Hostel Bríos Lugo - noclegi w Galicji

Hostel Bríos Lugo

Rodzinny hostel Brios jest w połowie drogi między katedrą w Lugo i uniwersytetem, w odległości 12 minut spacerem od obu. Darmowe Wi-Fi jest dostępny na terenie całego kompleksu.

Wszystkie pokoje wyposażone są w telewizor z płaskim ekranem, biurko, szafę i łazienkę.

Kawiarnia-bar serwuje różnorodne dania codzienne, a są także dania z karty. W recepcji jest też dostępny automat z przekąskami.

Na miejscu znajduje się przechowalnia bagażu i biuro informacji turystycznej. Autostrada A-6 jest łatwo dostępna. Do centrum miasta można dojść w 12 minut. W pobliżu istnieje wiele ogólnodostępnych miejsc parkingowych.

Lugo to zabytkowe miasto w północno-zachodniej Hiszpanii (Galicja), położone nad rzeką Mino. Jego historia sięga czasów starożytnych kiedy to rzymski polityk i nadworny senator Oktawiana Augusta - Paullus Fabius Maximus polecił założyć tu jedną z kolonii (Lucus Augusti). Miała ona umocnić dominację Cesarstwa w północnej części półwyspu Iberyjskiego.

Bardzo szybko miasto stało się jednym z ważniejszych rzymskich ośrodków miejskich w tej części Europy. O jego potędze świadczą zachowane w pełni z tego okresu przeszło 2 kilometrowe potężne mury obronne. Obecnie są to jedne z najlepiej zachowanych rzymskich fortyfikacji miejskich w całej Hiszpanii. W 2000 roku mury te zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Po upadku Cesarstwa miasto zostało przejęte przez germańskie plemię Swebów a potem zdobyli je Maurowie. W 741 roku spod okupacji muzułmańskiej wyzwolił je ówczesny król Asturii - Alfons I Katolicki (693-693).

W IX wieku Lugo stało się ważnym punktem na jednym ze szlaków (Camino Primitivo) pielgrzymkowych wiodących do Santiago de Compostela.

W pierwszej połowie XII wieku rozpoczęto budowę monumentalnej romańskiej katedry. Świątynia ta w dużej mierze wzorowana była na katedrze w Santiago de Compostela.

Do najważniejszych zabytków Starego Miasta w Lugo zaliczyć możemy m in. otaczające miasto idealnie zachowane rzymskie mury miejskie, monumentalną Katedrę Najświętszej Marii Panny (Catedral de Santa María), klasztor i kościół św. Franciszka, barokowy Ratusz, kościół św. Dominika, Pałac Sztuki (Círculo das Artes), XIII wieczny kościół św. Floriana oraz łączący brzegi rzeki Mino - Most Rzymski.

Krajobraz i klimat Galicji przypomina raczej zamorską Irlandię. Hiszpanie żartują sobie z jej mieszkańców mówiąc, że ich nieodzownymi elementami są kalosze, wełniane szaliki i parasolki. Ponadto uchodzą oni za małomównych, zamkniętych w sobie, przesądnych i kapryśnych jak tutejsza pogoda. Faktycznie bezchmurne niebo oraz intensywne słońce nie rozpieszczają na co dzień humorów Galicyjczyków. Ich dźwięczny język galego przypomina bardziej portugalski. Faktycznie, Portugalczycy mają wiele wspólnego z Galicją. Właśnie dopiero począwszy od XII wieku ich ojczysty język zaczął się kształtować na bazie galego po odłączeniu się z jej terytorium hrabstwa Portugalii.

Będąc w Galicji nie sposób nie odwiedzić Santiago de Compostela jest to miasto w północno-zachodniej Hiszpanii, w prowincji A Coruna, stolica regionu Galicja. Położone na zachodnim pogórzu Gór Kantabryjskich, ok. 35 km od wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. W mieście znajduje się stacja kolejowa Santiago de Compostela. Przemysł lekki i rzemiosło artystyczne, ośrodek handlowy i turystyczny.

Katedra w Santiago de Compostela stanowi sanktuarium św. Jakuba. Świątynię wybudowano w okresie XI- XVIII w. nad grobem św. Jakuba Starszego jednego z dwunastu apostołów, uczniów Jezusa Chrystusa. Od średniowiecza jest to znany ośrodek kultu i cel pielgrzymek. Mówi się, że od XIII w. w jednej z kaplic Katedry przechowuje się prawdziwego Świętego Graala.

Przed katedrą w Santiago de Compostela kupić można pamiątkę, znak rozpoznawczy celu podróży – muszlę pielgrzymią, symbol św. Jakuba. Pierwotnie, po muszlę taką udawano się na pobliskie wybrzeże, skąd była zabierana jako dowód i pamiątka pielgrzymki. Obecnie muszla taka stanowi raczej znak rozpoznawczy pielgrzymów w drodze do Santiago.

W katedrze warto zobaczyć romańskie wejście główne Pórtico da Gloria, z 1168–88, z ok. 200 figurami, w tym Chrystusa, ewangelistów, św. Jakuba, proroków i apostołów. W katedrze znajduje się również barokowa fasada O Obradorio, z 1730-1750 (w stylu zwanym churrigueryzmem), z dwoma wieżami. Na ścianie szczytowej umieszczony jest posąg św. Jakuba. Do katedry przylega późnogotycki krużganek z XVI wieku i pałac arcybiskupi z XVIII wieku. Ołtarz główny Capilla Maior ze słynną dwumetrową kadzielnicą botafumeiro, uroczyście zapalaną przy szczególnych okazjach.

Oprócz samej Katedry, w mieście znajdziemy także inne ciekawe obiekty, jak domy i pałace z XVII-XVIII w., oraz klasztory i kościoły pochodzące nawet z XII w. Tutejsza starówka została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.