Hotel Montelirio Ronda - Andaluzja nocleg
Andaluzja / Ronda
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej
Narodowa reprezentacja Hiszpanii w piłce nożnej – wzloty i upadki
Nie ma historii europejskiego futbolu, bez reprezentantów pochodzących z samego serca Półwyspu Iberyjskiego. Na przestrzeni lat reprezentacja narodowa Hiszpanii w piłce nożnej zaznaczyła swoją obecność – raz ponosząc niebywały sukces, innym razem rozczarowując. O La Furia Roja (przydomek hiszpańskiej reprezentacji w piłce nożnej, oznaczający wściekłą czerwień lub czerwoną furię), zwykło się mówić, że grają jak nigdy, a przegrywają jak zawsze. Wynika to z faktu, że zwykle zmobilizowana i skupiona w trakcie przygotowań lub eliminacji do ważnych rozgrywek drużyna, w decydujących momentach okazywała się zawodzić swoich kibiców. Jakie były najciekawsze momenty w historii hiszpańskiej kadry narodowej? Jakie największe wzloty i upadki zaliczyła ta niedoceniona drużyna na przestrzeni ponad 90 lat istnienia?
Pierwsze występy i udany debiut
Powoływana kadra Hiszpanii w piłce nożnej składa się z obywateli Hiszpanii, którzy powoływani są na mecze przez Królewską Hiszpańską Federację Piłkarską (RFEF). Historia reprezentacji Hiszpanii w piłce nożnej sięga początków rozgrywek na arenie europejskiej. Choć reprezentacja swój pierwszy mecz w oficjalnym tego słowa znaczeniu rozegrała w 1921 roku, to już rok wcześniej drużyna wzięła udział w Igrzyskach Olimpijskich w Antwerpii (1920). W tym czasie drużyna była już oficjalnie uznanym zespołem przez międzynarodowe federacje piłki nożnej, takie jak UEFA i FIFA.
Hiszpania mistrzem świata !!!
La Furia Roja, jak nazwał drużynę Hiszpanii pewien włoski komentator sportowy, została powołana do występów na odbywającej się w Belgii Olimpiadzie. Miastem gospodarzem tamtejszych igrzysk była Antwerpia. Pierwszy mecz Hiszpanów rozegrany został na stadionie Stade Joseph Marien znajdującym się w Brukseli. Naprzeciwko chłopakom z Iberii, ubranym w czerwone koszulki i błękitne spodenki, stanęła utytułowana drużyna Danii, która w poprzednich Igrzyskach Olimpijskich w 1908 i 1912 roku zdobywali tytuł wicemistrzów olimpijskich (impreza sportowa nie odbyła się w roku 1916 z powodu I wojny światowej). Przed zawodnikami zespołu prowadzonego przez trenera Paco Bru stanęło bardzo trudne zadanie. Przez całą pierwszą połowę meczu Hiszpanie prowadzili bardzo zacięty pojedynek. Gra była na tyle emocjonująca, że podczas gdy oba zespoły wracały na murawę, zgromadzona licznie publiczność powitała sportowców owacjami na stojąco.
Zaledwie dziewięć minut od gwizdka rozpoczynającego drugą połowę meczu sytuację bramkową wykorzystał Patricio Arabolaza, który oficjalnie strzelił pierwszego gola w międzynarodowych rozgrywkach reprezentacji Hiszpanii. Do końca meczu wynik utrzymał się, a faworyci meczu musieli pogodzić się z porażką. W tym turnieju ich miejsce zajęli piłkarze z Półwyspu Iberyjskiego, którzy po zwycięstwach w pozostałych meczach i porażce z gospodarzami zdobyli srebrne medale Igrzysk Olimpijskich w Antwerpii.
Oprócz Patricio Arabolaza, srebrnymi medalistami igrzysk zostali Domingo Gómez-Acedo, Mariano Arrate, Juan Artola, Joaquín Vázquez, José María Belauste, Sabino Bilbao, Ramón Eguiazábal, Ramón "Moncho" Gil, Silverio Izaguirre, Rafael Moreno " Pichichi ", Luis Otero, Francisco Pagazaurtundúa, José Samitier, Agustín Sancho, Félix Sesúmaga, Pedro Vallana i legenda hiszpańskiej piłki Ricardo Zamora.
