HOME PRZEWODNIK PO HISZPANII WSZYSTKIE NOCLEGI JAK REZERWOWAć FAQ O NAS KONTAKT

Wyszukaj na stronie

Zarezerwuj nocleg:

Miejscowość:
Przyjazd:
Wyjazd:
Ilość osób:

	0034 966 444 615
	wynajem@ibermaxx.pl
12080525 ibermaxx

Oferty sprzedaży:

499.000 €

COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf

149.500 €

COSTA BLANCA PŁD. / Playa Flamenca

370.000 €

COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde

Reklama

Hiszpańska oliwa z oliwek

W Hiszpanii rośnie aż trzysta milionów drzewek oliwnych, pokrywających dwa miliony hektarów ziemi. Stanowią one prawie 25% wszystkich powierzchni uprawnych na świecie. Nie ulega wątpliwości, że Hiszpania przoduje w uprawach oliwki i jest najważniejszym światowym eksporterem oliwy z oliwek. Hiszpania oliwę z oliwek przeznacza do własnej konsumpcji oraz na zagraniczne rynki, głównie do krajów Unii Europejskiej oraz Ameryki Północnej i Południowej, a także do Azji. Czemu jednak oliwka upodobała sobie Półwysep Iberyjski? Odpowiedź jest bardzo prosta: umiarkowany klimat, duże nasłonecznienie, długie, gorące i suche lato, deszczowe wiosny i jesienie, oraz łagodna zima, typowa dla krajów wybrzeża basenu Morza Śródziemnego. Te warunki gwarantują wzrost drzew oliwnych. Hiszpania jest rejonem atrakcyjnym pod uprawę jeszcze dwóch względów: mnogości mikroklimatów i dużego zróżnicowania gleb.

W całym kraju uprawianych jest wiele odmian oliwek, którą różnią się między sobą profilem smakowym i zapachem. Niektóre odmiany są słodkie, inne łagodne, a jeszcze inne mają lekko gorzki posmak. Aby jednak cieszyć się niesamowitym smakiem oliwki trzeba poczekać przynajmniej kilkanaście lat od momentu zasadzenia drzewka oliwnego. Rośliny wzrastają bowiem dość wolno, a dojrzałość osiągają dopiero po trzydziestu pięciu latach. Owoce można zbierać jednak już po dwudziestu latach. Dlatego w Hiszpanii większość drzew oliwnych ma bogatą historię, a sady oliwkowe przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Jako ciekawostkę warto dodać, że niektóre drzewa oliwne „żyją” nawet 2000 lat! To długowieczne rośliny, dzięki czemu ich owocami można cieszyć się bardzo długo. Rosną do wysokości 10-20 metrów.

Produkcja oliwy z oliwek

Okres kwitnienia drzew oliwnych przypada na wczesną wiosnę. W tym też czasie zaczynają kształtować się owoce, które stopniowo zmieniają kolor od zielonego do czarnego, aby osiągnąć pełną dojrzałość pod koniec jesieni. W Hiszpanii zbiory oliwek trwają kilka miesięcy: od grudnia do marca. Pod koniec roku oliwki mają już wprawdzie charakterystyczny, ciemny kolor, niemniej nie są jeszcze dojrzałe. Oliwki z grudniowych zbiorów doskonale nadają się do tłoczenia oliwy o smaku intensywnym. Te ze zbiorów lutowo - marcowych są wykorzystywane do produkcji oliwy łagodnej, bardzo delikatnej w smaku.

HISZPANSKA-OLIWA-FOTO

Jeszcze do niedawna zbiory oliwek odbywały się w oparciu o ręczną pracę rolników. Od kilkunastu lat używa się jednak specjalnych urządzeń, które strząsają oliwki bezpośrednio do pojemników w kształcie parasola. Minimalizuje to uszkodzenia mechaniczne i ewentualne urazy. Po przetransportowaniu zbiorów do miejsca tłoczenia listki zostają oddzielone od owoców. Oliwki są starannie oczyszczane z brudu i innych zanieczyszczeń, po czym poddawane dwóm najistotniejszym procesom: tłoczeniu i ekstrakcji. W pierwszym etapie owoce są zgniatane do postaci półpłynnej (cząstki miąższu łączą się z pestkami). Następnie dochodzi do oddzielenia części płynnej od części stałej. Tradycyjna ekstrakcja opiera się na mechanicznym tłoczeniu: masę z oliwek, rozłożoną warstwami na specjalnych tarczach, poddaje się dużemu naciskowi. Im większy nacisk, tym wydziela się więcej części płynnej (wody i oliwy). Aby oddzielić wodę od oliwy stosuje się zwyczajowo wirówki pionowe.

