Pensjonat La Perla de Frigiliana
Costa del Sol / Frigiliana
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Francisco Goya
Francisco Goya – geniusz na usługach królów. Aż trudno uwierzyć, że na krótko przed rozpoczęciem zawrotnej kariery artystycznej, geniusz w osobie samego Francisco Goyi nie został doceniony na Academia de S. Fernando W Madrycie. Najwyraźniej los chciał po raz ostatni zadrwić z utalentowanego chłopca, który zmienił oblicze malarstwa przełamując obowiązujące schematy i konwenanse. Na szczęście świat docenia wielkich ludzi, o czym możemy przekonać się z każdej publikacji dotyczącej historii sztuki malarskiej.
Wiejska sielanka
Goya, a właściwie Francisco Jose de Goya y Lucientes, urodził się w 1746 roku. Był to czas, gdy w Europie dokonywały się istotne zmiany społeczne. Choć rodzina małego Francisco mieszkała na stałe w Saragossie, chłopiec wraz z ojcem (Brauilio Jose Goya) i matką (Garcia Lucientes) pierwsze swoje lata spędził w małej miejscowości Fuendetados.
Ojciec Francisco Goyi pracował jako pozłotnik – pokrywał złotem ramy obrazów, mebli oraz ozdób sakralnych. Prawdopodobnie w wyniku zleconych mu prac wyjechał na jakiś czas do Fuendetados, gdzie narodził się Francisco. Niedługo potem rodzina wróciła do Saragossy i tam też Francisco Goya spędził całe swoje dzieciństwo.
Utalentowany 13-latek
Być może właśnie dzięki pobytowi w mieście odkryty został talent małego chłopca. Umiejętności Francisco jako pierwszy zauważył lokalny ksiądz Salcedo, który zatroszczył się o jego początkową edukację. Posłał Goyię na nauki do miejscowego malarza, Jose Luzana. Luzan przyjął chłopca miedzy innymi ze względu na znajomość z jego ojcem. Wspólnie otrzymywali zlecenia w kościołach Saragossy i okolic.
Jose Luzan y Martinez był malarzem stylu późnobarokowego, dlatego nowatorski Goya nie poprzestawał na poszukiwaniu innego miejsca rozwoju. Mimo młodego wieku (przystępując do nauki jako czeladnik Luzana miał zaledwie 13 lat) kilkukrotnie próbował swoich sił na egzaminach do madryckiej Academia de S. Fernando. Niestety bezskutecznie.
Goya wyprzedzał malarzy swej epoki. Zarówno Luzan, jak i Anton Mengs, kierujący szkołą malarską w Madrycie, oczekiwali od uczniów wiernego naśladowania ich stylu. Francisco tak naprawdę, przez całe swoje życie chciał tworzyć we własnym stylu.
Włoch z Hiszpanii rodem
Cztery lata pracy pod okiem Jose rozwinęły warsztat Francisco, który otrzymał swoje pierwsze zlecenia. Już wtedy malował on freski w kościele na prośbę proboszcza z Fuendetodos. Zdobienia w zakrystii nie przetrwały hiszpańskiej wojny domowej, mimo to jednak jego tamtejsze prace uznaje się jako pierwsze zlecenia.
W wieku 24 lat Francisco Goya wyjechał do Włoch. Podczas gdy inni malarze z zagranicy otrzymywali stypendia na naukę, on utrzymywał się z własnych środków. Co ciekawe, podróżując po Włoszech osiadł na jakiś czas w Rzymie, zatrzymując się u polskiego malarza Tadeusza Kuntze (zwany jako Taddeo Pollacco).
We Włoszech Goya zdobył wiele cennego doświadczenia, a także podając się za Włocha otrzymał wyróżnienie w konkursie organizowanym przez parmeńską Akademię Sztuk Pięknych. Będąc w Italii prowadził niezwykły zeszyt, w którym szkicował swoje pomysły. Tzw. włoski zeszyt Francisco Goyi (hiszp.: cuaderno Italiano) zachował się do dziś i uwypukla kształtujący się i ewoluujący styl artysty.
Cierpliwość popłaca
Jako początkujący malarz Goya nie mógł sobie pozwolić na wysokie ceny za stworzone przez siebie dzieła. Dzięki temu po powrocie do Saragossy zdobył zlecenie na fresk w Bazylice Nuestra Senora de Pilar. Pokazowa próbka fresku dała dowód kunsztu i zadecydowała o wykonaniu całego fresku przez malarza. Był to rok 1772, a już 2 lata później Goya zdobył pełne uznanie w Saragossie.
Coraz większa ilość zleceń oraz doskonałe umiejętności nie wystarczyły jednak samemu artyście, który chciał ugruntować swoją pozycję. Prawdopodobnie dlatego związał się z siostrą sławnych braci Brayeu, z którymi uczęszczał na zajęcia u Jose Luzana. Żona artysty, Josefa, nigdy nie została przedstawiona na żadnym z obrazów Goyi. Jedyną wspólną dla obu wartością były dzieci – mieli ich aż sześcioro, jednak dorosłości dożył tylko syn Fracisco Javier.
