Costa Brava noclegi - Apartament Eucalyptus 1 Llança
Costa Brava / Llanca
Wyszukaj na stronie
Menu
Zarezerwuj nocleg:
 |
0034 966 444 615 |
 |
wynajem@ibermaxx.pl |
 12080525 
ibermaxx
|
|
Oferty sprzedaży:
499.000 €
Praktycznie nowa willa w otoczeniu pól golfowych Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
COSTA BLANCA PŁD. / Las Colinas Golf
370.000 €
Dom na dużej parceli z panoramicznym widokiem na morze w Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
COSTA BLANCA PŁD. / Pinar de Campoverde
 |
 |
 |
 |
Reklama
Ecija
Écija to miasto znajdujące się w północno- zachodniej części Półwyspu Iberyjskiego. Wchodzi w skład prowincji Sewilli i Wspólnoty Autonomicznej Andaluzji.
Écija zajmuje powierzchnie wynoszącą 978 km2. Obszar ten zamieszkuje około 40 tysięcy mieszkańców, co daje gęstość zaludnienia o wartości 41 osób na kilometr kwadratowych.
Écija znajduje się w pobliżu dwóch najważniejszych miast tej części Półwyspu Iberyjskiego – od Kordoby jest oddalona o 47 kilometrów, a od Sewilli, stolicy prowincji, o 87 kilometrów. Warto przeanalizować odległość między Éciją a największymi ośrodkami Hiszpanii:
Madryt – 342 km
Barcelona – 756 km
Bilbao – 662 km
Walencja – 462 km
Murcja – 351 km
Las Palmas de Gran Canaria – 1425 km
Sarragosa – 583 km
Palma de Mallorca - 710 km
Alicante – 413 km
Malaga – 109 km
Kordoba – 47 km.
W pobliżu Éciji znajduje się kilka niewielkich, malowniczych miejscowości. Z pewnością można do nich zaliczyć : Cañada Rosal, 13, 2 km, La Carnota 19,7 km, La Luisiana 15 km, Fuenta Palmera 18, 2 km
Miastem partnerskim Éciji jest francuski Pavillons- sous- Boios.
Przez Éciję przepływa rzeka Genil. Region ten znajduje się pod wpływem klimatu kontynentalnego śródziemnomorskiego. Écija charakteryzuje się występowaniem upalnych i słonecznych lat i stosunkowo chłodnych, jak na warunki Hiszpanii, zim. Najcieplejsza odnotowana tam temperatura wyniosła 490C w cieniu. Tak upalnie było w lipcu 1959 roku. Z kolei najzimniej było 28 stycznia 2005, kiedy to termometry w Éciji pokazały temperaturę wynoszącą -90C. W tym regionie występują sporadyczne opady śniegu, jednak pojawiają się tam częste przymrozki.
Na tym terenie odnotowuję się bardzo niską średnią roczną ilość opadów deszczu, która waha się od 400 do 500 mm. W 2010 roku spadło jednak aż 1075, 5 mm co sprawiło, że rozpoczęła się tam powódź. Najintensywniejsze opady występują w okresie wiosenno- jesiennym, a ich minimalna ilość jest odnotowywana w miesiącach letnich – czerwcu, lipcu i sierpniu.
Historia
Pierwsze ślady obecności ludzki na terenie Éciji pochodzą z okresu paleolitu. Wtedy to w tym rejonie żyła grupa zbieraczy i myśliwych, która prowadziła koczowniczy tryb życia. W czasach neolitu zamieszkujący ten teren ludzie zaczęli prowadzić osiadły tryb życia. Pamiątką po tamtym czasie są wyroby ceramiczne, które przetrwały do naszych czasów. W IX wieku przed naszą erą na terenie dzisiejszej Éciji zaczęły powstawać coraz większe osady. Najwięcej z nich zostało założonych na obszarze dzisiejszego Cerro del Alcazar czy San Gil, w pobliżu rzeki Genil, gdzie panowały idealne warunki do uprawy roli.
Wiele z nich było otoczonych prowizoryczną palisadą. Na przełomie VIII I VII wieku przed naszą erą nastąpił gwałtowny wzrost populacji tych terenów.
Ludy prehistoryczne, które zamieszkiwały te obszary stworzyły rozwiniętą jak na tamten okres kulturę. W okresie IX wieku przed naszą erą najczęstszym sposobem chowania zmarłych była kremacja. Wskazuje to na rozbudowany system wierzeń i przekonanie o życiu pozagrobowym.
