na fladze kraju, na środkowym białym pasie umieszczono herb Gwinei.
Hymnem Gwinei jest “Caminemos pisando las sendas de nuestra inmensa felicidad” (w tłumaczeniu tytuł oznacza: Pozwól nam podążać ścieżką Matki z uczuciem szczęśliwości). Utwór został uznany za hymn w roku 1968. Muzykę i słowa tego najważniejszego narodowego utworu napisał Atanasio Ndongo Miyono. Prawi on o historii kraju; latach niewoli, trudnych doświadczeniach, ale w słowach tekstu czuć także wiele nadziei i zaufania.
Geografia i klimat Gwinei Równikowej
Kontynentalna cześć Gwinei Równikowej nazywana powszechnie przez jej mieszkańców Mbini, leży w zachodniej części centralnej Afryki. Do kraju należy także kilka większych i mniejszych wysp: wulkaniczna wyspa Bioko, wyspa Mbini, wulkaniczna wyspa w Zatoce Gwinejskiej Pagalu, wysepki: Corisco, Elobey Grande, Elobey Chico, Mbañe i inne, jeszcze mniejsze.
Klimat Gwoinei Równikowej nie należy do najprzyjaźniejszych nawet dla rodzimych mieszkańców Starego Kontynentu, a co dopiero dla odwiedzających te rejony Europejczyków. Panuje tam klimat równikowy, wybitnie wilgotny. Cechą charakterystyczna jest występowanie aż dwóch pór deszczowych w miesiącach: luty–czerwiec oraz wrzesień–grudzień. Sama średnia temperatura waha się w granicach 31- 33 stopnie Celsjusza. Średnia minimalna temperatura to z kolei 13- 21 stopni.
Bliskość Oceanu Atlantyckiego sprawia, że wahania temperatur w ciągu roku są niewielkie, a średnie miesięczne temperatury powietrza wynoszą około 26 °C. Pod względem klimatycznym Gwinea należy do najcieplejszych i najbogatszych w opady krajów na ziemi. Jedynie w Dolnej Gwinei - wybrzeże Loango i Loanda – opadów jest niewiele. Wschodnie wybrzeże zatoki Gwinejskiej jest pokryte dziewiczymi puszczami.
Gwinea z szerszej perspektywy geograficznej
W poprzednim akapicie przybliżyliśmy geografię i klimat stricte Gwinei Równikowej. Jednak poprzez historyczne dzieje o tej części Afryki mówi się do dnia dzisiejszego po prostu Gwinea. Jak ta owa nieformalna kraina się dzieli?
Zależnie od tego, czego dostarczały poszczególne części wybrzeży w okresie odkryć geograficznych, W Gwinei Równikowej wyróżnia się: Wybrzeże Pieprzowe (inaczej nazywane Kru), Wybrzeże Kości Słoniowej, Wybrzeże Złote, Wybrzeże Niewolnicze (nazywane także Benin). Wybrzeża te zaliczane są do tzw. Górnej Gwinei. Natomiast Południowa Gwinea dzieli się na: Laongo, Kongo, Ambriz, Angolę i Benguellę.
Fauna i flora
Z pożytecznych roślin w Gwinei spotkamy: banany, kawę, kakao, orzechy ziemne, kauczuk oraz tytoń. Wyjątkowymi zwierzętami kraju są: goryle, szympansy, antylopy, lwy oraz lamparty.
Ludność Gwinei
Do rodzimej ludności kraju zaliczamy liczne plemiona, a wśród nich najważniejsze są: Wey, Kru, Avek, Aszanti, Fanti, Akkra, Ewe, Ibo, Duala, Mbeag oraz Mpangwe. Te rdzenne ludy, które stanowią blisko 99% całej populacji Gwinei Równikowej to ludy zaliczane do grupy plemion Bantu.
W przeciwieństwie do tego, co na przestrzeni ostatnich lat obserwujemy w Europie, ludność Gwinei Równikowej to w znacznej przewadze młode pokolenie. Jak wykazują demografowie, aż 45% mieszkańców tego kraju to młodzież, która nie ukończyła jeszcze 15 roku życia. Zaledwie 4% ludności Gwinei to osoby, które ukończyły 65 lat. Ten afrykański kraj to odwrotność sytuacji w Europie pod względem długości życia. W czasach, gdy na Starym Kontynencie emeryci żyją stosunkowo długo, w Gwinei Równikowej średnia długość życia wynosi zaledwie 49 lat dla mężczyzn i 53 lat dla kobiet.
