0034 966 444 615 | |
wynajem@ibermaxx.pl | |
12080525 ibermaxx |
Katalonia łączy w sobie wszystko. Piekący piasek gorących plaż z pięknem mistycznych gór. Możemy udać się bezpośrednio do ,z pewnością, najsławniejszego miasta tego regionu, czyli do Barcelony i zachwycać się Sagradą Familią czy Parkiem Guell, jednak warto zastanowić się nad wyjazdem bardziej niestandardowym i nie tylko po to, by zwiedzać, bowiem Katalonia daje możliwości ciepłolubom jak i miłośnikom sportów zimowych. To właśnie ci ostatni najlepiej odnajdą się w miasteczku o nazwie Masella, która leży
w prowincji Lleida, w hiszpańskich Pirenejach.
Pireneje znajdują się w trzecim, co do wysokości łańcuchu górskim Europy (po Alpach i Górach Betyckich), zwanym Alpidami Zachodnimi. To północno-wschodnia część Półwyspu Iberyjskiego. Liczą sobie aż czterysta pięćdziesiąt kilometrów długości i na zachodzie są ograniczone Atlantykiem, a na wschodzie zaś Morzem Śródziemnym.
W większości pasmo górskie stanowi granicę między Francją, a Hiszpanią, jednak są niektóre punkty na mapie, które zaburzają tą idealną linię. Są to miasteczka, które na przykład należą do Hiszpanii, ale znajdują się po przeciwnej stronie pasma. Najwyższy szczyt znajduje się w hiszpańskiej miejscowości Huesca i mierzy 3404 m n.p.m. Nazywa się Pico de Aneto.
Ciekawa natomiast jest geneza nazwy tych gór. Co więcej, istnieją dwie koncepcje i w zasadzie nie wiadomo, która jest właściwa. Według pierwszej, mitologiczna córka Atlasa o imieniu Pyrene (co z greckiego oznacza ogień), została zgwałcona przez Heraklesa i uciekła w góry. Tam, niestety, nie znalazła schronienia, ale została pożarta przez dzikie zwierzęta. Jest jednak również inna, druga teoria, według której słowo Pireneje pochodzi z języka baskijskiego i oznacza „góry Księżyca”.
Jeśli chodzi o prowincję Lleida, to wchodzi w skład autonomicznej Katalonii i graniczy z takimi prowincjami jak Girona czy Barcelona. Jedno z miasteczek ma natomiast rozszerzoną autonomię i trzeci język urzędowy: oksytański, a właściwie jego dialekt zwany też aranejskim. Prowincja powstała w 1833 roku i liczy około czterystu tysięcy mieszkańców.
Pireneje i Lleida znajdują się w dogodnej lokalizacji geograficznej, między Barceloną, a Madrytem, w zachodniej części Katalonii. Od północy ograniczone są Francją i Andorą. Są one miejscem przeznaczenia dla wielu miłośników jazdy na nartach, kultury, przygody i sportu. Jednocześnie jest to miejsce z bogatą ofertą turystyczną dla rodzin z dziećmi i znajomych.
Należy on do grupy języków romańskich, w Polsce często zwany prowansalskim i niestety błędnie uznawany za dialekt języka francuskiego, inaczej patois. Co ciekawe, język ten swoim zasięgiem obejmuje aż cztery państwa, w tym prawie jedną trzecią terytorium Francji, kilkanaście alpejskich dolin Włoch, dolinę we Wspólnocie Autonomicznej Katalonii oraz fragment Księstwa Monako. Język ma aż sześć dialektów, między którymi granice
są zdecydowanie płynne i często niezauważalne.
Na tą chwilę na ma oficjalnych danych, na temat tego ile osób posługuje się oskytańskim. Można jedynie szacować, iż jest to grupa licząca około dwa miliony ludzi, natomiast znacznie większa ilość potrafi ten język jedynie zrozumieć i nie włada nim w sposób dynamiczny.
