Hotel Ses Pitreras San Josep de Sa Talaia
Ibiza / Sant Josep de Sa Talaia
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Sangria hiszpańska
Sangria hiszpańska - wszystko co piwinieneś wiedzieć o Sangrii
To najbardziej znany napój alkoholowy pochodzenia hiszpańskiego, szeroko rozpropagowany w całym świecie.
Wino, często określane też, jako poncz. Poncz to napój alkoholowy, zawierający owoce lub sok owocowy, często podawany na ciepło. Tradycyjna sangria składa się z czerwonego wina i posiekanych owoców, a nieraz można też w niej znaleźć dodatek soku pomarańczowego lub brandy. Na początku istnienia raczono się nią podczas zbiorów zbóż i posiadała tylko wino oraz wodę. Z czasem zaczęto dodawać kolejne składniki, ubogacając tym samym smak i jej oddziaływanie na organizm pijącego. Sangria pozostała jednak napojem szczególnie polecanym na przyjęcia i inne okazje letnie. Jako trunek orzeźwiający.
Pochodzenie nazwy
Termin sangria wywodzi się z XVIII wieku. Powszechnie uważa się, że został zaczerpnięty z hiszpańskiego „sangre”, czyli krew. To nawiązanie do czerwonego koloru napoju. Wielu znawców tematu uważa jednak, że to słowo pochodzi z sanskrytu lub Urdu, w których to językach „sakkari” oznaczało słodkie wino.
Historia Sangrii
Wiadomo, że sangria jest winem lub ponczem hiszpańskim i stamtąd pochodzi. Poza tym, jego historia nie jest dobrze znana. Według „Encyklopedii alkoholu SAGE”, wczesne wersje sangrii były też popularne w Grecji i Anglii. Jej poprzednikiem było sangaree. Drinki, które były serwowane na gorąco lub na zimno. Pochodziły prawdopodobnie z obszaru Karaibów. Stamtąd sprowadzone zostały do Ameryki, z początkiem ery kolonialnej. Zanikły jednak w Stanach Zjednoczonych od początku XX wieku. Sangria, jako napój mrożony, została ponownie sprowadzona do USA pod koniec lat 40-stych XX wieku przez Amerykanów pochodzenia Latynoskiego i serwowana była w hiszpańskich restauracjach.
Składniki i wersje Sangrii
Mianem najbardziej znanego hiszpańskiego napoju alkoholowego określiła sangrię Penelope Casas. Była to amerykańska znawczyni kulinariów i autorka wielu poradników gastronomicznych, zmarła w 2013 roku. Pisała, że napój ten jest powszechnie podawany w barach, restauracjach i domach hiszpańskich. Szczególnie zaś w katalońskich winiarenkach o lokalnej nazwie „cirinquitos”.
Receptury sangrii są bardzo zróżnicowane. Istnieje wiele regionalnych lub lokalnych odmian. Tradycyjne przepisy mówią o takim składniku przede wszystkim, jak czerwone wino. Owoce, z jakimi jest mieszane, to głównie:
ananas, brzoskwinie, nektarynki, jagody, jabłka, gruszki, melon.
Sangria jest zwykle słodzona cukrem i za pośrednictwem soku pomarańczowego. Dodaje się głównie tradycyjne czerwone wino Rioja.
Rioja – wino hiszpańskie, wytwarzane głównie we wspólnotach autonomicznych La Rioja i Navarra. Pierwsze pisemne dowody zbierania winogron tam sięgają nawet czasów Fenicjan, czyli wieleset lat przed naszą erą. Istnieją dowody na produkcję wina w końcu XII wieku. W roku 1852 pierwszą winiarnię dobrego wina z Doque de la Victoria otworzył Luciano Murrieta, na podstawie procesów winiarskich w Bordeaux. Owoce na to wino korzystają z dobrodziejstw i ciepła klimatu kontynentalnego. Główne rejony dla niego, to: Rioja Alta, Rioja Alavesa, Rioja Baja.
Wyraźna cechą wina jest wpływ dębowego starzenia. Może on wynikać ze sposobu przechowywania. Beczki dębowe nadają trunkowi specyficzny smak. W ostatnich dziesięcioleciach dominuje wino czerwone Rioja. To czerwone właśnie, jest dzielone na: crianza, rioja gran reserva. Od dawna produkcja tego trunku zdominowana jest przez małe winnice. Rioja jest integralną częścią hiszpańskiej kultury i kuchni.
