Pazo Da Escola A Moreira noclegi
Galicia / A Moreira
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Akwedukt w Segowia
Tajemniczy Akwedukt w Segovia
W czasach starożytności granice Imperium Rzymskiego rozszerzały się błyskawicznie, obejmując ostatecznie niemal cały teren Półwyspu Iberyjskiego. Polityka najeźdźców była liberalna i dawała podporządkowanym ludom swobodę we wszystkich dziedzinach życia, pod jednym tylko warunkiem: każdy przejaw buntu będzie radykalnie tłumiony. W ten oto sposób poszerzały się nie tylko wpływy polityczne Imperium, ale także mieszały kultury oraz migrowały osiągnięcia naukowe czy techniczne. Stąd na terenach zamieszkiwanych przez ‘proste’ ludy pojawiały się kamienne drogi, fortyfikacje czy akwedukty, które miały usprawnić życie poddanym.
Choć w Hiszpanii bardzo często spotkać można przejawy kulturalnej i technologicznej ekspansji Rzymu, ciężko jest znaleźć zachowane w bardzo dobrej kondycji konstrukcje. Prawdą jest, ze na przestrzeni wieków ulegały one aktom wojny, czy po prostu nie przetrwały próby czasu. Jednak w regionie Kastylii i Leonu znaleźć można doskonale zachowany akwedukt rzymski, który wydaje się skutecznie opierać niszczącej działalności czasu i negatywnych czynników. Akwedukt w miasteczku Segovia to doskonale zachowane świadectwo dziedzictwa kultury łacińskiej na terenie Półwyspu Iberyjskiego. Niestety jego historia i charakter budzą wiele wątpliwości – jakich?
Cud techniki
Rzymskie osiągnięcia techniki znane były niegdyś na całym znanym człowiekowi świecie. Niektóre rozwiązania stosowane przez budowniczych Imperium zaskakują pomysłowością i świeżością podejścia do kwestii ułatwiania życia obywateli. Jednym z przejawów myśli technicznej inżynierów Cesarstwa Rzymskiego jest akwedukt. Nie jest on niczym innym, jak systemem wodociągowym wykorzystującym siły ogólnodostępne dla człowieka – w tym wypadku będzie to grawitacja.
W dużym uproszczeniu akwedukt jest rodzajem kamiennej rynny o pochyłej konstrukcji. Woda spływająca swobodnie w rowku akweduktu doprowadzana była ze źródła do określonego miasta lub do konkretnych gospodarstw. W czasach przed narodzinami Chrystusa był to najnowocześniejszy system, który pozwalał na doprowadzanie wody do niemal każdego ośrodka miejskiego. Sposób ten niósł za sobą także pewnego rodzaju zagrożenia. Akwedukt był ogólnodostępny, istniało więc duże zagrożenie rozprzestrzenianiem się chorób lub celowego zatrucia wody.
Sławny akwedukt w Segowia
Czym jest Akwedukt w Segovia?
Jest to budowla wykonana w całości z kamiennych bloków. Jej celem było transportowanie wody z górskiego źródła Fuenfria oddalonego o 17 kilometrów od centrum miasta. Źródło położone jest w okolicy wsi La Acebeda. Zanim woda dotrze do miasta, będzie musiała przebyć drogę dodatkowych 15 kilometrów.
O ile zasada działania akweduktu jest prosta, to droga, jaką musi przebyć woda ze źródła już taką nie jest.
Pierwszym etapem dostarczania wody do miasta za pomocą Akweduktu w Segovia jest gromadzenie jej w specjalnym zbiorniku. Hiszpanie nazywają go El Caserón, co w wolnym tłumaczeniu oznacza chałupę lub dom Na tym etapie woda gromadzona jest w wielkim zbiorniku, by potem powędrować długimi kanałami do innej wieży. Kolejny zbiornik nazywa się Casa de Augas, co w języku hiszpańskim oznacza dom wody.
Tutaj z każdego litra nagromadzonej wody usuwany jest piasek. W jaki sposób? Już w starożytności rzymscy uczeni znali proces dekantacji, a więc osadzania się drobinek stałych na dnie naczynia z cieczą. Tutaj jest podobnie. Aby uniknąć transportu piasku poprzez rowki akweduktu i zatykanie go, piasek zatrzymywany jest na dnie zbiornika. Drobinki zatrzymują się zanim woda będzie kontynuować swoją podróż wzdłuż wyznaczonej ściśle trasy.
Kolejnym etapem w dostarczaniu wody do miasta jest kanał o długości 728 metrów. Jego nachylenie względem poziomu wynosi zaledwie 1%, dzięki czemu woda nie spływa za szybko, ale także nie zatrzymuje się w zakamarkach akweduktu. Woda dociera tą drogą aż do szczytu wzgórza Postigo, wokół którego zbudowane jest miasto. Zanim dotrze do tego punktu, tuż przed placem Azoguejo, akwedukt gwałtownie zmienia swój kierunek. W tym miejscu można podziwiać konstrukcję w całej krasie.
