Casa da Botica Hostel Os Casares - Galicia noclegi
Galicia / A Estrada
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Monasterio de las Huelgas
Monasterio de las Huelgas to klasztor cysterki usytuowany w północnej części Półwyspu Iberyjskiego. Znajduje się on na zachód od miasta Burgos, jednego z największych i najważniejszych ośrodków we wspólnocie niezależnej Kastylii i Leon. Opactwo powstało na płaskim terenie, na którym dawniej rozciągały się łąki. Obszar ten był dawniej wykorzystywany jako pastwisko dla zwierząt gospodarskich.
Klasztor został oficjalnie założony w 1189 roku przez króla Alfonsa VIII Szlachetnego. Pierwsze ślady budownictwa na tym terenie pochodzą z okresu VIII wieku naszej ery. Istniał tam wówczas niewielki pałacyk, którego nieznaczne pozostałości widać do dnia dzisiejszego. Ogromny wpływ na powstanie klasztoru odegrała żona króla Alfonsa, Eleonora Kastylijska. Dążyła ona do tego, by kobiety mogły otrzymać porównywalną władzę do mężczyzn, przynajmniej w sprawach zakonnych. Starania pary królewskiej wkrótce przyniosły efekt i papież Klemens VIII pomyślnie rozpatrzył ten wniosek o poświęceniu klasztoru.
Pierwszymi kobietami, które rozpoczęły życie w klasztorze były zakonnice z klasztoru Santa Maria de la Caridad z Tulebras w Navarze. W ciągu krótkiego czasu klasztor cystersek bardzo wzmocnił swoją pozycję. Wkrótce kolejne opatki były całkowicie niezależne od działania kurii biskupich, a za swoje czyny odpowiadały jedynie przed papieżem. Opatka nie mogła wprawdzie odprawiać mszy, jednak to ona udzielała na to licencji kapłanom, którzy sprawowali obrządek w de las Huelgas. Klasztor dysponował także rozległym majątkiem, w którego skład wchodziły 54 wille, wiele młynów oraz ogromne połacie ziemi.
Przełożone klasztoru sprawowały także jurysdykcję cywilną i prawną nad urzędami świeckimi, które znajdowały się w granicach ich władzy. Opatki miały prawo wybierać burmistrzów i wysokich rangą urzędników. Dodatkowo klasztor był zwolniony od wszystkich podatków. Te rozliczne przywileje utrzymywały się aż do początku XIX wieku, kiedy to zostały odebrane przez Piusa IX.
W czasie późnego średniowiecza w klasztorze odbywały się pasowania na rycerzy, a także koronacje hiszpańskich monarchów. W murach monastyru namaszczano na króli takich władców jak Alfons XI, czy jego syna Henryk II Castamara. W Monasterio de las Huelgas znajdowały się kiedyś piękne groby królewskie i szlacheckie. Niestety, większość z nich została rozgrabiona w czasie wojny o niepodległość Hiszpanii, toczonej w latach 1807- 1814.
Do dnia dzisiejszego Monasterio de las Huelgas jest użytkowany przez cysterki. Znajduje się w nim 10 cel, z których mogą korzystać kobiety pragnące przystąpić do rekolekcji. Opatka zakonu nie stoi dzisiaj na uprzywilejowanej pozycji, jak miało to miejsce w średniowieczu. Kseni nie ma żadnych przywilejów prawnych ani obywatelskich. Obecnie cała społeczność klasztoru poświęca się modlitwie i pracy.
Architektura i zabytki
Kompleks Monasterio de las Huelgas cechuje się monumentalnością i bogactwem. W czasie trwania swojej historii, klasztor był wielokrotnie rozbudowywany. W ciągu wieków do oryginalnej konstrukcji dodano wiele budynków, takich jak pomieszczenia mieszkalne dla służby i duchownych. Postanowiono nawet dodać elementy administracji i szkoły klasztornej. Cały kompleks otoczony został wysokim murem.
Intensywne prace nad rozbudową zakonu rozpoczęły się na przełomie XII wieku i były kontynuowane na początku kolejnego stulecia. Najstarszą częścią budynku jest stary romański klasztor. W późniejszym czasie rozpoczęła się budowa przyklasztornego kościoła. Następnym etapem rozbudowy kompleksu były prace nad wzniesieniem gotyckiego klasztoru San Fernando, którego charakterystyczną cechą są kolumny.
