Hotel Marina D'Or 3* Oropesa del Mar
Costa del Azahar / Oropesa del Mar
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Cmentarz Montjuic
Cmentarze nie kojarzą się z niczym przyjemnym. To miejsca, które zazwyczaj kojarzą się nam po prostu ze smutkiem i tęsknotą za bliskimi. Grobowiec przy grobowcu, kwiaty w wazonach i zapalone znicze nie pozwalają nam zapomnieć o kruchości naszego istnienia.
Odwiedzając najciekawsze miasta świata raczej nie kierujemy się w kierunku nekropolii – bo i po cóż psuć sobie wypad smutnymi refleksjami? Jednak jest taki cmentarz w Barcelonie, który zdecydowanie warto zobaczyć. Jest nim cmentarza na Montjuic, który jest wielkim dziełem sztuki.
„Wszystkie ulice we wszystkich miastach nieuchronnie prowadzą do kościoła albo na cmentarz”- pisał noblista Gabriel García Márquez. Dlaczego ten chrześcijański cmentarz w Barcelonie jest szczególnie godny polecenia, by choć na chwilę tam zajrzeć?
Jedyny w swoim rodzaju
Jedno jest pewne – drugiego takiego cmentarza jak ten na wzgórzu Montjuic nie znajdziecie w żadnym innym miejscu na świecie. Cmentarz jest widoczny jadąc z lotniska do centrum miasta. Jego architektura powoduje, że cmentarz uznawany jest za najznakomitszy okaz sztuki funeralnej w Europie. Tak właśnie – sztuki. Znajdziemy tam grobowce, na których swoje piętno odbiły przeróżne nurty architektoniczne.
Całość aż zapiera dech w piersiach. Znajduje się tam ponad 150 000 grobów, usytuowanych we wnękach i mauzoleach. Cmentarz został zaprojektowany przez Leandro Albareda, który wzorował się na największych europejskich nekropoliach, w tym na słynnym, paryskim Pere Lachaise. Projektując cmentarz architekt zakładał, że będzie to miejsce dla wszystkich klas społecznych Barcelony – od bogaczy, po nędzarzy. I tak znajdziemy tam wyznaczone miejsca dla ze zbiorowa kwaterą dla biednych, ogromne panteony i grobowce zamożnych oraz nisze dla klasy średniej.
Historia cmentarza
Cmentarz na wzgórzu Montjuic zaczął funkcjonować 17 marca 1883 roku. Z upływem czasu stawał się najważniejszym cmentarzem w okolicy, wypierając inne, mniejsze miejsca pochówku zmarłych. W tamtym roku, najczęściej używany cmentarz w Poble Nou już od dobrych dwudziestu lat był zbyt ciasny.
Polaków sposób pochówku stosowany przez Hiszpanów na Montjuic może szokować. Zmarli nie są tam grzebani w ziemi, a napowierzchnych, wielopiętrowych (niektóre mają po kilka metrów) katakumbach. Trumny ze zmarłymi są umieszczane w specjalnie wydrążonych niszach, które są następnie zamurowywane, jedna nad drugą, jedna obok drugiej. Następnie umieszczana jest tablica z informacjami o zmarłym – jego imię i nazwisko, informacja kiedy żył, chrześcijańskie symbole, a czasami także zdjęcie zmarłego i kilka jego drobnych, osobistych rzeczy.
Czas powstania cmentarza to okres ekspansywnego rozwoju miasta, rozwoju gospodarczego i wyżu demograficznego, dlatego władze lokalne nakazywały, by prochy zmarłych były chowane z dala od ścisłego centrum, właśnie na wzgórzu. Barcelona rozwijała się jednak tak szybko, że cmentarz zajmował coraz większą cześć zbocza. Do tego należy nadmienić o ambicjach ówczesnego burmistrza Barcelony Rius Taulet, który chciał zostać założycielem jednej z najnowocześniejszych nekropolii na Starym Kontynencie.