Biała Sangria
Istnieje też odmiana, zwana potocznie „sangria blanca”. Jak się łatwo domyśleć, to sangria z białego wina. Stanowi znacznie młodszą odmianę tego trunku. Dla „białej” odmiany specjaliści zalecają takie wina, jak:
Rueda – wino pochodzące ze wspólnot autonomicznych Kastylii i Leon. Północno Zachodnia część Hiszpanii. Produkcję wina w tych rejonach dokumentuje się już w XI wieku. Z początku produkowali je posiadacze ziemscy i klasztory. Na przełomie XIX i XX wieku wiele winnic zniszczyły szkodliwe wady, filoksery. Nowe odmiany zostały jednak wybrane według kryterium wydajności. Obecnie znów produkuje się wina wysokiej jakości.
Centrum tych upraw obecnie jest miasto Rueda, w prowincji Valladolid, około 170 km. na północ od Madrytu. To płaska wyżyna, ulokowana na wysokości 600 – 700 metrów n. p. m. Przecina ja rzeka Duero, płynąc od wschodu, na zachód. Winorośla dorastają tam w klimacie kontynentalnym, czyli przy gorących latach i stosunkowo mroźnych zimach. Na pogodę wpływa też klimat morski, atlantycki. Gleby są tam aluwialne, o dużej zawartości wapnia. Na południu bywają ziemie brunatne i piaszczyste, z bogatą zawartością żelaza. Główne odmiany tamtejszej winorośli białej, to: verdejo, viura, sauvignon blanc. Na czerwoną, dla czerwonego wina, składają się: tempranilo, cabarnet sauvingon, merlot i garnacha.
Jumilla – wina z winnic na północy wspólnoty autonomicznej Murcja. W szczególności gminy Jumilla, od której gatunek wziął swoją nazwę. Obecnie funkcjonuje około 32 tys. hektarów upraw tej winorośli w tamtym rejonie. Na ie również wpływ miała zaraza filoksery sprzed ponad stu lat. Dorastają również w klimacie kontynentalnym, z ciepłymi latami i wyraźnymi zimami. Gleby są tam ciemne, z elementami wapiennymi.
Odmiany winorośli białej, to: airen, macabeo, chardonnay, sauvignon blanc, moscatel, pedro ximenez, malvasia. Dla białych win Jumilla najistotniejsza jest odmiana monastrell. Według przepisów etykietowania, wina białe Crianza muszą mieć co najmniej 1 rok wieku i 4 miesiące leżakowania w beczkach dębowych. Reserva, białe, to wiek 18 miesięcy i 6 miesięcy w beczkach dębowych. Gran Reserva białe natomiast, to wiek 4 lata i 6 miesięcy w dębowych beczkach.
Gdzie kupić dobrą Sangrie w Hiszpanii
Praktycznie sangię dostaniesz w każdym sklepie spożywczym, ale sangia - sangrii nierówna. Jest mnóstwo marek i rodzajów sangrii. Warto wydać parę euro wiecej i kupić lepszą sangrię. Warto odwiedzić sieć sklepów Mercadona, a najlepiej odwiedzic spożywczy dział z alkoholami w El Corte Ingles w każdym większym miście Hiszpanii.
Valdepenas – wina hiszpańskie z prowincji Ciudad Real, we wspólnocie autonomicznej Kastylia La Mancha, więc środkowo wschodnia część kraju. Produkcja winorośli istniała tam już w czasach Starożytnego Rzymu. Zyskała na znaczeniu za panowania Maurów. Klimat panuje tam kontynentalny, z bardzo ciepłymi latami i mroźnymi zimami. Latem temperatura osiąga często +40 stopni, zimą bywa -10.
Częste w lecie są susze, a opady raczej w porach przejściowych. Gleby posiadają wysoką zawartość wapnia, z podłożami węglanu wapnia. Obszar jest dość kamienisty, ziemia uboga w materię organiczną. Dopuszczalne odmiany winorośli białej, to: airen, macabeo, chardonnay, verdejo, sauvignon blanc, moscatel. Produkcja w tych winnicach w ostatnich latach maleje, stąd i jego zastosowanie do „białej sangrii” jest rzadsze.
Niektóre receptury na sangrię, oprócz białego lub czerwonego wina i owoców zalecają inne składniki. Mogą to być:
woda gazowana.
Brandy – destylowany z wina napój alkoholowy. Jego zawartość alkoholu, to najczęściej przedział 35%-60%. Traktowane jest najczęściej, jako napój do kolacji. Mimo że proces destylacji znany był już w starożytności, do produkcji napojów alkoholowych używano go od XV wieku. Brendy zaczęto destylować nieco później, a czyniono to zarówno w Europie Zachodniej, jak i w okolicach Morza Czarnego.