Kościół składa się z trzech naw bocznych.
W prezbiterium kościoła znajduje się wielki XVII wieczny ołtarz, wykonany przez architekta Policarpo de Lanestosa, i rzeźbiarzy Juana de Pobesa oraz Gildera Pedro Guillena. W jego centralnej części znajduje się rzeźba przedstawiającą Matkę Boską czuwającą przy ukrzyżowanym Chrystusie, którym towarzyszy święty Jan. Wizerunek ten otoczony jest zakręcającymi kolumnami. Na ścianie prezbiterium zamieszczone są piękne barokowe organy. Wzrost wszystkich odwiedzających Monasterio de las Huelgas zatrzymuje się także na ambonie z kutego żelaza, wmontowanej na wsporniku. Tuż poniżej ołtarza znajduje się grobowiec, w którym spoczywają szczątki niemowląt, dzieci Ferdynanda de La Cerdy.
Na terenie klasztoru znajduje się wiele grobowców królewskich. Założyciel Monasterio de las Huelgas, król Alfons VIII pragnął stworzyć w klasztorze prawdziwy panteon swojego rodu. Monarcha pragnął zostać wraz ze swoją żoną, Eleonorą Kastylijską, pochowany w murach świątyni. Przez kolejne stulecia w klasztorze powstawały kolejne grobowce zasłużonych rycerzy, bogatych szlachciców i wreszcie monarchów Hiszpanii. Wiele z tych nagrobków zostało wykonanych z zapierającym dech przepychem, co miało świadczyć o bogactwie, jakim za życia dysponowali ich właściciele.
Wiele z tych prywatnych mauzoleów zostało rozgrabionych w czasie okupacji Półwyspu Iberyjskiego przez wojska francuskie, dowodzone przez Napoleona Bonapartego. Wiele z nich zostało odzyskanych, jednak krótkie panowanie Bonapartego na Półwyspie Iberyjskim przyniosło nieodwracalne skutki dla Monasterio de las Huelgas. Pierwsze nagrobki znajdują się już w przedsionku świątyni – zostali tam pochowani rycerze hiszpańscy, którzy zginęli walcząc z wojskami muzułmańskimi w bitwie pod Las Navas de Tolosa. W świątyni znajdują się także groby wielu pokoleń hiszpańskich władców, inflantów i szlachciców.
Klasztor San Fernando – ta część kompleksu Monasterio de las Huelgas została wzniesiona w pierwszym dwudziestopięcioleciu XIII wieku. Jego galerie są połączone sklepieniem kolebkowym, które są wzmacniane za pomocą łuków. Znajdują się na niej dekoracyjne ozdoby w kształcie roślinnych motywów. W południowej części budynku znajdował się reflektarz, a w zachodniej części magazyn, w którym obecnie mieści się muzeum materiału. Charakterystyczną cechą tej części kompleksu są piękne, pochodzące z czasów XI wieku drzwi, charakterystyczne dla arabskiego zdobnictwa.
Claustrillas – To najstarsza część budowli, zwana często małym klasztorem. Była to pierwsza siedziba zgromadzenia cysterek. Gdy w XIII wieku wybudowano San Fernando, zakonnice przeniosły się tam, a Claustrillas zaczął odgrywać funkcję wypoczynkową i medytacyjną. Każda część małego klasztoru ma dwanaście łuków spoczywających na bliźniaczych kolumnach, zbudowanych w stylu przejściowym, między stylem romańskim a gotykiem. Każda kolumna jest ozdobiona roślinnym ornamentem.
Capilla de Santiago – Kaplica znajdująca się na zewnątrz budynków zakonnych, otoczona ogrodem. Została zbudowana z kamienia i cegły w stylu mudejar ( charakterystycznym dla muzułmańskiego budownictwa na terenie półwyspu arabskiego). Aby dostać się do prezbiterium należy przejść pod łukiem, gdzie znajduje się XIII wieczny obraz z wizerunkiem świętego Jakuba.
Dormitorium – Miejsce to jest bardzo podobne do budynków wzniesionych w klasztorach męskich, jednak jego wysokość i smukłość sprawia, że pomieszczenie jest znacznie bardziej przestronne i jasne. Najwyższe pomieszczenie zajmowane jest przez sypialnie. Budowla opiera się na czterech podporach, które są otoczone ośmioma kolumnami. W pomieszczeniu znajduje się kilka obrazów o wartości historycznej i artystycznej, jak zdobne flamandzkie arrasy. Duże znaczenie dla hiszpańskich historyków mają pochodzące ze średniowiecza listy, przechowywane w gablotach.
