Hotel Insotel Fenicia Prestige Suites & Spa Santa Eularia des Riu
Ibiza / Santa Eularia des Riu
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Muzeum archeologiczne
Muzeum Archeologiczne w Tarragonie
Tarragona jest miastem we wschodniej Hiszpanii, niedaleko Barcelony. Jej długa i bogata historia sprawia, że można tam odnaleźć wiele ciekawych zabytków i miejsc zaświadczających o dziejach naszej cywilizacji. Jednym z nich, dużym w swojej wielkości i znaczeniu, jest Muzeum Archeologiczne.
Lokalizacja i historia miasta
Tarragona jest miastem, liczącym sobie obecnie 130 tysięcy mieszkańców. Leży nad brzegiem Morza Śródziemnego. Odległość stamtąd, do stolicy wspólnoty autonomicznej Katalonii, czyli Barcelony, to niewiele mniej, niż 100 kilometrów. Początek historia miasta, to głęboka starożytność i panowanie tam starożytnych Rzymian. Końcem poprzedniej i początkiem obecnej ery, zajmowali tamtejsze tereny też Swebowie, Wandalowie, czy Wizygoci.
To w dużym stopniu ta bogata historia spowodowała, że w Tarragonie powstało muzeum archeologiczne, a zatem głównie nawiązujące do czasów pradawnych i z nich eksponaty prezentujące. Należy do Europejskiej Sieci Muzeów Rzymskich. Zlokalizowane jest przy Placa del Rei S/N 43003 Tarragona. Jego standardowe godziny otwarcia w tygodniu, to od 09.30 do 18.00. W sobotę 10.00 – 14.00, w niedzielę również 10.00 – 14.00. W poniedziałek nieczynne.
Muzeum
Galeria zaświadcza o bogatej historii archeologicznej miasta. Utworzone zostało w połowie XIX wieku, jako muzeum regionalne. Najstarsze tego typu w Katalonii. Jego celem i misją jest ochrona i propagowanie rzymskiego dziedzictwa Tarragony i jego oddziaływania. Muzeum prezentuje eksponaty z okresu starożytnego, wczesnochrześcijańskiego, posiada też bibliotekę. Większość eksponatów zostało odkrytych w ciągu ostatnich 150 lat. O jak największą świetność muzeum dba też Towarzystwo Przyjaciół Tarragony.
Od 2000 roku muzeum posiada swój informator cyfrowy oraz wiadomości, przekazywane w kilku najpopularniejszych językach.
Zbiory muzeum stanowią eksponaty zebrane pomiędzy XVI a XVIII wiekiem, a także podczas współczesnych wykopalisk archeologicznych. To elementy murów i budowli, rekwizyty użytku codziennego oraz ówczesna sztuka. Muzeum Archeologiczne, w skali lat, niejako przejęło też część eksponatów od innych obiektów zabytkowych lub muzealnych. Na przykład część nagrobków z cmentarza przy katedrze w Tarragonie.
Działy muzeum
Omawiana instytucja składa się z wielu działów, które oczywiście odpowiadają typowi prezentowanych przez muzeum eksponatów:
Kolekcje
Monumenty granitowe.
Dom i codzienność.
Odbicia
Archeologia w fotografii
Izba pamięci muzeum
Stare kultury
Do najbardziej znanych drobnych eksponatów muzeum zaliczane są:
Mozaika Medusa – wzór rzymski z podobizną.
Mozaika Medusa , Perseusz i Andromeda – wzór rzymski, prezentujący te postacie.
Malowidło ścienne z pawiem – efektowny duży fresk, zachowany na oryginalnej ścianie.
Neron Juliusz Cezar, syn Germanika – podobizna głowy rzymskiego cesarza, gips.
Portret Marka Aureliusza – podobizna głowy filozofa, rzeźba, gips.
Eutrepe – malowidło ścienne.
Pod Muzeum Archeologiczne podlega też cmentarz wczesnochrześcijański, rzymskie wille: Els Munts (Altafulla) oraz Centcelles (Constanti). Inne eksponaty znajdujące się poza dachem muzeum, to:
Łuk Bara (Arcio de Bara) – obiekt o wyglądzie bardzo podobnym do słynnego Łuku Triumfalnego w Paryżu. Jego nazwa pochodzi od nazwiska lokalnego hrabiego Tarragony. Starożytni Rzymianie zbudowali go i postawili około 20 kilometrów na północny wschód od Tarragony, w miejscowości Roda de Bara. Stoi na trasie Via Augusta, czyli przy obecnej drodze N – 340. Nawet dziś, w XXI wieku trasa przechodzi pod łukiem pomnika. Na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO łuk ma symbol 875-014.