Jednym z ciekawych miejsc prowincji Lledia, jest region Garrigues, gdzie występuje dużo gruntów nawadnianych, co sprzyja uprawom lucerny, kukurydzy, a zwłaszcza owoców, takich jak gruszki, jabłka i brzoskwinie. Tereny te słyną przede wszystkim z oliwek, które są tutaj rozpowszechnione na dużą skalę. Oliwa z oliwek z tego regionu jest znana na całym świecie, ze względu na swoją delikatność i właściwości. Szukając styczności z kulturą dobrze jest trafić na malowidła naskalne Cogul i muzea etnologiczne, na przykład Juneda czy Muzeum Archeologiczne w Borges.
Kolejny region nosi nazwę La Noguera i jest jednym z najbardziej rozbudowanych regionów Katalonii ze stolicą w Balaguer. Są to tereny przede wszystkim roliczno-przemysłowe. Uprawia się tu drzewa owocowe, oliwki, migdały, winogrona i pszenicę. Odnajdą się tutaj pasjonaci wspinaczek, pieszych wędrówek i alpinizmu jaskiniowego. Są tu także Doliny Ager i Montsecto, idealne do uprawiania lotniarstwa. Region ten również charakteryzuje się swoją kuchnią, która z zasady ma być prosta i jakościowa. Nie można nie spróbować tutejszych ogórków i kiełbasy wieprzowej. Bardzo częste są tu polowania, Hiszpanie upodobali sobie szczególnie kuropatwy. Poza tym zjemy w tym regionie pyszne ratatouille i takie specjały jak ślimaki, o których nie możemy zapomnieć.
Stolicą tego regionu jest Mollerusa. Gospodarka tych terenów opiera się głównie na intensywnym nawadnianiu upraw rolnych oraz hodowaniu zwierząt, zwłaszcza bydła, świń i drobiu. Przemysł, jak i usługi są głównie związane z żywnością i rolnictwem. Spotkamy się tu z pięknymi krajobrazami, a piesza wędrówka będzie naszym obowiązkiem. Jest tutaj także szeroki wybór festiwali, targów oraz wyśmienita gastronomia i mnóstwo świetnych restauracji.
Segarra to kolejny malowniczy region Hiszpanii. Zamieszkuje go ponad siedemnaście tysięcy ludzi i ma powierzchnię około siedmiuset dwudziestu kilometrów kwadratowych. Znajdziemy tu przede wszystkim zabytki archeologiczne, które zachowały się w wielu miejscach tych terenów. Uprawia się tu migdały i oliwki. Również hodowla stanowi istotne uzupełnienie rolnictwa. Dzięki temu istnieje dużo potrzebnych miejsc pracy
w najważniejszych miastach, takich jak: Cervera czy Sant Guim de Freixenet. Będąc tutaj, koniecznie należy zwiedzić zamki, z którymi związana jest lokalna legenda.
Ten region liczy sobie ponad sto sześćdziesiąt tysięcy mieszkańców. Znajduje się tu sieć starożytnych rowów irygacyjnych i kanałów, ale należy wspomnieć, że Segria jest pionierem w dziedzinie hydroelektrowni. Wpływa na to obecność dużej rzeki na tych terenach. Większość gmin charakteryzuje przemysł głównie rolniczy i ogrodniczy. Region ten może poszczycić się najlepszymi gruszkami, jabłkami i brzoskwiniami.
Stara Katedra to jeden z najważniejszych obiektów, który stanowi kompleks architektoniczy. Warto zobaczyć także Nową Katedrę z 1790 roku, a także kościół San Lorenzo z XIII wieku.
To kolejny region, którego gospodarka opiera się głównie na rolnictwie i hodowli. Ma ponad trzydzieści pięć tysięcy mieszkańców, a fundamentem powiatu są trzy rzeki: Zion, Ondara i Crow.
Znajdują się tutaj również zabytki, których nie możemy pominąć podczas zwiedzania, takie jak: klasztor Vallbona, na trasie Szlaku Cystersów. Odbywają się Dożynki, podczas których koniecznie trzeba spróbować lokalnego wina Verdu, a także liczne festyny i targi (Np. targ Teatrów Ulicznych).