Choć to odlegle szerokości geograficzne, Gwinea Równikowa ma wiele wspólnego z Hiszpanią. Do tego afrykańskiego kraju ściągają bowiem napływowe mniejszości etniczne, w grupie których wyróżniają się Hiszpanie, a po uzyskaniu niepodległości tysiące Gwinejczyków wyjechało właśnie do Hiszpanii.
Informacje dla turystów
Jako że Gwinea Równikowa jest krajem biednym, baza turystyczna dla wczasowiczów jest tam raczej skromna. Ludzie mieszkający w tym kraju są z natury przyjacielscy, jednak jak to bywa w tych rejonach świata, gdzie występują trudne warunki bytowe, nie zawsze są to miejsca bezpieczne.
Obywatele Polski chcący udać się do Gwinei Równikowej muszą posiadać ważną wizę. Można ją uzyskać w przedstawicielstwach dyplomatycznych i konsularnych Gwinei Równikowej. Nie znajdziemy jej w Polsce, jednak możemy ją uzyskać m.in. w Hiszpanii i Francji. Osoba starająca się o wizę winna mieć paszport co najmniej z 6-miesięcznym terminem ważności.
Konsekwencje naruszenia prawa są w Gwinei Równikowej bardzo dotkliwe. Należy pamiętać, że obowiązuje tam surowe prawo, dlatego na wakacje do tego kraju nie powinni wybierać się szukający nie zawsze legalnych przygód turyści. Obowiązujące tam uregulowania prawne wprowadzają bardzo surowe kary, przy czym już samo podejrzenie o popełnienie przestępstwa może prowadzić do bardzo przykrych sytuacji i wielomiesięcznego aresztu. Posiadanie narkotyków w Gwinei Równikowej jest ścigane z urzędu i podlega surowym karom.
Wybierając się do Afryki należy pamiętać o szczepieniach przed egzotycznymi chorobami. W Gwinei Równikowej szczególnie niebezpieczna jest malaria. Równie często występują tam także: cholera, żółta febra oraz wszelkiego rodzaju pasożyty układu pokarmowego, a także żółtaczka, tyfus, zapalenie opon mózgowych i AIDS.
Do stolicy Gwinei Równikowej możemy dostać się drogą powietrzną bezpośrednio z Zurychu, Madrytu i Paryża. Jeśli chodzi już o podróżowanie po samej Gwinei, nie jest to najłatwiejsza sprawa. Należy pamiętać, że drogi nie mają tam najczęściej nawierzchni asfaltowej. Sama sieć połączeń drogowych jest słabo rozwinięta. Niemniej znajdziemy mikrobusy oraz prywatne samochody osobowe kursujące pomiędzy gwinejskimi miasteczkami.
Ciekawostki
Mieszkańcy Gwinei Równikowej noszą dwa imiona: jedno afrykańskie, drugie hiszpańskie. W oficjalniej wersji pisemnej w pierwszej kolejności wymieniane jest imię pochodzenia hiszpańskiego, a następnie imię pochodzenia afrykańskiego. Następnie zapisywane są nazwiska ojca i matki.
Chyba każdy turysta kocha fotografować nowe miejsca, które odwiedza. W Gwinei musi pamiętać o obowiązującej tam zasadzie robienia zdjęć. Zakazane jest tam wykonywanie zdjęć obiektów wojskowych, rządowych i strategicznych oraz wykonywanie zdjęć na obszarach zastrzeżonych.
Ludność Gwinei z założenia nie jest niechętna fotografowaniu, zgodnie z kulturą osobistą należy jednak zawsze upewnić się, czy można zrobić zdjęcie. Codzienne życie Gwinejczyków może być dla nas egzotyczne, co chcielibyśmy uwiecznić w obiektywnie aparatu, wcześniej zadajmy sobie jednak pytanie, czy sami chcielibyśmy by nas fotografowano, kiedy wykonujemy zwykłe czynności dnia codziennego.