Oliwę później się filtruje i przeprowadza badania (panel kwasowości), która mają na celu przydzielić ją do konkretnej klasy. Oliwę wlewa się następnie do naczyń (głównie ceramicznych).

Główne typy oliwy

Podczas produkcji oliwy z oliwek wyróżnia się jej klasy. Trzy główne to extra virgin, virgin oraz lampante.

Najkorzystniejsza dla zdrowia i najbardziej smaczna jest oliwa z oliwek extra virgin (extra virgen/extra vergine). To najlepszy, a jednocześnie najdroższy rodzaj oliwy uzyskiwanej ze świeżych oliwek, bez żadnych dodatków chemicznych. Przed dokonaniem zakupu warto zwrócić uwagę na miejsce, gdzie była butelkowana. Idealnie, jeśli proces ten odbywał się bezpośrednio u producenta. Daje nam to gwarancję najwyższej jakości i smaku, którego nuta zależna jest od odmiany uprawianych oliwek.

Virgin to klasa oliwy z oliwek pierwszego tłoczenia. Nie sprzedaje się jej bezpośrednio, gdyż jest ona najczęściej składnikiem wspomagającym oliwę rafinowaną.

Lampante to oliwa z oliwek z pierwszego tłoczenia. Zawiera duże ilości wolnych kwasów tłuszczowych i nieco mniej kwasu oleinowego. Po rafinacji może być spożywana bezpośrednio lub wykorzystywana do smażenia. Oliwa rafinowana (pure) nie jest produktem wysokiej jakości, a używa się jej powszechnie do smażenia.

Klasą oliwek, która często „udaje” inne typy oliwy, jest rafinowana oliwa z oliwek. Powstaje podczas rafinacji oliwy (klasy niższej, która nie spełnia norm wyznaczonych dla extra virgin). Przez to traci swoje właściwości, smak i kolor. Producenci dodają do niej trochę oliwy z pierwszego tłoczenia, by nabrała lepszego wyglądu imitującego oliwy wyższej klasy. Można odróżnić ją na pierwszy rzut oka, bez zagłębiania się w etykietę, gdyż oliwa taka ma niższą cenę.

Klasą o najniższej jakości i najtańszą jest oliwa z wytłoczyn z oliwek (rujo de oliva/sansa di oliva/pomace). Nie znajduje szerokiego zastosowania w gastronomi. Wykorzystywana jest jedynie do smażenia lub w przemyśle.

Towar luksusowy
Dlaczego oliwa z oliwek nazywana jest towarem luksusowym? Otóż do wytłoczenia jednego litra oleju trzeba użyć aż sześciu kilogramów oliwek! Trudno się zatem dziwić, dlaczego ceny oliwy przewyższają cenę zwykłego oleju.

Przechowywanie oliwek

Oliwę z oliwek przechowujemy w temperaturze 15-18 stopni Celsjusza w szczelnie zamkniętym pojemniku – ceramicznym lub szklanym (ewentualnie polipropylenowym). Nie jest konieczne przechowywanie jej w lodówce, gdyż jej konsystencja robi się wtedy bardziej gęsta. Trzeba koniecznie unikać pozostawiania jej przy źródle światła, gdyż zachodzi wtedy proces utleniania.

OLIWA-GATUNKI
Hiszpania oliwą stoi ....

Rodzaje oliwek hiszpańskich

W samej Hiszpanii uprawia się ponad 260 odmian oliwek, z których najsłynniejszymi są: Picuda, Hojiblanca, Picual, Arbequina, Bical, Blanqueta, Cornicabra, Farga, Gordal Sevillana, Lemono, Manzanilla, Morrut, Nevadillo.