Aromatyzowany likier – napój alkoholowy, uzyskany z procesu destylacji, do którego dodaje się składników zapachowych. Ziół, przypraw, owoców. Zawartość alkoholu w likierach, to najczęściej 15%-35%, ale bywają też takie, posiadające tą zawartość znacznie większą, bo do 60%. W niektórych rejonach Stanów Zjednoczonych likier taki, nazywany jest kordiałem lub wódką. W Polsce natomiast, bardzo często używa się określenia „nalewka”.
Rzadszą i mniej typową, jest sangria bezalkoholowa. Przyrządzana głównie na bazie soków i owoców. Traci ona jednak swój najistotniejszy element i charakter.
Sangria zawsze na hiszpańskim stole
Sangria pozostaje najpopularniejszym napojem alkoholowym w Hiszpanii od dawna. Jest głównym tematem wielu imprez, festiwali kulinarnych, lokali gastronomicznych. Duża liczba iberyjskich restauracji lub winiarni ma nawet sangrię w swojej nazwie, czy też specyficzny sposób jej przyrządzania oferuje jako główny akcent przyciągający do siebie. Jest napojem szczególnie polecanym kobietom. Z uwagi na swoją lekkość, ciekawy smak i stronę wizualną.
Omawiany napój cieszy się również dużą popularnością w pozaeuropejskich krajach kultury iberyjskiej. W Ameryce Południowej na przykład. Bardzo chętnie pijana jest też w Meksyku.
Sangria zyskała sobie też przydomek alkoholu „kulturalnego”. Nie wywołuje dużych skutków ubocznych. Jej zawartość procentowa alkoholu powoduje, że konsument nie upija się szybko. Dlatego też chętnie podawana jest na rauta, spotkaniach dyskusyjnych. W miejscach i przy okolicznościach, gdzie mile widziane jest pewne rozluźnienie, ale jednocześnie należy zachować długo oficjalność.
Omawiany napój jest tam wówczas podawany w wysokich i szerokich lampkach, albo wręcz szklankach. Często pity z lodem, przez słomkę. Kojarzony z latem, południem, słoneczną pogodą czy nawet plażą i południowym morzem.
Taki napój kojarzony jest też często z ponczem, choć różnice są duże. Poncz podawany jest na ciepło, w dużej wazie. Przede wszystkim nie jest napojem europejskim. Pochodzi z Indii.
Sangria a prawo Unii Europejskiej
Zgodnie z prawem Unii Europejskiej, stosowanie na etykietach terminu handlowego „sangria”, regulowane jest i ograniczone na podstawie „geograficznych zasad etykietowania”. To uregulowanie prawne dla pochodzenia niektórych produktów, zwłaszcza spożywczych. Gwarantuje wytwórcom zachowanie ich unikalności. Parlament Europejski zatwierdził je w styczniu 2014, ochronę wskazań do napojów aromatyzowanych, w tym właśnie sangrii, wermutu i gluhweina.
Pod nazwą „sangrii” może być, w związku z tymi dyrektywami, sprzedawany tylko napój alkoholowy produkowany w Hiszpanii lub Portugalii. Sangrie produkowane w innym miejscu Europy, posiadać powinny odpowiednie wyszczególnienie w nazwie. Na przykład: „sangria niemiecka”, „sangria szwedzka”. Definicja Rady Europy stwierdza, że to napój uzyskany z wina, aromatyzowany, z dodatkiem owoców, soków i ewentualnych przypraw korzennych.
A może ... tinto de verano
Bardzo podobnym do sangrii jest również hiszpański napój alkoholowy, tinto de verano. To trunek winopochodny, pity na zimno. Jego przyrządzanie jest prostsze niż w przypadku sangrii. Zwykle składa się z czerwonego wina i napoju gazowanego. Wymieszanie tych dwóch czynników daje łagodny smak. Najbardziej znaną i dodawaną do wina jest lemoniada La Casera.
Proporcje mogą się znacznie różnić, w zależności od indywidualnych preferencji smakowych. Tradycyjny smak daje, oprócz wina, zmieszani wody gazowanej i napoju sprite lub 7-up. Rzadziej tinto verano podaje się z rumem, lodem i cytryną. Nazwa tego napoju, przekładając z hiszpańskiego, to czerwone letnie wino. Często jest ono tzw. domowej roboty. Tinto verano jest uznawane za mniej komercyjną odmianę sangrii. Jego przyrządzenie zajmuje znacznie mniej czasu, jest prostsze, ale też nie jest tak istotnym elementem eksportowym, jak jego bardziej znana siostra. Jest też tańsze.
Inne hiszpańskie trunki i napoje alkoholowe
Zainteresuje Cię także: piwa hiszpańskie, a także rozdział co pić w Hiszpanii, oraz regiony uprawy hiszpańskiego wina. A także sposoby podawania kawy w Hiszpanii. Na stronach IBERMAXX tysiące informacji o Hiszpanii.