Jest to łuk honoryficzny, zdobiony karbowanymi pilastrami, które szczególnie często zdarzały się w Koryncie. Obiekt posiada unikatowy otwór z półkolistym łukiem na górze. W górnej części składa się z obelkowania, opaski, fryzu i gzymsu. Zbudowany z wapieni, najprawdopodobniej z pobliskiego wyrobiska. Zaczęto go stawiać z woli Lucjusza Licyniusza Sura, a ostatecznie stanął za panowania Augusta, około 13 roku n. e. Wyryty na nim napis głosi: „Ex lucio licini lucio filii serg surae consa. Znaczy to: Należy oznaczyć granice i zakończyć spory międzypokoleniowe. W roku 1936 ktoś próbował zniszczyć obiekt, przywiązując ładunek wybuchowy do jednej z nóg i detonując go. Przyniosło to duże szkody pomnikowi, ale na szczęście ocalał.
Potem przeszedł kilka remontów i obecnie jest w dobrym stanie.
Wieża Scipio (katal. Torro dels Escipions) – wieża nagrobna, zbudowana przez Rzymian, w starożytności, na obrzeżach Tarraco, starorzymskiego miasta, dzisiejszej Tarragony. Na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO posiada kod 875-010. To jedna z trzech najlepiej zachowanych na Półwyspie Iberyjskim. Została zbudowana w połowie pierwszego wieku naszej ery, sześć kilometrów od ówczesnego Tarraco. Przy trasie Via Augustiana. Rzymskiej drodze, która biegnie przez cały półwysep. Jest to wieża w kształcie pomnika, z trzech nakładających się pięter, od największego do najmniejszego. Zbudowany z prostokątnych bloków.
W środkowym bloku istnieją dwie płaskorzeźby, przedstawiające frygijskiego boga Atis, boskość, śmierć i zmartwychwstanie jego syna Pessinunte. Na tym samym poziomie znajduje się komora grobowa. Mierzy 4,40 x 4,70 metra. Jej nazwa pochodzi od błędnej identyfikacji dwóch płaskorzeźb Boga Atis, przez lata określane były, jako wizerunki braci Scypio.
Teatr Rzymski w Tarraco – starorzymski budynek, zlokalizowany niedaleko kompleksu archeologicznego Tarragony. Na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO posiada numer identyfikacyjny 875-006. Teatr zbudowany był w czasach Augusta, pod koniec I wieku naszej ery. Dzięki swej monumentalizacji był jednym z najbardziej charakterystycznych budynków Tarraco. Funkcjonował do końca II wieku. W III wieku, po pożarze, był odbudowywany dzięki zalegającym tam, oryginalnym materiałom.
Niestety dziś obiekt jest już w znacznym stopniu zdewastowany. Pierwotnie budowany był, podobnie jak amfiteatr, przez wykuwanie w skale, w systemie pierścieniowych criptoporticos. Scena była rzeczywiście miejscem przedstawień teatralnych. Składała się z podium, specjalnie zdobionego. Z tyłu sceny był plac z ogrodem dla widzów. W środku ogrodu znajdował się niegdyś duży staw.
Za to warto obejrzeć akwedukt rzymski Puente del Diablo w Tarragonie.
Obecnie zachowało się tylko pierwszych pięć rzędów trybun i dwoje z trzech promienistych schodów, przecinających trybuny. Przy końcu sceny widać jeszcze ślady po zawiasach na kurtyny. W okolicy znaleziono takie archeologiczne zabytki, jak: kapitele, fryzy, kolumny, rzeźby.
Willa Els Munts – składa się z kilku pięknie urządzonych izb. Budynek funkcjonował pomiędzy panowaniem Augusta, a upadkiem Cesarstwa Rzymskiego.
Cmentarz wczesnochrześcijański
Zespół grobów z okresu późnorzymskiego, czyli około połowy trzeciego wieku naszej ery. Znajduje się na obrzeżach Tarragony, niedaleko rzeki Fracoli. Grzebano tam zmarłych do piątego wieku naszej ery. To cmentarz paleochrześćijański, najważniejszy w zachodniej części Morza Śródziemnego. Należy do Kompleksu Archeologicznego Tarraco, a na Liście Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO posiada kod 875-008. Nekropolia powstała wokół bazyliki, poświęconej niegdyś zamordowanemu duchownemu katolickiemu, San Fructuoso i jego dwóch diakonów. Bazylika składała się z trzech naw. Potem dodawana była chrzcielnica i niektóre komory grobowe. Szczątki bazyliki usunięto, aby zrobić miejsce dla Fabrica de Tabacos de Tarragona, w pierwszych dekadach XX wieku.