W kompleksie zakonnym mieści sie także średniowieczne muzeum materiału. Znajdują się w nim ubrania męskie, kobiece i dziecięce z XI, XII I XIII wieku. Muzeum ma ogromne walory naukowe – w tym miejscu zebrana jest jedna z największych kolekcji średniowiecznych ubiorów, co pozwala na wnikliwą analizę mody tamtego okresu. Muzeum zajmuje obecnie powierzchnię 400 metrów kwadratowych. Ekspozycja zawiera pięćdziesiąt jeden fragmentów ubrań. Zaskakującą rzeczą jest znakomity stan w jakim utrzymało się wiele strojów, mimo tego, że gniły one w zamkniętych grobowcach. Specjaliści tłumaczą ten stan rzeczy wysoką jakością jedwabiu z jakiego wykonano większość znajdujących się w kolekcji muzeum dzieł.
Muzeum zostało otwarte w 1987 roku. Po kilkunastu latach działalności rozpoczęła się jego przebudowa, która sprawiła, że placówka niemal dwukrotnie powiększyła swoją powierzchnię. Do najważniejszych eksponatów znajdujących się w muzeum należy zaliczyć :
Sztandar Navas de Tolosa – Chorągiew arabska, która prawdopodobnie została zdobyta przez wojska Alfonsa VIII po zwycięskiej bitwie pod Las Navas de Tolosa z 1212 roku. Mimo upływu lat, sztandar nadal olśniewa swoim bogactwem. Ten 222 centymetrowy gobelin powstał z kolorowych jedwabiów, na których umieszczono wzory tkane złotą nicią. W centralnej części chorągwi znajduje się godło, na które składa się kompozycja okręgu, stworzonego z ośmiu gwiazd, wokół którego znajdują się cztery trójkąty. W górnej części gobelinu znajdują się pokryte cytatami z Koranu farbany.
Bardzo cennym eksponatem muzeum jest także miecz Fernando de la Cerdy. To jedyny szlachecki miecz wojenny na Półwyspie Iberyjskim, który w tak dobrym stanie zachował się do naszych czasów.
Jednym z najważniejszych zabytków klasztoru był Musical Codex Las Huelgas. To rękopis średniowieczny pochodzący z początków XIV wieku, którego rzetelną kopię w tym miejscu. Dokument zawiera utwory muzyczne, znane jako Ars Antiqua. Rękopis ma w sobie zbiór 45 utworów monodycznych i 141 polifromicznych. Zdecydowana większość z nich została stworzona pod koniec XIII wieku, jednak znajdują się tam też dzieła stworzone w początkowej fazie XIV wieku.
Trudno jednoznacznie odpowiedzieć na pytanie, kto jest autorem zawartych w rękopisie utworów. Wielu historyków przyjmuje, że autorem części melodii był Johannesa Roderici, gdyż ten podpis widnieje pod niektórymi utworami. Badania historyczne wskazują, że cały kodeks został spisany przez przynajmniej 12 autorów. Cały dokument liczy łącznie 170 stron, które zostały podzielone na 19 małych książeczek.
Manuskrypt został odkryty w 1904 roku przez mnichów benedyktynów z opactwa Santo Domingo de Silos. Znalezisko zostało opublikowane w 1931 roku. Odkrycie Codex Las Huelgas dostarczyło cennych informacji na temat tworzenia muzyki w średniowiecznej Hiszpanii. Rzuciło to także nowe światło na wcześniej odkryte zabytki, dzięki czemu odkrywanie historii miasta może odbywać się na zupełnie nowym poziomie.
Monasterio de las Huelgas odgrywa ogromną rolę dla historycznego i kulturalnego dziedzictwa Półwyspu Iberyjskiego. Klasztor stał się miejscem ostatniego pochówku wielu hiszpańskich władców. Zabytki znajdujące się w obrębie murów zakonnych, dostarczają nam wielu informacji o tym, jak wyglądało życie w czasach średniowiecznej Hiszpanii. Monasterio de las Huelgas jest jednym z najlepiej zachowanych zabytków architektury sakralnej Półwyspu Iberyjskiego, dlatego też, każdego roku jest odwiedzany przez tysiące turystów.