Dopiero kiedy znajdziemy się bezpośrednio pod fundamentami akweduktu, zdajemy sobie sprawę z rozmiarów wysokiego na 28,5 metra tworu myśli technicznej starożytnych Rzymian. Warto zaznaczyć, że sama podstawa dla pierwszego poziomu kolumn mierzy aż 6 metrów wysokości. Konstrukcja osadzona jest na dwurzędowych łękach (element konstrukcyjny w kształcie łuku) o równej szerokości. W całej budowli jest aż 167 łuków, których filary u nasady są od siebie oddalone średnio o ponad 4 metry każdy.
W początkowej fazie akwedukt jest zbudowany z trzech kondygnacji i składa się z 75 pojedynczych łęków. Ta część akweduktu rozpościera się od granic miasta aż do placu Diaz Sanz. Kolejny odcinek to 44 podwójne łęki, które w ostateczności przekształcają się w cztery ostatnie, pojedyncze. W czasach, gdy na terenach tych panowali Maurowie, początkowa część akweduktu została zniszczona. W roku 1072 uszkodzeniu uległo 36 łęków, które odbudowano w XV wieku.
Rzymska budowla zachwyca swoją monumentalnością
Narodziny budowli
Rzymianie, podobnie jak praktykowana jest etykieta budowlana dzisiejszych firm, oznaczali każdą swoją budowlę. Na tablicy odlanej z brązu umieszczali informację o dacie powstania budowli oraz podstawowe informacje na jej temat – zupełnie tak, jak na współczesnych tabliczkach informacyjnych z budowy. Problem w tym, że na Akwedukcie w Segovia nie ma typowej tabliczki informacyjnej. Powinna się ona znajdować na attyce budowli (dobudowana u szczytu budowli ścianka), jednak ani tam, ani w żadnym innym miejscu nie ma stosownej inskrypcji.
Badacze do tej pory próbują rozwiązać zagadkę daty powstania tej konstrukcji. Utrwaliło się, że obiekt powstał na przełomie drugiej połowy I wieku naszej ery, a pierwszej połowy II wieku. Nie jest jednak pewne, czy akwedukt powstał za panowania cesarza Wespezjana, czy Nerwy. W związku z niewiadomym pochodzeniem akweduktu powstała już o nim pewna legenda. Według jej przekazu akwedukt nie został zbudowany przez człowieka, lecz przez diabła.
Według podania pewna dziewczyna z miasta Segovia nie chciała nosić wody w wiadrze. Zmęczona ciągłym dźwiganiem zawarła pakt z diabłem, który w zamian za jej duszę obiecał dostarczyć wodę do jej drzwi zanim zapieje kur. Nocą rozpętała się dziwna burza, której pochodzenie znała tylko dziewczyna. Diabłu jednak nie udało się skończyć budowy – w momencie, kiedy kur zapiał do ukończenia dzieła zabrakło jednego kamienia. Dziewczyna zrozumiała swój błąd i zwierzyła się mieszkańcom miasta, który wybaczyli jej bratanie się z czartem. Poświęcili także akwedukt i umieścili na nim wizerunki Matki Boskiej i Św. Stefana wierząc, że cud uratował dziewczynę przed potępieniem.
Późniejsza historia
W czasach, gdy w Hiszpanii władzę sprawował król Ferdynand i królowa Izabela, doszło do pierwszej poważnej rekonstrukcji obiektu. Wtedy właśnie odbudowano wspomniane wcześniej łęki, które w XI wieku uległy zniszczeniu przez Maurów. Niedługo potem, w XVI wieku wbudowano w akwedukt wizerunki Matki Boskiej oraz Świętego Stefana.
W ostatnich latach budowla doznała drobnych uszczerbków wynikających z zanieczyszczenia powietrza oraz drgań wywołanych ruchem ulicznym. Należy pamiętać, że cała konstrukcja zbudowana jest bez użycia zaprawy, a więc składa się z poukładanych jeden na drugim bloków granitowych. Takie ułożenie konstrukcji wymagało doskonałej precyzji budowniczych i przystosowanego do tego celu budulca. Aby chronić akwedukt przed zniszczeniami rozpoczęto jego konserwację, a plac Azoguejo wyłączono z ruchu pojazdów. Dziś w okolicy wiaduktu mogą poruszać się tylko piesi.
Wyjątkowy obiekt
Dlaczego Akwedukt w Segovia jest wyjątkowy? Choć wygląda tak samo i działa identycznie jak podobne mu budowle skonstruowane w przeszłości, jest to jedna z niewielu tego typu budowli, która przetrwała do dnia dzisiejszego. Stanowi on także jeden z nielicznych tak dobrze zachowanych reliktów Imperium Rzymskiego na Półwyspie Iberyjskim. To unikat na skalę całego kontynentu, nic więc dziwnego, że budowla znalazła swoje miejsce w herbie miasta Segovia a obiekt w 1985 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Jeden dzień na wycieczce do Segowii może nie wystarczyć na zwiedzenie wszystkich zabytków
Zainteresuje Cię również:
przewodnik po Segowia | zamek Alcazar de Segovia | region Kastylia i Leon w Hiszpanii |