Typologia grobów jest bardzo zróżnicowana. Waha się ona od prostych pochówków z amfory, czy też płytek, do misternych mauzoleów, tworzonych za pośrednictwem szerokiej gamy sarkofagów. Niektórzy z chowanych przywożeni byli z Afryki Północnej. Niektóre z nagrobków, zostały przeniesione pod dach, do głównych budynków muzeum.
Centcelles, wolnostojący dział muzeum
Centcelles - willa z epoki Starożytnego Rzymu. Najznakomitszy obiekt muzeum.. Znajduje się na terenie współczesnej gminy Constanti, w pobliżu rzeki Francoli, 7 km. od centrum Tarragony. Uznawana za jeden z najważniejszych zabytków, pochodzących z epoki starożytnej, w całej Hiszpanii. Posiada przede wszystkim kopułę z wyjątkowej wartości mozaiką. Przynależy też do Kompleksu Archeologicznego Tarraco, a na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO oznaczona jest kodem 875-012.
Pierwsze wiadomości o miejscu Cetncelles pochodzą z epoki średniowiecza. Najstarszym źródłem jest dokument z 888 roku, w Klasztorze Ripoll. Lokalny możnowładca, hrabia Wifredo, wykonując datowanie przywoływał willę w treści listu. W późniejszych latach średniowiecza temat willi pojawia się już często, zwłaszcza w kościelnych dokumentach. Długo był we władaniu kościoła i jemu służył swoim zastosowaniem. Z początkiem XVIII wieku dom był remontowany. Dwieście lat później, w związku z ruchami co do praw własnościowych, budynek przeznaczony został już tylko do celów świeckich.
Część gospodarcza willi zaczęła być wykorzystywana jako przechowalnia fermentującego wina. Wpływ na zlaicyzowanie obiektu miał zapewne Juan Alvarez Mendizabal. Był on hiszpańskim finansistą, ale też twórcą i działaczem hiszpańskiej rewolucji liberalnej, w pierwszej połowie XIX wieku.
Na charakter zewnętrzny wielu budowli z okolicy duży wpływ miał wiek IV naszej ery. Ówczesna moda i ustalenia. Wówczas willa posiadała 90 metrową fasadę, część mieszkalną, łaźnie i absidial. Możliwe jest, że podłączone wówczas były do niego gorące źródła. W centrum znajdują się dwa pokoje, połączone drzwiami. Obok okrągła sala z kopułą o średnicy 10 metrów. Są tam też 4 półkoliste nisze, o średnicach 2,7 metra. Ściany mają 14 metrów wysokości. Kolejną, dolną częścią domu, jest krypta. Jej ściany zdobi piękna, średniowieczna ceramika. Wejście do niej liczy sobie 1 metr szerokości i 1,45 metra wysokości. Na piętrze mamy pokoje bez kopuły.
Struktura i układ budynku Centcelles charakteryzuje się typowo rzymskimi cechami. Na przykład grubością ścian, czy materiałami, z jakich je wykonano. Jednocześnie jest to ważny zabytek sztuki wczesnochrześcijańskiej.
Uwypuklony pokój willi prawdopodobnie stanowił mauzoleum jakiejś ważnej osoby, może nawet cesarza Juliusza Constansa. Co do innych hipotez na temat funkcjonalności willi, historycy nie są zgodni. Wiąże się je z rolą miasta oraz przemianami, zachodzącymi w późnym antyku.
Piękne rzymskie mozaiki
Szczególnie charakterystycznym i pięknym elementem zdobniczym willi są mozaiki. Główna znajduje się na kopule. W jej dolnym rejestrze wyróżnia się scena polowania, gdzie zobaczyć można: grupę myśliwych, psy, naganiaczy i jeźdźców polujących na jelenie. W środkowym rejestrze znajdują się sceny religijne ze Starego i Nowego Testamentu. Ta płyta ma szczególnie wielką wartość.
Rozpoznaje się sceny – Arki Noego, czy też Wskrzeszenia Łazarza. Wreszcie w górnym rejestrze znajdują się zobrazowania czterech pór roku i postacie królewsko cesarskie. Te ostatnie sceny mają zielone i złote tło. Sceny myśliwskie interpretowane są czasem jako symbolika wojny, a czasem, jak oznaczające chrześcijańskiego Dobrego Pasterza. Nad znaczeniem scen przedstawianych w ceramice willi, debatowało wielu uczonych. Pozostają one bardzo ciekawym zabytkiem, pozostałym po świecie późnego Imperium Rzymskiego.