Obecnie cmentarz jest tak rozległy, że można na jego teren wjechać samochodem (zarządcy cmentarza zrobili ukłon w strone osób starszych, niepełnosprawnych i słabszych – na tak dużym obszarze nieraz należy pokonać spory kawałek, by odwiedzić miejsce pochówku bliskich), kursuje tam nawet autobus wewnątrz cmentarny (linia 107)!
Z powieści Carlosa Ruiza Zafona
Cmentarz na wzgórzu Montjuic urzekł swą aurą popularnego pisarza, autora takich bestsellerów jak „Cień wiatru”, „Gra anioła”, czy „Cień nieba” – Carlosa Ruiza Zafona. Atmosfera barcelońskiego cmentarza fantastycznie wpisuje się w nastrój powieści tego hiszpańskiego pisarza.
Przekraczając mury cmentarza można poczuć się, jakby przekraczało się próg innego świata. W tyle, za nami pozostaje gwarna i tętniąca we dnie i w nocy życiem Barcelona. Zewsząd otaczają nad krypty, które znajdują się dosłownie wszędzie, na każdej możliwej powierzchni. Ciągną się nawet pod murowanymi schodami odprowadzającymi nas do innych części cmentarza.
Tam liczy się każda wolna przestrzeń. Krypty umieszczone są jedna nad drugą, na wysokość, gdzie nawet najwyższy koszykarz amerykańskiej ligi NBA nie mógłby sięgnąć. Dlatego znajdziemy tak liczne platformy na kółkach, które można dostawić w odpowiednie miejsce, by móc choć przez chwilę pogrążyć się w zadumie nad urną bliskiego. Co zrozumiałe – w cenie są miejsca znajdujące się niżej, to znajdujące się wyżej, gdzie istnieje konieczność korzystania z platformy są znacznie tańsze.
Niesamowite wrażenie sprawia architektura tego cmentarza. Ani jednego cmentarza w podobnym stylu nie znajdziemy w Polsce. Wszechobecne krypty mają takie same wymiary, jednak znacznie różnią się stylem. Cmentarz ma już ponad 150 lat, przez co zrozumiałym jest, że na takiej przestrzeni czasu zmieniały się upodobania estetyczne mieszkańców Barcelony. Znajdziemy tam krypty wykonane w stylu neogotyckim, klasycystycznym, modernistycznym i secesyjnym.
Przemierzając cmentarne alejki możemy natknąć się także na prawdziwe perełki. Poza kryptami, w mniejszej ilości, jednak znajdziemy tam także imponujące grobowce. Na wzgórzu Montjuic chowani są najznakomitsi mieszkańcy Barcelony – artyści, malarze, pisarze, muzycy, rzeźbiarze, czy przedstawiciele najznakomitszych barcelońskich rodzin. Nic dziwnego, że możemy się tam natknąć na imponujące grobowce, które swoimi rozmiarami przypominają kapliczki. Te z bliższych nam czasów odznaczają się nawet typowo współczesnymi elementami architektonicznymi, z wykorzystaniem elementów szklanych.
Miasto w mieście
Dzięki otoczeniu cmentarza imponującym murem, mamy wrażenie że jest to istne miasto w mieście. Miasto umarłych, w mieście żywych. Spacerując niezliczonymi cmentarnymi uliczkami i alejkami, ma się wrażenie, że z każdej strony bacznie przyglądają się nam aniołki i zmarli, których wizerunki umieszczone zostały na zdjęciach.
Zgodnie z tamtejszym zwyczajem, rodziny zmarłych pozostawiają przy wnękach rzeczy charakterystyczne dla zmarłego.