Hojiblanca ma twardy miąższ oraz dużą pestkę, zaś jej cechą charakterystyczną jest intensywnie zielony kolor powłoki. Po rozgryzieniu można wyczuć wyraźnie gorzki i nieco pikantny smak. Oliwka występuje powszechnie w Andaluzji, która przoduje w uprawie drzewek oliwnych. W regionie znajduje się ok. 80% wszystkich hiszpańskich drzewek.
Fani delikatniejszych, wyważonych w smaku odmian, z całą pewnością docenią Picuda. To fantastyczna oliwka o delikatnym smaku i zapachu. Dużą popularnością cieszy się także Picual, która może być uprawiana na terenach o większych amplitudach temperatur. Drzewka przetrwają nawet przymrozki, a oliwki są dość mięsiste i mają gorzkawy posmak.

Manzanilla to najpopularniejsza oliwka andaluzyjska o głębokim, bardzo intensywnym smaku. Arbequina jest uprawiana głównie w Katalonii. Ma delikatny, łagodny smak i bywa wykorzystywana jako oliwka stołowa.

Empeltre to fioletowo czarna oliwka o nieco wydłużonym kształcie. Jest często podawana wraz z sherry w specjalnym naczyniu zwanym tapas. Cechami charakterystycznymi oliwy są głęboki smak i zapach.

Picolimon to okrągła oliwka o soczystym, świeżym i cytrusowym smaku. Doskonale komponuje się z czerwonym winem.

Najpopularniejsze smaki oliwy z oliwek

Świeża oliwa powinna mieć mocno owocowy smak i zapach, który asocjuje z dojrzałymi owocami. Owocowy posmak świadczy o świeżości oliwy. W zależności od odmiany i rodzaju oliwek możemy spotkać się także ze smakiem migdałowym i lekko maślanym. Niektóre odmiany andaluzyjskie mają smak i zapach ściętej trawy albo zielonych liści. W przypadku smaku liściastego możemy mieć pewność, że oliwa została wytłoczona z oliwek niedojrzałych lub niedokładnie oczyszczonych (przed przetworzeniem cała partia owoców winna być dokładnie myta i czyszczona). Gorzki smak również bywa kojarzony z oliwkami nie w pełni dojrzałymi. Warto jednak pamiętać, że niektóre odmiany mają gorzkość wpisywaną w swoją naturę. Dotyczy to głównie odmiany Picual. Inne typowe smaki jakie można poczuć kosztując oliwy z oliwek to posmak jabłkowy lub słodki. O słodkim smaku mówimy wówczas, gdy oliwa nie jest ani gorzka, ani zbyt ostra. Stosunkowo najrzadziej możemy spotkać oliwki o posmaku jabłkowym. W polskich sklepach powszechnie występują oliwy o owocowym smaku i oliwy gorzkie.

Właściwości hiszpańskiej oliwy

Oliwa z oliwek (extra virgen) to bogactwo składników odżywczych, głównie w nienasycone kwasy tłuszczowe czyli tzw. dobry tłuszcz. Używanie jej do przygotowywania potraw pomaga zapobiegać rozwojowi chorób układu krążenia i obniża poziom złego cholesterolu (LDL). Działa też wspomagająco przy astmie, dzięki zawartości kwasu oleinowego. Dlatego też mieszkańcy Hiszpanii bardzo rzadko cierpią na tego rodzaju schorzenie. Innym bardzo ważnym składnikiem są polifenole (przeciwutleniacze). Zapobiegają one rozwojowi wolnych rodników, czyli są doskonałą profilaktyką przeciwnowotworową. Oczywiście największa ilość tych dobroczynnych składników znajduje się w oliwie wyciśniętej bezpośrednio z oliwki (będącej tak naprawdę sokiem oliwkowym) niż tej z pestek. Jak sprawdzić czy oliwa jest pełna wartości odżywczych? Polifenole objawiają się lekko gorzkawym, ostrym smakiem.

TOSTADA-ACEITE
Tostada z oliwą - najpopularniejsze śniadanie w Hiszpanii

W oliwie z oliwek nie brak również witaminy E, zwanej witaminą młodości. Zapobiega ona przedwczesnemu starzeniu się komórek i chroni je przed chorobami nowotworowymi. W łyżce oliwy znajdziemy 20% dziennego zapotrzebowania na witaminę E. Oliwa to także źródło witaminy A i D, wzmacniających odporność i kości. Wart więc włączyć hiszpańską oliwę z oliwek do naszej diety nie tylko ze względu na walory smakowe.