0034 966 444 615 | |
wynajem@ibermaxx.pl | |
12080525 ibermaxx |
Poczytaj zanim wybierzesz się na wyprawę do Gwatemali. Praktyczny przewodnik po Gwatemali. Gwatemala jest krajem, który we współczesnych Europejczykach i w ludziach tzw. Zachodu wzbudza skrajne emocje. Po pierwszej wizycie nikt nie jest obojętny – albo w Gwatemali się zakochuje, albo nie może znieść tropikalnych warunków jej ziemi. Dlaczego tak się dzieje? Przede wszystkim dlatego, że przemierzając ten stosunkowo niewielki kraj leżący w Ameryce Środkowej, natkniemy się na miejsca, co do których nie ma wątpliwości – współczesna cywilizacja nie ma tam szans, przegrywa walkę z potężną siłą tropikalnej dżungli i jej sekretami.
Gwatemala jest idealnym miejscem dla podróżników, którzy chcą się cieszyć urokami, jakie oferuje ten egzotyczny zakątek świata, bez przepychu turystów bawiących się w pięciogwiazdkowych hotelach.
Gwatemala leży w Ameryce Środkowej. Ten wyjątkowy kraj graniczy zarówno z Oceanem Atlantyckim u swojego wschodniego wybrzeża oraz z Oceanem Spokojnym od strony swojego zachodniego wybrzeża. Ponadto od północy graniczy z Meksykiem i Belize, a od południa z Hondurasem oraz i Salwadorem. Inaczej mówiąc, Gwatemala jest krajem międzymorza środkowoamerykańskiego, zwanego też Ameryką Centralną.
Stolicą Gwatemali jest miasto o tej samej nazwie (pełna nazwa brzmi: La Nueva Guatemala de la Asunción, lokalnie miasto znane jako jako Guatemala lub Ciudad de Guatemala), liczące około 1,7 mln mieszkańców. Choć wielokrotnie było niszczone przez trzęsienia ziemi (największe i najtragiczniejsze w skutkach miały miejsce w latach 1917 i 1918), nadal uznawane jest za jedno z najpiękniejszych w całej Ameryce Łacińskiej.
Hymnem Gwatemali jest utwór Guatemala Feliz (Szczęśliwa Gwatemala), którego autorem jest kubański poeta José Joaquín Palma, a muzykę skomponował Rafael Álvarez Ovalle. Najważniejszy dla narodu utwór został oficjalnie zatwierdzony w 1896 roku. Flaga Gwatemali została przyjęta w 1997 roku. Flaga dzieli się na trzy pasy – dwa niebieskie i biały między nimi. Pośrodku, na białym pasie znajduje się herb z wizerunkiem kwezala herbowego, ptaka uznawanego przez Azteków za posłańca od bogów.
Kraj rozciąga się na powierzchni 108 890 km kilometrów kwadratowych i zamieszkuje go około 13,8 mln ludzi, co daje gęstość zaludnienia wynoszącą 127 osób na kilometr kwadratowy.
Nad płaskim wybrzeżem Oceanu Spokojnego wznoszą się młode góry wulkaniczne. Nie brakuje tam czynnych wulkanów jak np. Santa Maria, Atitlan, Fuego i Pacaya, które choć piękne, są przyczyną zniszczeń i tragicznych wybuchów. Jedna z największych erupcji miała miejsce w 1929 roku, niszcząc znaczną część kraju. To właśnie na terenie Gwatemali znajduje się najwyższy szczyt Ameryki Środkowej - Tajamulco, 4220 metrów nad poziomem morza.
W centralnej części Gwatemali rozciągają się góry łańcuchowe. Natomiast na północy kraju, rejon Peten, zajmuje falista pływa wapienna, a wybrzeże nad Oceanem Atlantyckim jest zapadłe.
Spośród rzek, które uchodzą do zatoki Meksykańskiej albo do Pacyfiku wymienić należy: Usumacintę, Rio Mataguę i żeglowną Rio Polochie. Największymi jeziorami Gwatemali są Izobal, Atitlan i Amatitlan.
Panuje tam łagodny klimat, który powoduje że Gwatemala nazywana jest krajem wiecznej wiosny. Jeśli zatęsknimy za ciepłym słońcem, do Gwatemali powinniśmy się udać w czasie, gdy panuje gwatemalskie lato – od stycznia do połowy kwietnia. Natomiast od kwietnia do czerwca trwa pora deszczowa. Deszcz nie pada jednak bez przerwy, a wygląda to w ten sposób, że poranki są słoneczne, a deszcz zaczyna padać od popołudnia do wieczora. Przy czym nawet w porze deszczowej nadal jest ciepło i przyjemnie.