W II wieku przed naszą erą ziemie Éciji stały się częścią imperium rzymskiego. Miasto znalazło się na trasie drogi Via Augustica, co w połączeniu z bliskością przepływającej w pobliżu rzeki Genil czyniło z niego ważny ośrodek strategiczny. W tym czasie Écija odgrywało ważną rolę w procesie produkcji i eksportu oliwy. Rejon ten był wtedy także znany z występujących tam gorących źródeł.
Po upadku imperium rzymskiego władzę w rejonie Éciji przejęli władcy wywodzący się z plemienia Wizygotów. Sytuacja ta trwała do początku VIII wieku, kiedy to niemal cały Półwysep Iberyjski znalazł się we władaniu arabskim. Muzułmanie zostali wypędzeni z Éciji dopiero w roku 1240. W tym czasie miasto tętniło bogactwem. W czasach arabskich znacząco rozwinęło się rolnictwo. Nieprzypadkowo Écija nosiła przydomek ł Madinat al-qutn "miasto z bawełny."
Po upadku dynastii muzułmańskich miasto zostało przyłączone do królestwa Kastylii. W tym czasie rozpoczął się intensywny rozwój gospodarczy Éciji. Dobre warunki do uprawy roli, a także znakomite położenie geograficzne na trasie między Kordobą a Sewillą sprawiły, że Écija stała się jednym z najbogatszych miast w Andaluzji. W XVI wieku zaczęły tam powstawać pierwsze gildie kupieckie, które w XVIII wieku osiągnęły szczyt swojego bogactwa. Architektura i kultura miasta swój rozkwit przeżywała w XVII wieku. Ten okres nazywa się często złotym wiekiem Éciji. Powstało wtedy wiele bogatych świątyń i imponujących pałaców. W 1755 roku Lizbonę nawiedziło potężne trzęsienie ziemi. W jego wyniku uszkodzona zostało także kilka ozdobnych budynków Éciji.
Ercja jest często uważana za najbardziej barokowe miasto w Andaluzji. W czasie złotego wieku ten styl architektoniczny cieszył się ogromną popularnością wśród architektów wznoszących wszystkie obiekty kościelne i świeckie
Gospodarka Ecija
Lokalna gospodarka Éciji jest oparta na działalności małych i średnich przedsiębiorstw. Dominującym sektorem są tam usługi, a największy odsetek ludności jest zatrudniony w działach takich jak : turystyka, finanse, czy szpitalnictwo. W mieście dynamicznie rozwija się przemysł drzewny, który jest wykorzystywany zwłaszcza do produkcji mebli kuchennych. Na tym terenie powstały też elektrownie fotoelektryczne i wiatrowe.
Ważną rolę w gospodarce regionu odgrywa rolnictwo. W Éciji uprawia się kilka gatunków roślin. Na pobliskich pastwiskach odbywa się też hodowla zwierząt.
Duże znaczenia dla rozwoju gospodarczego miasta ma też znakomicie rozwinięta sieć komunikacyjno- transportowa. Przez Éciję przebiega krajowa autostrada A4, łącząca Madryt z Kadyksem. Miasto znajduje się także na trasie wielu dróg regionalnych, których trasa prowadzi między najważniejszymi ośrodkami miejskimi w Andaluzji. Komfortową podróż po Éciji zapewnia nowoczesna sieć autobusów miejskich. W mieście działa także wielu przewoźników, którzy oferują usługi w zakresie przewozu ludzi i towarów między Écijią a pobliskimi ośrodkami.
Atrakcje i zwiedzanie
Éciji charakteryzuje się dużym bogactwem historycznym i kulturalnym. W 1966 roku zostało ono uznane za miasto zabytkowo- artystyczne. I nie bez powodów, bo w Éciji znajduje się wiele budynków przypominających o jej barwnej i długiej historii. Z całą pewnością można do nich zaliczyć :
Kościół Świętej Marii - To świątynia, która swoje korzenie ma w roku 1262, jednak swój obecny kształt zawdzięcza pracom wykonanym w XVIII wieku. Został on wybudowany na fundamentach dawnej świątyni Mudejarów( ludności muzułmańskiej, która po zakończeniu rekonkwisty osiedliła się na terenie Półwyspu Iberyjskiego). Pracę nad powstaniem Kościoła Świętej Marii rozpoczęto w 1717 roku, jednak zostały one zahamowane na skutek trzęsienia ziemi z 1755 roku. W 1758 roku odbyło się uroczyste błogosławieństwo i wmurowanie kamienia węgielnego.
Wygląd kościoła przyciąga wzrok wszystkich ludzi, spacerujących po okolicy. Wysoka, smukła wieżyczka, na której znajdują się złote zdobienia przylega do głównego budynku świątyni.