Będąc w tych rejonach Hiszpanii, koniecznie musimy udać się w kierunku doliny Vall de Boi. Znajdziemy tu prawdziwą ucztę, szczególnie dla miłośników sztuki i architektury średniowiecznej. Dolina ta bowiem cechuje się występowaniem licznych, romańskich kościołów, takich jak na przykład świątynia Sant Climent de Taull z XII wieku, w ktorej można podziwiać malowidła naścienne pamiętające jeszcze czasy średniowiecza.
Z takich miejscowości jak Durro czy Boi wyjeżdżają samochody terenowe, których zadaniem jest przetransportowanie turystów do parku narodowego. Jak widać, znajdzie się coś także dla fanów motoryzacji. Przejażdżka takim autem to nie lada gratka, jak łatwo się domyślić, przede wszystkim dla płci męskiej. Średniowieczne budynki, które znajdują się
w dolinie Vall de Boi zostały wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Stolica nosi taką samą nazwę jak prowincja, mianowicie- Lleida. Leży nad brzegami rzeki Segre. Jedna ze znajdujących się tu katedr to Catedral Nueva, natomiast druga w 1707 roku stanowiła bazę wojskową (Catedral de la Seu Vella), zawiera elementy architektury gotyku i wielki, przepiękny dziedziniec, który trzeba zobaczyć.
To miasto to tradycyjny ośrodek roliczny, a od drugiej połowy XX wieku, również przemysłowy. Znajduje się tu uniwersytet i biskupstwo. Wzdłuż rzeki i równolegle do niej ciągnie się reprezentacyjna ulica handlowa o nazwie Carrer Major.
Trzeba zobaczyć także, bez dwóch zdań, romański Pałac Paerii, czyli magistratu w Lleidzie. Zbudowano go w XIII wieku, na potrzeby arystokracji, która w 1383 roku przekazała pałac miastu, który jest obecnie siedzibą władz. Ciekawostką jest, że w podziemiach tego budynku znajduje się średniowieczne więzienie. Na ścianach można dostrzec napisy wyryte przez więźniów, które mają ponad kilkaset lat.
To małe miasteczko zazwyczaj tętni życiem. Ruch jest ogromny ze względu na status kurortu i bogatą ofertę dla miłośników sportów zimowych, ale i nie tylko. Możemy wypożyczyć sprzęt na miejscu, jeżeli nie mamy swojego, co znacznie ułatwia nam podróżowanie. Jeżeli zaczynamy dopiero naszą przygodę z nartami czy ze snowboardem, znajdziemy tu bez problemu dobrych nauczycieli, zarówno dla dzieci jak i dorosłych.
Miasteczko nie mogło zapomnieć o „małych odkrywcach” i przygotowało tak zwany Obszar Dzieci, przeznaczony dla pociech od trzech do sześciu lat. Jest to miejsce, gdzie dzieci mogą nauczyć się jeździć jednocześnie mając zapewnione bezpieczeństwo i ochronę przed złymi warunkami pogodowymi. Rodzice nie muszą się więc martwić i spokojnie mogą zająć się własną radością ze sportów zimowych.
Zmęczeni i głodni po całym dniu szusowania, z pewnością odpoczniemy w kilku świetnych, miejscowych restauracjach z pięknymi widokami na góry. Zakwaterowanie znajdziemy w postaci hoteli, hosteli, schronisk młodzieżowych czy apartamentów.
Są tutaj sześćdziesiąt cztery trasy narciarskie, a najdłuższa z nich liczy sobie aż siedem kilometrów. Dzielą się na zielone, niebieskie, czerwone i czarne, w zależności od stopnia trudności i zaawansowania przejazdu. Nawet najbardziej wybredni wyjadacze będą zadowoleni.
Miasteczka ma także przygotowane solidne zaplecze medyczne, na wypadek nieprzewidzianych kontuzji powstałych podczas zimowych szaleństw oraz bardzo dobrze zintegrowaną sieć ponad pięciuset armatek śnieżnych, dzięki którym nigdy nie będziemy narzekać na nieodpowiednie warunki i niekomfortowe zjazdy.
Używamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.