Po latach przerwy
W późniejszych latach reprezentacja Hiszpanii niestety nie mogła poszczycić się wieloma sukcesami. Okres wojny domowej w Hiszpanii spowodował, że reprezentacja tego kraju nie uczestniczyła w rozgrywkach o charakterze międzynarodowym. Podobnie czasy II wojny światowej uniemożliwiły rozegranie meczów w jakiejkolwiek imprezie sportowej, dlatego dopiero z początkiem lat 50.
W 1950 roku Hiszpania zakwalifikowała się do Mistrzostw Świata w Piłce Nożnej, organizowanych przez światową federację FIFA. Hiszpanie cieszyli się w tych rozgrywkach dobrą passą i być może zostaliby triumfatorem imprezy, gdyby o zwycięstwie decydowały pojedyncze mecze. W 1950 roku, po raz pierwszy i ostatni w historii, zwycięzcę Mistrzostw Świata wyłoniono nie poprzez rozegranie meczu o mistrzostwo, lecz na zasadzie rozgrywek grupowych. Choć drużyna znalazła się pośród czterech najlepszych wraz z Urugwajem, Brazylią i Szwecją, a więc według dzisiejszych zasad dotarła do półfinału, ostatecznie reprezentacja tego kraju znalazła się na czwartym miejscu w grupie finałowej.
Rok 1960 zapisał się w historii reprezentacji jako niefortunny. Podczas rozgrywek Mistrzostw Europy Hiszpania zakwalifikowała się aż do ćwierćfinału, gdzie miała zmierzyć się z drużyną związku radzieckiego. Wtedy jednak Hiszpanie zostali odwołani z imprezy na życzenie generała Franco. Decyzją premiera Hiszpanii, Luisa Carrero Blanco reprezentacja Hiszpanii oficjalnie wycofała się z rozgrywek.
Pamiętne i dla nas mistrzostwa świata w Hiszpanii
Sukces 1964 i co dalej?
Po swoje pierwsze międzynarodowe zwycięstwo w piłce nożnej Hiszpanie sięgnęli dopiero po 44 latach, kiedy to zdobyli mistrzostwo Europy w 1964 roku. Do finału rozgrywek Hiszpanie dotarli między innymi po zwycięstwie 2:1 z Węgrami. Los chciał, ze w ostatecznej rozgrywce La Furia Roja zmierzyła się ze Związkiem Radzieckim – tym samym, z którym 4 lata wcześniej nie chciał konkurować Generał Franco. Mecz na szczycie zakończył się zwycięstwem Hiszpanów. Aż do 84 minuty na boisku drużyny remisowały wynikiem 1:1. Zwycięską bramkę dla Hiszpanów zdobył Marcelino Martinez.
Było to pierwsze od niemal 50 lat zwycięstwo drużyny, która tak wiele razy starała się o tytuł mistrza w wielu rodzajach rozgrywek. Pomimo rozgrywanych w 1982 roku w Hiszpanii Mistrzostw Świata w piłce nożnej, gospodarzom nie udało się osiągnąć wiele. Co prawda zespół wywalczył wyjście z grupy 5, ale po dostaniu się do finałowej grupy B nie udało się zwyciężyć w walce z RFN i Anglią. Hiszpańska reprezentacja wypadła z rozgrywek na własnym podwórku a trener kadry, Jose Santamaria stracił swoją posadę.
Lata 1984 i 1988
W tym czasie drużynę prowadził wieloletni trener reprezentacji, Miguel Muñoz, pod wodzą którego Hiszpanie święcili wiele triumfów, jednak bez spektakularnych zwycięstw. Na mistrzostwach Europy w 1984 roku drużyna rywalizowała w grupie z Holandią, Irlandią, Islandią i Maltą. Co ciekawe, w ostatnim meczu z Maltą zwycięstwo nie dawało gwarancji, że drużyna zdobędzie pierwsze miejsce w grupie. Hiszpanie musieliby nadrobić 11-bramkową stratę wobec Holandii. Po pierwszej połowie La Furia Roja prowadzili tylko 3:1, a już druga połowa meczu stała się istnym festiwalem strzeleckim. Piłkarze schodzili z boiska po końcowym gwizdku z wynikiem 12:1, co dało Hiszpanom spektakularne wyjście z grupy na pierwszym miejscu.