Kościół Świętej Marii był też miejscem dobrze udokumentowanych cudów. Jeden z nich wydarzył się w XIV wieku. Podczas uroczystej Mszy Świętej celebrowanej z okazji niedzieli Palmowej, wyznawczyni judaizmu zachowywała się lekceważąco. Według relacji świadków, na żydówkę miały spaść ciężkie drzwi, które zabiły ją na miejscu. Na pomoc ruszyli jej wierni, wraz ze świętym Vincentem Ferrerem. Gdy święty położył na zmarłej swoje dłonie, ta momentalnie ożyła i w akcie skruchy nawróciła się na katolicyzm.
Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP – (to jedna z najoryginalniejszych świątyni w Mieście. Kościół był częścią dawnego klasztoru karmelitanów bosych. Pracę nad budową Kościół Niepokalanego Poczęcia NMP rozpoczęły się w 1591 roku i zakończyły się w roku 1614, kiedy to został oddany do użytku.
Kościół ma kształt masywnego kwadratowego budynku, wybudowanego z szarej cegły, pokrytej kwietnymi motywami. Najbardziej charakterystyczną cechą budynku są piękne, masywne wrota, oraz okalający je portal, który ze względu na swoją wyrazistą, czekoladową barwę całkowicie kontrastuje z pozostałą częścią budynku.. Po obu stronach jest podpierany przez dwie kolumny.
Znajduje się tam także starannie wykonana rzeźba, przedstawiająca Matkę Boską. Wnętrze świątyni emanuje charakterystycznym dla barokowym przepychem. Ogromny, bogato zdobiony złoty ołtarz, wraz ze znajdującymi się na nim figurami Matki Bożej oraz Świętych, niczym magnez przyciąga wzrok wszystkich wiernych. W Kościele Niepokalanego Poczęcia NMP znajduje się także zdobiona pięknymi obrazami kopuła.
Wzrok turystów może bez końca ślizgać się po wspaniałych obrazach i rzeźbach, którymi wypełniona jest świątynia. Wnętrze W Kościoła Niepokalanego Poczęcia NMP jest prawdziwym cudem sztuki i świadectwem ogromnego bogactwa, jakie w XVI i XVII wieku zgromadziła Écija.
La iglesia de Santiago – to kolejna świątynia, który jest świadectwem bogactwa kulturowego miasta. Kościół powstał na fundamentach dawnej kapliczki. Jego budowa miała miejsce w XV wieku. La iglesia de Santiago to jedna z najbardziej reprezentatywnych świątyni w Andaluzji wybudowanych w stylu gotyckich. Niemal każdy, najdrobniejszy nawet szczegół świątyni zasługuję na uwagę. Najbardziej charakterystycznym elementem kościoła jest bez wątpienia ołtarz główny, ozdobiony dużą ilością rzeźb i obrazów, co tworzy niesamowitą kompozycję estetyczną i artystyczną. Najbardziej cenione malowidła przedstawiają sceny ze Zmartwychwstania, wjazdu Jezusa do Jerozolimy, modlitwy w ogrójcu i zatrzymania przez Piłata. W Świątyni znajdują się również bogato zdobione nawy boczne.
Palacio de Benamejí to jeden z najpiękniejszych budynków świeckich w Éciji. Ten barokowy pałac powstał na początku XVII wieku i jest jedną z perełek złotego wieku w Éciji. Został on wybudowany z rozkazu markiza Banameji. W czasie okupacji francuskiej, na początku XIX wieku został przemianowany na koszary. W 1906 roku budynek został wykupiony przez miasto Ecija, a od 1997 roku znajduje się tam muzeum historyczne.
Główna fasada budynku wykonana jest z cegły.
W jej krańcowej części znajdują się wieżyczki. W pałacu znajdują się wspaniałe balkony. Jedną z najbardziej charakterystycznych części pałacu jest ogromne wejście do budynku. Mieści się ono w centralnej części elewacji. Dzięki mieszczącym się na nim zdobieniom nadaje on wartości artystycznej całemu gmachowi. Ważną częścią pałacu jest także zadbany dziedziniec, przy którym znajduje się wejście do starego ogrodu. Odwiedzający Palacio de Banami turyści mogą skorzystać z tarasu widokowego i podziwiać Éciji w całej jej krasie.
Éciji jest miastem o ogromnym dorobku historyczno- artystycznym. W mieście znajduje się wiele wspaniałych zabytków, opowiadających o jego barwnych i długich dziejach. Éciji to jeden z najpiękniejszych ośrodków w Andaluzji i obowiązkowy punkt wszystkich wycieczek do tej części Półwyspu Iberyjskiego.