Jeśli udajemy się do Gwatemali z nastawieniem na podróże po tamtejszych górach i wulkanach, powinniśmy wybrać okres lipca i sierpnia. Powietrze jest bardziej suche, brakuje uciążliwej podczas wędrówek wilgotności.
Turyści wybierający się na egzotyczne wakacje do Gwatemali nie muszą starać się o wizę, o ile ich podróż będzie krótsza niż 90 dni. Jednak należy pamiętać o tym, że paszport musi być ważny jeszcze przez co najmniej 6 miesięcy od czasu, kiedy przekroczymy granicę.
Podobnie jak w kilku innych państwach Ameryki Środkowej, już na wjeździe do Gwatemali należy okazać bilet lub dokumenty potwierdzające, że po wakacjach powrócimy do swojej ojczyzny. Przy wylocie należy opłacić podatek wyjazdowy i opłatę lotniskową w wysokości 35 dolarów amerykańskich.
Przepisy celne Gwatemali nie odbiegają od ogólnie przyjętych standardów, nie ma tam także jakiś szczególnych restrykcji dotyczących wwozu i wywozu waluty. Kupując pamiątki z wakacji należy pamiętać, że celnicy surowo sprawdzają to, czy z ich ojczyzny nie wywieziemy pamiątek o znaczeniu historycznym, takich jak znaleziska z wykopalisk archeologicznych.
Jeśli chcemy odkrywać Gwatemalę na własną rękę, to nie ma ku temu większych przeciwwskazań. Możemy swobodnie podróżować przez kraj, jednak by porozumieć się z Gwatemalczykami musimy podszkolić się z języka hiszpańskiego, ponieważ znajomość uniwersalnego języka angielskiego w tej części świata jest nikła.
W Gwatemali występuje także duże zagrożenie przestępczością, dlatego samodzielne wyprawy przez kraj są zdecydowanie dla prawdziwych podróżników, którzy dobrze przygotują się do wyprawy znając specyfikę kraju, niż dla turystów. Działają tam nawet gangi składające się z dzieci i młodzieży. Nie warto nosić przy sobie gotówki, biżuterii i drogiego sprzętu elektronicznego. Nie powinno się nosić przy sobie paszportu, zaleca się pozostawianie dokumentów w bezpiecznym miejscu, jakim jest np. sejf hotelowy.
Co do waluty, najlepiej mieć ją w zapasie w małych nominałach. Duże wartości banknotów wzbudzają podejrzenie, że są fałszywe. Często sprzedawcy czy to w sklepie, czy na bazarkach przy takiej okazji mówią, że „nie mają jak wydać”.
Jeśli będziemy chcieli skorzystać z Internetu, w Gwatemali nie będziemy mieć problemów z dostępem do sieci. Na każdym rogu większych miast można znaleźć co najmniej 2-3 kafejki. Ceny wahają cię między 7-8Q (Quetzal, waluta Gwatemali. 1 quetzal dzieli się na 100 centavos).
Miejscem, które koniecznie należy zobaczyć jest Park Narodowy Tikal, który został założony w 1955 roku. Wkraczając w to miejsce możemy poczuć się, jakbyśmy cofnęli się w czasie. Jest to starożytne miasto Majów, leżące w departamencie Petén, w gminie San Andrés, w pobliżu jeziora Petén Itzá. Przyjmuje się, że miasto w przeszłości było stolicą państwa Majów. Ukryte w dżungli ruiny zostały odkryte pod koniec XVII wieku przez hiszpańskich misjonarzy i od tego czasu wzbudzają w nas ciekawość. Tikal na listę UNESCO zostało wpisane w 1979 roku.
W tym samym roku na tę prestiżową listę wpisano Antigua Guatemala, miasto leżące w środkowej części kraju. Miasto leży w górzystym rejonie; górują nad nim trzy wulkany, przy czym jeden nadal jest aktywny. Antigua jest świetnym przykładem architektury miasta kolonialnego, której układ bez większych zmian zachował się do dzisiaj. Ulice krzyżują się pod kątem prostym, wzdłuż których mieszczą się budynki o barokowej architekturze. Antigua Guatemala jest także ważnym ośrodkiem edukacyjnym – co roku przyjeżdża tam wiele osób uczących się języka hiszpańskiego.
Park archeologiczny i ruiny Quirguá na listę UNESCO trafił w 1981 roku. Leży ono w departamencie Izabal, gminie Los Amates. W Quiriguá zachowały się ołtarze i miejsca kultu starożytnych Majów. Wśród zwiedzających zachwyt wzbudzają ogromne stele, pokryte inskrypcjami i płaskorzeźbami.