Jeśli bliski był miłośnikiem gry na gitarze, wśród kwiatów znajdziemy piórko do gry na tym instrumencie lub jego miniaturkę umieszczoną tuz przy wizerunku Matki Boskiej. Jeśli zmarły był miłośnikiem tenisa stołowego, przy jego krypcie zobaczymy piłeczkę ping pongową. Dla wielu osób, które nie rozumieją tego zwyczaju jest to widok przerażający, przypominający mroczne elementy z horroru. Jednak dla mieszkańców Barcelony jest to stary i ogólnie przyjęty zwyczaj.
Cmentarz to nie miejsca śmierci, ale życia – przekonują nas władze Barcelony. Oglądając jak wyglądają obyczaje związane z pochówkiem, możemy poznać dane społeczeństwo – jak wygląda jego życie i obyczaje. Władze Barcelony opracowały specjalne trasy cmentarne po nekropolii Montjuic, obejmujące aspekty historyczne i artystyczne, włączając w to informacje o dawnych jego mieszkańcach.
Na spacer na…. cmentarz
Codziennie w godzinach od 8:00 do 18:00 można zwiedzać cmentarz indywidualnie. Jednak ze względu na jego historyczną i architektoniczną wagę, samorządowe władze Barcelony podjęły decyzję o organizacji zorganizowanych wycieczek pod okiem przewodnika, który opowiada turystom o szczegółach tej nekropolii. W budynku administracji cmentarza (mieszczącego się przy 19 zjeździe z Ronda Litoral) otrzymamy szczegółowy plan cmentarza z opisem, z zaznaczonymi trzema trasami spacerowymi i wyznaczonymi grobami, w których spoczywają największe sławy Barcelony. Bez przewodnika tak naprawdę lepiej nie zapuszczać się w głąb cmentarza, ponieważ możemy się tam łatwo zgubić.
Trzy trasy zwiedzania to: 1. trasa artystyczna 2. trasa historyczna oraz 3. trasa łączona. Pierwsza obejmuje mauzolea i rzeźby z lat 1883 do 1936 o szczególnej wartości artystycznej. Zobaczymy na niej 40 grobów, a trasa zajmie nam trzy godziny. Druga trasa to z kolei oglądanie miejsc spoczynku wybitnych osobistości, które na wzgórzu Montjuic zostały pochowane w latach 1883 – 1940. Obejmuje ona 48 grobów i również zajmie nam trzy godziny czasu. Podczas tego zwiedzania poznamy pochowanych tam artystów, słynnych ekonomistów, lekarzy i innych osobistości, które wyróżniały się w różnych dziedzinach życia. Trzecia trasa to po prostu wybranie z dwóch poprzednich najciekawszych obiektów, których czas zwiedzania został skrócony do dwóch godzin.
Zwiedzanie z przewodnikiem odbywa się natomiast w druga i czwartą niedzielę miesiąca, i jak to w Hiszpanii bywa – o 11:00 po katalońsku, o 11:15 po hiszprańsku.
Najciekawsze grobowce
Jakie okazy sztuki cmentarnej szczególnie warto zobaczyć? Oto krótka lista kilku z nich:
Neogotycki panteon braci Collaso i Gil z 1901 roku, który słynie z pięknych witraży
Grobowiec Amalii Domingo Soler, jednej z najsłynniejszych hiszpańskich spirytystek
Panteon Leandre’a Albaredy’ego z 1889 roku, który został wykonany w stylu neoegipskim.
Panteon Eduarda Sevilla i Montoliu z 1906 roku. Znajduje się na nim imponujących rozmiarów anioł, który wskazuje na niebo.
Znani, pochowani na cmentarzu Montjuic
Wiele znanych i cenionych w Hiszpanii osobistości zostało pochowanych na tym cmentarzy. Szczególnie w tym gronie należy wymienić: poetę Jacinta Vardaguera, lekkoatletę Joaquina Blume, piłkarza Ricardo Zamorę, architekta Ildefonsa Cerda, malarza i pisarza Santiago Rusinola, rzeźbiarza Joana Miro, czy kompozytora Isaaca Albeniza.