Koneksje na wagę złota
Dzięki małżeństwu Goya stał się częścią wpływowej rodziny. Protekcja Francisca Bayeu sprawiła, że talent młodego Goyi został w końcu zauważony przez Antona Mengsa, który był w tym czasie pierwszym nadwornym malarzem Karola III.
Goya otrzymał odpowiedzialne zadanie tworzenia wzorów do gobelinów – tkanych na płótnie obrazów, które zdobiły posiadłości królewskie. Pierwsza seria olejnych obrazów składała się z 63 malowideł posłużyła jako wzór do gobelinów, które zostały umieszczone w dwóch pałacach – Eskurial i El Pardo.
Dokładność i kunszt malarski spowodowały, że jeden z obrazów (zatytułowany Niewidomy Gitarzysta) został zwrócony przez warsztaty tkackie Królewskiej Manufaktury Tapiserii Santa Barbara. Powód? Obraz był zbyt skomplikowany, by na jego podstawie można było stworzyć gobelin. Zanim artysta poprawił dzieło, za namową Mengsa stworzył na jego podstawie największy w swojej karierze miedzioryt.
Prekursor romantyzmu
Pod czujnym okiem Mengsa powstawały kolejne dzieła Goyi. Wszystkie jednak posiadały naleciałości neoklasycznego stylu mentora. Na szczęście Goya wykształcił w pełni swój własny styl stając się prekursorem nowego nurtu sztuki malarskiej – romantyzmu.
Gdy Goya miał 31 lat, chciał przejąć stanowisko nadwornego malarza po zmarłym Antonie Mengsie. Ku swojemu wielkiemu rozczarowaniu nie otrzymał go, pierwszeństwo miał bowiem Mariano Maella, jeden ze starszych królewskich malarzy. Na osłodę Goya otrzymał informację o wyborze do Akademii św. Ferdynanda. Jej członkowie podziwiali twórczość Goyi tak bardzo, że stanęli w jego obronie, gdy jego fresk malowany w mniej zachowawczym stylu nie spodobał się jednemu z braci Bayeu, nadzorującemu prace w jednym z kościołów.
Rozwój kariery i choroba
Francisco Goya był nie tylko utalentowany, ale też szalenie inteligentny. Szybko piął się po szczeblach kariery, nie tylko w Akademii, ale i na dworze, by już w 1799 roku osiągnąć tytuł pierwszego malarza nadwornego.
Zanim jednak stał się najważniejszym artystą na dworze królewskim, walczył z chorobą, która uniemożliwiała mu pracę i funkcjonowanie. Dręczony bólami brzucha, halucynacjami i zaburzeniami równowagi wyjechał do Andaluzji, gdzie pod opieką lekarzy uniknął śmierci, jednak stracił na stałe słuch. Po powrocie na królewski dwór za wszelką cenę chciał udowodnić, że jego ułomność nie pozbawiła go talentu. Do dziś nie wiadomo dokładnie jaka choroba pozbawiła Goyę jednego ze zmysłów.
Miłość, wojna i choroba
Artysta przyjaźnił się z księżną Albą, żoną markiza de Villafranca. Według różnych źródeł łączyć ich mogła nie tylko przyjaźń, niektórzy posądzali parę o romans, zwłaszcza ze po śmierci męża Alba spędzała dużo czasu z Goyą w swojej rezydencji. Z uwagi na status społeczny związek malarza z księżną okazałby się skandalem, dlatego do dziś nie jest jasne jakie podłoże miała ta znajomość.
Wojna z Napoleonem i przejęcie Hiszpanii przez Józefa Bonaparte zrodziła niechęć do Goyi, który w zamian za utrzymanie stanowiska zdecydował się służyć nowemu władcy. W 1819 roku, po przywróceniu monarchii absolutnej, rozczarowany polityką i nieufnością Goya przeniósł się do domu zakupionego w Madrycie od pewnego głuchego właściciela.
Tutaj też Mistrz zmagał się z atakiem nagłej choroby. W dojściu do zdrowia pomógł mu przyjaciel, znawca chorób zakaźnych Eugenio Arietta, który w podzięce za pomoc otrzymał od Goyi bardzo osobisty Autoportret z doktorem Ariettą. Prawdopodobnie pod wpływem przebytej choroby powstał cykl tzw. czarnych obrazów, które zdobią ściany jego domu.
La Maya desnuda
Dorobek Mistrza
Po latach Goya trafił ostatecznie do Francji, gdzie spędził kilka lat swojego życia. W obawie przed prześladowaniami za profrancuskie działania udał się do Bourdeaux. Śledzony przez agentów cesarza okazał się być niegroźnym dla hiszpańskiego monarchy. Dzięki swoim zasługom dla korony Goya zaskarbił sobie króla Ferdynanda VII, który przyznał mu emeryturę. Goya kilkukrotnie jeszcze bywał w Madrycie. Zmarł w 1828 roku w Bordeaux, w wyniku wylewu krwi do mózgu.
W dorobku tego płodnego artysty pozostało ponad 700 obrazów, prawie trzysta grafik i niemal tysiąc rysunków.