Poza miejscami wpisanymi na listę UNESCO w Gwatemali nie brakuje innych, godnych uwagi parków. Należy tutaj wymienić przede wszystkim: Rezerwat Biosferyczny Majów, Rezerwat Biosferyczny Sierra de las Minas, Park Narodowy Rio Dulce, Park Narodowy Lachua, Park Narodowy Sierra del Lacandon, Biotop Kwezala, Biotop Cerro Cahui, Biotop Chocon-Machacas, Biotop Punta de Manabique, Biotop San Miguel-La Pelotada-El Zots, Biotop Laguna del Tigre/Rio Escondido, Rezerwat Bocas del Polochic, Rezerwat Cerro San Gil, Biotop Monterrico oraz Park Narodowy Wulkanu Pacaya.
W kulturze Gwatemali duża rolę odgrywa taniec i tradycyjne stroje. Muzyka Gwatemali to rytmy powstałe w połączeniu wpływów hiszpańskich i indiańskich. Taniec w Gwatemali to prawdziwe, teatralne widowisko. Popularne jest tam odgrywanie historycznych scen, podczas gdy tancerze ubrani są w kostiumy, a twarze zakrywają im maski. Tańce najczęściej wykonywane są w czasie fiest, w ramach celebrowania lokalnych świąt i uroczystości.
Niezależnie od stanu portfela, wykształcenia, czy pochodzenia Gwatemalskie kobiety noszą strój złożony z sięgającej do kostek, wykonanej z wielu warstw materiału, tkanej spódnicy i bawełnianej bluzki zdobionej motywami kwiatowymi. Jest to stylizacja, która od wielu dziesiątek lat cieszy się przychylnością tamtejszych kobiet. Inaczej jest w przypadku mężczyzn, którzy wolą nosić się w bardziej Zachodnim stylu.
Potomkowie europejskich kolonizatorów oraz Latynosi stanowią tylko 59,4% mieszkańców Gwatemali. Posiada najwyższy wśród krajów Ameryki Środkowej odsetek ludności indiańskiej. Gwatemalczycy są pomocnymi i otwartymi ludźmi. Jednak nie oczekujmy od nich punktualności, w przypadku umówionego spotkania. Chętnie pomogą nam także w odnalezieniu się w mieście, które właśnie zwiedzamy. Bez problemu wytłumaczą nam gdzie znajduje się poszukiwane przez nas miejsce, a nawet podpowiedzą co jeszcze warto zobaczyć i gdzie posilić się smaczną potrawą.
Tylko 40% mieszkańców Gwatemali żyje w miastach. Inaczej sprawa wygląda stosunek do turystów w przypadku małych wiosek w lasach tropikalnych. Ich mieszkańcy są z reguły nieufni, zwłaszcza w stosunku do Białych ludzi.
W Gwatemali bardzo rzucają się w oczy problemy społeczne.
Choć ich kultura jest pełna koloru, a przy świętach mieszkańcy tego kraju ubierają przepiękne, barwne stroje, na co dzień zobaczymy tam wszechobecną biedę. Poważne problemy społeczne i wiążące się z nimi problemy z gospodarką i bezpieczeństwem powodują, że Gwatemala raczej jest omijana przez organizatorów bajecznych wakacji.
W Gwatemali panują duże dysproporcje społeczne. Około 2% populacji posiada 70% ziemi nadającej się do uprawy, a jedynie jedna trzecia Gwatemalczyków ma regularny dostęp do służby zdrowia i opieki medycznej. W Gwatemali panuje bardzo zła sytuacja kobiet – odnotowuje się tam bardzo duży procent przemocy wobec kobiet. Przedstawicielki płci pięknej, jeśli już pracują zawodowo, zarabiają znacznie mniej niż mężczyźni.
Wśród etnicznych mieszkańców Gwatemali należy wymienić plemiona Maya, Metysów oraz Garifunów.
Lud Maya to starożytny lud, który zamieszkiwał nie tylko terytorium Gwatemali, ale także południowy Meksyk i Honduras. Niegdyś tworzyli cztery różne państwa, bieg historycznych wydarzeń spowodował także, że lud Maya rozpadł się na różniące się nawet językiem, cztery grupy plemion.
Niepodległość po dziś dzień zachowała jedynie drobna część ludu Maya, a dawna ich, bogata i barwna kultura, wykazująca duże wpływy Nahua, upadła całkowicie.
Natomiast plemię Garifuna to grupa etniczna będąca potomkami Karibów, Arawaków i afrykańskich niewolników, sprowadzonych do Gwatemali na plantacje w celu wykonywania niewolniczej pracy.
Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.