Zgodnie jednak z zasadą ‘grają jak nigdy, przegrywają jak zawsze’, zryw Hiszpanów okazał się nie być wystarczającym, aby sięgnąć po złoto. Późniejsze lata podobnie nie nastrajały kibiców optymizmem. Doskonały start i wyjście z grupy kończyły się porażkami w fazach finałowych praktycznie wszystkich rozgrywek. Przełomową okazała się klęska w 2006 roku, kiedy po tradycyjnie doskonałej fazie grupowej Hiszpanie trafili na Francję, z którą przegrała pierwszy mecz finałów 1:3. Wtedy właśnie podjęto decyzję o zmianie trybu szkolenia zawodników, którzy w tamtejszych rozgrywkach byli wyraźnie słabsi fizycznie niż ich rywale. Opracowane treningi dały oczekiwany rezultat a słynna Tiki-Taka (sposób kreowania gry i treningu) stała się kluczem do zwycięstwa w 2008 roku. Na Euro rozgrywanych w Austrii i Szwajcarii Hiszpanie wreszcie sięgnęli po tytuł mistrzów Europy.
Hat-trick
Zwycięstwo na Euro 2008 okazało się dopiero początkiem. Wielka passa La Furia Roja miała trwać jeszcze przez 6 lat. W tym czasie grę w reprezentacji zaliczyli przedstawiciele tzw. Złotego Pokolenia, które wzniosło grę Hiszpanów do poziomu wirtuozji. Wśród nich znalazł się najskuteczniejszy w historii strzelec bramek, David Villa. Ten młody zawodnik ma na swoim koncie 56 bramek i 90 rozegranych meczów w barwach narodowych.
Dwa lata po wielkim zwycięstwie w Austrii i Szwajcarii przyszedł czas na mundial w Niemczech. Po zaciętym pojedynku z Holandią w Mistrzostwach świata (2010, RPA) i jednej bramce strzelonej przez Andresa Iniestę Hiszpanie sięgnęli po swoje pierwsze w historii mistrzostwo Globu.
Hiszpanie Mistrzami Europy
Historyczne zarówno dla Polaków, jak i Hiszpanów Euro 2012 przyniosło szczęście graczom z południa. W finałowym meczu z Włochami drużyna La Furia Roja nie pozostawiła cienia szans swoim rywalom. Z wynikiem 4:0 Hiszpania pokonała Włochy na kijowskim stadionie, czym zapewniła sobie historyczne, trzecie z rzędu mistrzostwo. Do tej pory żadnej drużynie nie udał się ten wyczyn.
Wynik meczu finałowego także okazał się być rekordowy. Do tej pory w finale najwyższa ilość bramek, to te w wygranym 3:0 przez NRD meczu z ZSRR w 1972 roku.
Choć droga na szczyt piłkarskich mistrzostw nie była usłana różami, Hiszpanie dopiero teraz zaznają smaku zwycięstwa w międzynarodowych rozgrywkach. Zasłużone zwycięstwa skumulowały się i sprawiły, że drużyna z Półwyspu Iberyjskiego stała się legendą. Jak będzie na mistrzostwach w 2014 roku, gdy Hiszpanom przyjdzie mierzyć się z innymi zespołami w centrum piłkarskiego świata – Brazylii? I jak zakończy się walka o trofeum na Euro 2016, które po 18 latach wraca na boiska Francji? Tego dowiemy się już niebawem.
Zainteresuje Cię również:
hiszpański sport w pigułce | FC Barcelona | stadion Camp Nou w Barcelonie | Fernando Torres | LA LIGA BBVA hiszpańska pierwsza liga |
